Eyüp 4
1 Temanlı Elifaz şöyle yanıtladı:
Тогава теманецът Елифаз проговаряйки рече:
2 “Biri sana bir şey söylemeye çalışsa gücenir misin? Kim konuşmadan durabilir?
Ако започнем да ти говорим, ще ти дотегне ли? Но кой може се въздържа да не говори?
3 Evet, pek çoklarına sen ders verdin, Zayıf elleri güçlendirdin,
Ето, ти си научил мнозина, И немощни ръце си укрепил.
4 Tökezleyeni senin sözlerin ayakta tuttu, Titreyen dizleri sen pekiştirdin.
Твоите думи са заякчили колебаещия, И отслабнали колене си укрепил.
5 Ama şimdi senin başına gelince gücüne gidiyor, Sana dokununca yılgınlığa düşüyorsun.
А сега това дойде на тебе, и ти е дотегнало; Допира те, и смутил си се.
6 Senin güvendiğin Tanrı'dan korkun değil mi, Umudun kusursuz yaşamında değil mi?
В страха ти от Бога не е ли твоето упование, И в правотата на пътищата ти твоята надежда?
7 “Düşün biraz: Hangi suçsuz yok oldu, Nerede doğrular yıkıma uğradı?
Спомни си, моля, кой някога е погивал невинен, Или где са били изтребени праведните.
8 Benim gördüğüm kadarıyla, fesat sürenler, Kötülük tohumu ekenler ektiklerini biçiyor.
До колко съм аз видял, ония, които орат беззаконие, И сеят нечестие, това и жънат.
9 Tanrı'nın soluğuyla yok oluyor, Öfkesinin rüzgarıyla tükeniyorlar.
Изтребват се от дишането на Бога, И от духането на ноздрите Му погиват.
10 Aslanın kükremesi, homurtusu kesildi, Dişleri kırıldı genç aslanların.
Ревът на лъва и гласът на свирепия лъв замират, И зъбите на младите лъвове се изкъртват.
11 Aslan av bulamadığı için yok oluyor, Dişi aslanın yavruları dağılıyor.
Лъвът загива от нямане лов, И малките на лъвицата се разпръсват.
12 “Bir söz gizlice erişti bana, Fısıltısı kulağıma ulaştı.
Тайно достига до мене едно нещо, И ухото ми долови един шепот от него:
13 Gece rüyaların doğurduğu düşünceler içinde, İnsanları ağır uyku bastığı zaman,
Всред мислите от нощните видения, Когато дълбок сън напада човеците,
14 Beni dehşet ve titreme aldı, Bütün kemiklerimi sarstı.
Ужас ме обзе, и трепет, И разтърси всичките ми кости;
15 Önümden bir ruh geçti, Tüylerim ürperdi.
Тогава дух премина пред мене; Космите на тялото ми настръхнаха;
16 Durdu, ama ne olduğunu seçemedim. Bir suret duruyordu gözümün önünde, Çıt çıkmazken bir ses duydum:
Той застана, но не можах да позная образа му; Призрак се яви пред очите ми; В тишина чух тоя глас:
17 ‘Tanrı karşısında insan doğru olabilir mi? Kendisini yaratanın karşısında temiz çıkabilir mi?
Ще бъде ли смъртен човек праведен пред Бога? Ще бъде ли човека чист пред Създателя си?
18 Bakın, Tanrı kullarına güvenmez, Meleklerinde hata bulur da,
Ето, Той не се доверява на слугите Си, И на ангелите Си намира недостатък,
19 Çamur evlerde oturanlara, Mayası toprak olanlara, Güveden kolay ezilenlere mi güvenir?
Колко повече в ония, които живеят в къщи от кал. Чиято основа е в пръстта, И които се смазват като че ли са молци!
20 Ömürleri sabahtan akşama varmaz, Kimse farkına varmadan sonsuza dek yok olurlar.
Между заранта и вечерта се събират, Без да усети някой загубват се за винаги.
21 İçlerindeki çadır ipleri çekilince, Bilgelikten yoksun olarak ölüp giderler.’
Величието, което е в тях, не се ли премахва? Умират и то без мъдрост.
