Eyüp 39
1 “Dağ keçilerinin ne zaman doğurduğunu biliyor musun? Geyiklerin yavruladığı zamanı sen mi gözlüyorsun?
« Connaissez-vous le moment où les chèvres de montagne mettent bas? Tu regardes quand la biche porte des faons?
2 Sen mi sayıyorsun doğuruncaya dek geçirdikleri ayları? Doğurdukları zamanı biliyor musun?
Pouvez-vous compter les mois qu'ils remplissent? Ou connaissez-vous l'heure à laquelle elles accouchent?
3 Çöküp yavrularını doğurur, Kurtulurlar sancılarından.
Ils se courbent. Ils portent leurs petits. Ils mettent fin à leurs douleurs d'accouchement.
4 Güçlenir, kırda büyür yavrular, Gider, bir daha dönmezler.
Leurs petits deviennent forts. Ils grandissent en plein air. Ils sortent, et ne reviennent plus.
5 “Kim yaban eşeğini başı boş gönderdi, Kim bağlarını çözdü?
« Qui a libéré l'âne sauvage? Ou qui a détaché les liens de l'âne véloce,
6 Yurt olarak ona bozkırı, Barınak olarak tuzlayı verdim.
dont j'ai fait du désert la demeure, et la terre salée sa demeure?
7 Kentteki kargaşaya güler o, Sürücünün bağırdığını duymaz.
Il se moque du tumulte de la ville, Il n'entend pas non plus les cris du conducteur.
8 Otlamak için tepeleri dolaşır, Yeşillik arar.
La chaîne des montagnes est son pâturage. Il cherche toutes les choses vertes.
9 “Yaban öküzü sana kulluk etmek ister mi? Geceyi senin yemliğinin yanında geçirir mi?
« Le bœuf sauvage se contentera-t-il de te servir? Ou restera-t-il près de votre mangeoire?
10 Sabanla yarık açsın diye ona bağ vurabilir misin? Arkanda, ovalarda tırmık çeker mi?
Pouvez-vous retenir le bœuf sauvage dans le sillon avec son harnais? Ou va-t-il labourer les vallées après vous?
11 Çok güçlü diye ona bel bağlayabilir misin? Ağır işini ona bırakabilir misin?
Auras-tu confiance en lui, car sa force est grande? Ou lui laisserez-vous votre travail?
12 Ekinini getireceğine, Buğdayını harman yerinde toplayacağına güvenir misin?
Tu te confies en lui, pour qu'il ramène ta postérité, et ramasser le grain de votre aire de battage?
13 “Devekuşunun kanatları sevinçle dalgalanır, Ama leyleğin kanatları ve tüyleriyle kıyaslanamaz.
« Les ailes de l'autruche ondulent fièrement, mais sont-ils les plumes et le plumage de l'amour?
14 Devekuşu yumurtalarını yere bırakır, Onları kumda ısıtır,
Car elle laisse ses œufs sur la terre, les réchauffe dans la poussière,
15 Ayak altında ezilebileceklerini, Yabanıl hayvanlarca çiğnenebileceklerini düşünmez.
et oublie que le pied peut les écraser, ou que l'animal sauvage les piétine.
16 Yavrularına sert davranır, kendinin değilmiş gibi, Çektiği zahmetin boşa gideceğine üzülmez.
Elle traite durement ses petits, comme s'ils n'étaient pas à elle. Bien que son travail soit vain, elle est sans crainte,
17 Çünkü Tanrı ona bilgelik bağışlamamış, Anlayıştan pay vermemiştir.
parce que Dieu l'a privée de sagesse, Il ne lui a pas non plus transmis l'intelligence.
18 Yine de koşmak için kabarınca Ata ve binicisine güler.
Quand elle s'élève dans les hauteurs, elle méprise le cheval et son cavalier.
19 “Sen mi ata güç verdin, Dalgalanan yeleyi boynuna giydirdin?
« Avez-vous donné de la force au cheval? Avez-vous revêtu son cou d'une crinière frémissante?
20 Sen misin onu çekirge gibi sıçratan, Gururlu kişnemesiyle korku saçtıran?
L'avez-vous fait bondir comme une sauterelle? La gloire de son reniflement est impressionnante.
21 Ayakları toprağı şiddetle eşer, Gücünden ötürü sevinçle coşar, Savaşçının üstüne yürür.
Il patauge dans la vallée, et se réjouit dans sa force. Il part à la rencontre des hommes armés.
22 Korkuya güler, hiçbir şeyden yılmaz, Kılıç önünde geri adım atmaz.
Il se moque de la peur, et ne se laisse pas abattre, il ne recule pas non plus devant l'épée.
23 Ok kılıfı, parıldayan mızrak ve pala Üzerinde takırdar atın.
Le carquois s'agite contre lui, la lance étincelante et le javelot.
24 Coşku ve heyecanla uzaklıkları yutar, Boru çalınca duramaz yerinde.
Il dévore le sol avec férocité et rage, il ne s'arrête pas non plus au son de la trompette.
25 Boru çaldıkça, ‘Hi!’ diye kişner, Savaş kokusunu, komutanların gürleyen sesini, Savaş çığlıklarını uzaklardan duyar.
Chaque fois que la trompette sonne, il grogne: « Ah! ». Il sent la bataille de loin, le tonnerre des capitaines, et les cris.
26 “Atmaca senin bilgeliğinle mi süzülüyor, Kanatlarını güneye doğru açıyor?
« C'est par ta sagesse que le faucon s'envole, et déploie ses ailes vers le sud?
27 Kartal senin buyruğunla mı yükseliyor, Yuvasını yükseklere kuruyor?
C'est sur ton ordre que l'aigle s'élève, et fait son nid en haut?
28 Uçurum kenarlarında konaklıyor, Sivri kayalar onun kalesi.
Sur la falaise, il habite et fait sa demeure, à la pointe de la falaise et de la forteresse.
29 Oradan gözetliyor yiyeceğini, Gözleri avını uzaktan seçiyor.
De là, il repère la proie. Ses yeux la voient de loin.
30 Onun yavruları kanla beslenir, Leşler neredeyse, o da oradadır.”
Ses petits sucent aussi le sang. Là où sont les morts, il est là. »
