Eyüp 39
1 “Dağ keçilerinin ne zaman doğurduğunu biliyor musun? Geyiklerin yavruladığı zamanı sen mi gözlüyorsun?
Tudod-é a kőszáli zergék ellésének idejét; megvigyáztad-é a szarvasok fajzását?
2 Sen mi sayıyorsun doğuruncaya dek geçirdikleri ayları? Doğurdukları zamanı biliyor musun?
Megszámláltad-é a hónapokat, a meddig vemhesek; tudod-é az ellésök idejét?
3 Çöküp yavrularını doğurur, Kurtulurlar sancılarından.
Csak összegörnyednek, elszülik magzataikat, vajudásaiktól megszabadulnak.
4 Güçlenir, kırda büyür yavrular, Gider, bir daha dönmezler.
Fiaik meggyarapodnak, a legelőn nagyranőnek, elszélednek és nem térnek vissza hozzájok.
5 “Kim yaban eşeğini başı boş gönderdi, Kim bağlarını çözdü?
Ki bocsátotta szabadon a vadszamarat, ki oldozta el e szamárnak kötelét,
6 Yurt olarak ona bozkırı, Barınak olarak tuzlayı verdim.
A melynek házául a pusztát rendelém, és lakóhelyéül a sósföldet?
7 Kentteki kargaşaya güler o, Sürücünün bağırdığını duymaz.
Kineveti a városbeli sokadalmat, nem hallja a hajtsár kiáltozását.
8 Otlamak için tepeleri dolaşır, Yeşillik arar.
A hegyeken szedeget, az ő legelőjén mindenféle zöld gazt felkeres.
9 “Yaban öküzü sana kulluk etmek ister mi? Geceyi senin yemliğinin yanında geçirir mi?
Akar-é szolgálni néked a bölény? Avagy meghál-é a te jászolodnál?
10 Sabanla yarık açsın diye ona bağ vurabilir misin? Arkanda, ovalarda tırmık çeker mi?
Oda kötheted a bölényt a barázdához kötelénél fogva? Vajjon boronálja-é a völgyeket utánad?
11 Çok güçlü diye ona bel bağlayabilir misin? Ağır işini ona bırakabilir misin?
Bízhatol-é benne, mivelhogy nagy az ereje, és munkádat hagyhatod-é reá?
12 Ekinini getireceğine, Buğdayını harman yerinde toplayacağına güvenir misin?
Hiszed-é róla, hogy vetésedet behordja, és szérűdre betakarítja?
13 “Devekuşunun kanatları sevinçle dalgalanır, Ama leyleğin kanatları ve tüyleriyle kıyaslanamaz.
Vígan leng a struczmadár szárnya: vajjon az eszterág szárnya és tollazata-é az?
14 Devekuşu yumurtalarını yere bırakır, Onları kumda ısıtır,
Hiszen a földön hagyja tojásait, és a porral költeti ki!
15 Ayak altında ezilebileceklerini, Yabanıl hayvanlarca çiğnenebileceklerini düşünmez.
És elfeledi, hogy a láb eltiporhatja, és a mezei vad eltaposhatja azokat.
16 Yavrularına sert davranır, kendinin değilmiş gibi, Çektiği zahmetin boşa gideceğine üzülmez.
Fiaival oly keményen bánik, mintha nem is övéi volnának; ha fáradsága kárba vész, nem bánja;
17 Çünkü Tanrı ona bilgelik bağışlamamış, Anlayıştan pay vermemiştir.
Mert Isten a bölcseséget elfeledtette vele, értelmet pedig nem adott néki.
18 Yine de koşmak için kabarınca Ata ve binicisine güler.
De hogyha néki ereszkedik, kineveti a lovat és lovagját.
19 “Sen mi ata güç verdin, Dalgalanan yeleyi boynuna giydirdin?
Te adsz-é erőt a lónak, avagy a nyakát sörénynyel te ruházod-é fel?
20 Sen misin onu çekirge gibi sıçratan, Gururlu kişnemesiyle korku saçtıran?
Felugraszthatod-é, mint a sáskát? Tüsszögése dicső, félelmetes!
21 Ayakları toprağı şiddetle eşer, Gücünden ötürü sevinçle coşar, Savaşçının üstüne yürür.
Lábai vermet ásnak, örvend erejének, a fegyver elé rohan.
22 Korkuya güler, hiçbir şeyden yılmaz, Kılıç önünde geri adım atmaz.
Neveti a félelmet; nem remeg, nem fordul meg a fegyver elől;
23 Ok kılıfı, parıldayan mızrak ve pala Üzerinde takırdar atın.
Csörög rajta a tegez, ragyog a kopja és a dárda:
24 Coşku ve heyecanla uzaklıkları yutar, Boru çalınca duramaz yerinde.
Tombolva, nyihogva kapálja a földet, és nem áll veszteg, ha trombita zeng.
25 Boru çaldıkça, ‘Hi!’ diye kişner, Savaş kokusunu, komutanların gürleyen sesini, Savaş çığlıklarını uzaklardan duyar.
A trombitaszóra nyerítéssel felel; messziről megneszeli az ütközetet, a vezérek lármáját és a csatazajt.
26 “Atmaca senin bilgeliğinle mi süzülüyor, Kanatlarını güneye doğru açıyor?
A te értelmed miatt van-é, hogy az ölyv repül, és kiterjeszti szárnyait dél felé?
27 Kartal senin buyruğunla mı yükseliyor, Yuvasını yükseklere kuruyor?
A te rendelésedre száll-é fent a sas, és rakja-é fészkét a magasban?
28 Uçurum kenarlarında konaklıyor, Sivri kayalar onun kalesi.
A kősziklán lakik és tanyázik, a sziklák párkányain és bércztetőkön.
29 Oradan gözetliyor yiyeceğini, Gözleri avını uzaktan seçiyor.
Onnét kémlel enni való után, messzire ellátnak szemei.
30 Onun yavruları kanla beslenir, Leşler neredeyse, o da oradadır.”
Fiai vért szívnak, és a hol dög van, mindjárt ott terem.
