Eyüp 39
1 “Dağ keçilerinin ne zaman doğurduğunu biliyor musun? Geyiklerin yavruladığı zamanı sen mi gözlüyorsun?
Sais-tu le temps où mettent bas les bouquetins des rochers? As-tu observé les douleurs des biches?
2 Sen mi sayıyorsun doğuruncaya dek geçirdikleri ayları? Doğurdukları zamanı biliyor musun?
As-tu compté les mois qu’elles accomplissent, et connais-tu le temps où elles mettent bas?
3 Çöküp yavrularını doğurur, Kurtulurlar sancılarından.
Elles se courbent, elles enfantent leur portée, elles se délivrent de leurs douleurs.
4 Güçlenir, kırda büyür yavrular, Gider, bir daha dönmezler.
Leurs petits deviennent forts, ils grandissent dans les champs, ils s’en vont et ne reviennent pas à elles.
5 “Kim yaban eşeğini başı boş gönderdi, Kim bağlarını çözdü?
Qui a lâché l’âne sauvage? qui a délié les liens de l’onagre,
6 Yurt olarak ona bozkırı, Barınak olarak tuzlayı verdim.
Auquel j’ai donné le désert pour maison, et la terre salée pour demeure?
7 Kentteki kargaşaya güler o, Sürücünün bağırdığını duymaz.
Il se rit du tumulte de la ville, il n’entend pas le cri du conducteur.
8 Otlamak için tepeleri dolaşır, Yeşillik arar.
Il parcourt les montagnes pour trouver sa pâture, et il est en quête de tout ce qui est vert.
9 “Yaban öküzü sana kulluk etmek ister mi? Geceyi senin yemliğinin yanında geçirir mi?
Le buffle voudra-t-il être à ton service? Passera-t-il la nuit auprès de ta crèche?
10 Sabanla yarık açsın diye ona bağ vurabilir misin? Arkanda, ovalarda tırmık çeker mi?
Attacheras-tu le buffle par sa corde dans le sillon? Hersera-t-il les vallées après toi?
11 Çok güçlü diye ona bel bağlayabilir misin? Ağır işini ona bırakabilir misin?
Auras-tu confiance en lui, parce que sa force est grande, et lui abandonneras-tu ton labeur?
12 Ekinini getireceğine, Buğdayını harman yerinde toplayacağına güvenir misin?
Te fieras-tu à lui pour rentrer ce que tu as semé, et rassemblera-t-il [le blé] dans ton aire?
13 “Devekuşunun kanatları sevinçle dalgalanır, Ama leyleğin kanatları ve tüyleriyle kıyaslanamaz.
L’aile de l’autruche bat joyeusement: ce sont les plumes et le plumage de la cigogne;
14 Devekuşu yumurtalarını yere bırakır, Onları kumda ısıtır,
Toutefois elle abandonne ses œufs à la terre et les chauffe sur la poussière,
15 Ayak altında ezilebileceklerini, Yabanıl hayvanlarca çiğnenebileceklerini düşünmez.
Et elle oublie que le pied peut les écraser et la bête des champs les fouler;
16 Yavrularına sert davranır, kendinin değilmiş gibi, Çektiği zahmetin boşa gideceğine üzülmez.
Elle est dure avec ses petits comme s’ils n’étaient pas à elle; son labeur est vain, sans qu’elle s’en émeuve.
17 Çünkü Tanrı ona bilgelik bağışlamamış, Anlayıştan pay vermemiştir.
Car Dieu l’a privée de sagesse, et ne lui a pas départi l’intelligence.
18 Yine de koşmak için kabarınca Ata ve binicisine güler.
Quand elle s’enlève, elle se moque du cheval et de celui qui le monte.
19 “Sen mi ata güç verdin, Dalgalanan yeleyi boynuna giydirdin?
Est-ce toi qui as donné au cheval sa force? Est-ce toi qui as revêtu son cou d’une crinière flottante?
20 Sen misin onu çekirge gibi sıçratan, Gururlu kişnemesiyle korku saçtıran?
Est-ce toi qui le fais bondir comme la sauterelle? Son ronflement magnifique est terrible.
21 Ayakları toprağı şiddetle eşer, Gücünden ötürü sevinçle coşar, Savaşçının üstüne yürür.
Il creuse [le sol] dans la plaine et se réjouit de sa force; il sort à la rencontre des armes;
22 Korkuya güler, hiçbir şeyden yılmaz, Kılıç önünde geri adım atmaz.
Il se rit de la frayeur et ne s’épouvante pas, et il ne se tourne pas devant l’épée.
23 Ok kılıfı, parıldayan mızrak ve pala Üzerinde takırdar atın.
Sur lui retentit le carquois, brillent la lance et le javelot.
24 Coşku ve heyecanla uzaklıkları yutar, Boru çalınca duramaz yerinde.
Frémissant et agité, il dévore le sol, et ne peut se contenir quand sonne la trompette.
25 Boru çaldıkça, ‘Hi!’ diye kişner, Savaş kokusunu, komutanların gürleyen sesini, Savaş çığlıklarını uzaklardan duyar.
Au bruit de la trompette, il dit: Ha! ha! et de loin il flaire la bataille, le tonnerre des chefs et le tumulte.
26 “Atmaca senin bilgeliğinle mi süzülüyor, Kanatlarını güneye doğru açıyor?
Est-ce par ton intelligence que l’épervier prend son essor et qu’il étend ses ailes vers le midi?
27 Kartal senin buyruğunla mı yükseliyor, Yuvasını yükseklere kuruyor?
Est-ce à ta parole que l’aigle s’élève et qu’il bâtit haut son aire?
28 Uçurum kenarlarında konaklıyor, Sivri kayalar onun kalesi.
Il demeure dans les rochers et y fait son habitation, sur la dent du rocher et sur les hautes cimes.
29 Oradan gözetliyor yiyeceğini, Gözleri avını uzaktan seçiyor.
De là il épie sa nourriture, ses yeux regardent dans le lointain.
30 Onun yavruları kanla beslenir, Leşler neredeyse, o da oradadır.”
Ses petits sucent le sang, et là où sont les tués, là il est.
