Eyüp 39
1 “Dağ keçilerinin ne zaman doğurduğunu biliyor musun? Geyiklerin yavruladığı zamanı sen mi gözlüyorsun?
Knowest thou the time when the wild goats of the rock bring forth? Or canst thou observe when the hinds are in labor?
2 Sen mi sayıyorsun doğuruncaya dek geçirdikleri ayları? Doğurdukları zamanı biliyor musun?
Canst thou number the months they fulfill, And know the season when they bring forth?
3 Çöküp yavrularını doğurur, Kurtulurlar sancılarından.
They bow themselves; they bring forth their young; They cast forth their pains.
4 Güçlenir, kırda büyür yavrular, Gider, bir daha dönmezler.
Their young ones are strong; they grow up in the fields; They go away, and return not to them.
5 “Kim yaban eşeğini başı boş gönderdi, Kim bağlarını çözdü?
Who hath sent forth the wild ass free? Who hath loosed the bands of the wild ass,
6 Yurt olarak ona bozkırı, Barınak olarak tuzlayı verdim.
To whom I have given the wilderness for his house, And the barren land for his dwelling-place?
7 Kentteki kargaşaya güler o, Sürücünün bağırdığını duymaz.
He scorneth the tumult of the city, And heedeth not the shouting of the driver;
8 Otlamak için tepeleri dolaşır, Yeşillik arar.
The range of the mountains is his pasture; He seeketh after every green thing,
9 “Yaban öküzü sana kulluk etmek ister mi? Geceyi senin yemliğinin yanında geçirir mi?
Will the wild-ox consent to serve thee? Will he pass the night at thy crib?
10 Sabanla yarık açsın diye ona bağ vurabilir misin? Arkanda, ovalarda tırmık çeker mi?
Canst thou bind the wild-ox with the harness to the furrow? Or will he harrow the valleys after thee?
11 Çok güçlü diye ona bel bağlayabilir misin? Ağır işini ona bırakabilir misin?
Wilt thou rely upon him because his strength is great, And commit to him thy labor?
12 Ekinini getireceğine, Buğdayını harman yerinde toplayacağına güvenir misin?
Wilt thou trust him to bring home thy grain, And gather in thy harvest?
13 “Devekuşunun kanatları sevinçle dalgalanır, Ama leyleğin kanatları ve tüyleriyle kıyaslanamaz.
The wing of the ostrich moveth joyfully; But is it with loving pinion and feathers?
14 Devekuşu yumurtalarını yere bırakır, Onları kumda ısıtır,
Nay, she layeth her eggs on the ground; She warmeth them in the dust,
15 Ayak altında ezilebileceklerini, Yabanıl hayvanlarca çiğnenebileceklerini düşünmez.
And forgetteth that the foot may crush them, And that the wild beast may break them.
16 Yavrularına sert davranır, kendinin değilmiş gibi, Çektiği zahmetin boşa gideceğine üzülmez.
She is cruel to her young, as if they were not hers; Her labor is in vain, yet she feareth not;
17 Çünkü Tanrı ona bilgelik bağışlamamış, Anlayıştan pay vermemiştir.
Because God hath denied her wisdom, And hath not given her understanding.
18 Yine de koşmak için kabarınca Ata ve binicisine güler.
Yet when she lasheth herself up on high, She laugheth at the horse and his rider.
19 “Sen mi ata güç verdin, Dalgalanan yeleyi boynuna giydirdin?
Hast thou given the horse strength? Hast thou clothed his neck with his trembling mane?
20 Sen misin onu çekirge gibi sıçratan, Gururlu kişnemesiyle korku saçtıran?
Hast thou taught him to bound like the locust? How majestic his snorting! how terrible!
21 Ayakları toprağı şiddetle eşer, Gücünden ötürü sevinçle coşar, Savaşçının üstüne yürür.
He paweth in the valley; he exulteth in his strength, And rusheth into the midst of arms.
22 Korkuya güler, hiçbir şeyden yılmaz, Kılıç önünde geri adım atmaz.
He laugheth at fear; he trembleth not, And turneth not back from the sword.
23 Ok kılıfı, parıldayan mızrak ve pala Üzerinde takırdar atın.
Against him rattle the quiver, The flaming spear, and the lance.
24 Coşku ve heyecanla uzaklıkları yutar, Boru çalınca duramaz yerinde.
With rage and fury he devoureth the ground; He will not believe that the trumpet soundeth.
25 Boru çaldıkça, ‘Hi!’ diye kişner, Savaş kokusunu, komutanların gürleyen sesini, Savaş çığlıklarını uzaklardan duyar.
At every blast of the trumpet, he saith, Aha! And snuffeth the battle afar off, —The thunder of the captains, and the war-shout.
26 “Atmaca senin bilgeliğinle mi süzülüyor, Kanatlarını güneye doğru açıyor?
Is it by thy wisdom that the hawk flieth, And spreadeth his wings toward the south?
27 Kartal senin buyruğunla mı yükseliyor, Yuvasını yükseklere kuruyor?
Doth the eagle soar at thy command, And build his nest on high?
28 Uçurum kenarlarında konaklıyor, Sivri kayalar onun kalesi.
He dwelleth and lodgeth upon the rock, Upon the peak of the rock, and the stronghold.
29 Oradan gözetliyor yiyeceğini, Gözleri avını uzaktan seçiyor.
From thence he spieth out prey; His eyes discern it from afar.
30 Onun yavruları kanla beslenir, Leşler neredeyse, o da oradadır.”
His young ones suck up blood; And where the slain are, there is he.
