Eyüp 39
1 “Dağ keçilerinin ne zaman doğurduğunu biliyor musun? Geyiklerin yavruladığı zamanı sen mi gözlüyorsun?
Knowest thou the time when the wilde goates bring foorth yong? or doest thou marke when the hindes doe calue?
2 Sen mi sayıyorsun doğuruncaya dek geçirdikleri ayları? Doğurdukları zamanı biliyor musun?
Canst thou nomber the moneths that they fulfill? or knowest thou the time when they bring foorth?
3 Çöküp yavrularını doğurur, Kurtulurlar sancılarından.
They bow them selues: they bruise their yong and cast out their sorowes.
4 Güçlenir, kırda büyür yavrular, Gider, bir daha dönmezler.
Yet their yong waxe fatte, and growe vp with corne: they goe foorth and returne not vnto them.
5 “Kim yaban eşeğini başı boş gönderdi, Kim bağlarını çözdü?
Who hath set the wilde asse at libertie? or who hath loosed the bondes of the wilde asse?
6 Yurt olarak ona bozkırı, Barınak olarak tuzlayı verdim.
It is I which haue made the wildernesse his house, and the salt places his dwellings.
7 Kentteki kargaşaya güler o, Sürücünün bağırdığını duymaz.
He derideth the multitude of the citie: he heareth not the crie of the driuer.
8 Otlamak için tepeleri dolaşır, Yeşillik arar.
He seeketh out the mountaine for his pasture, and searcheth after euery greene thing.
9 “Yaban öküzü sana kulluk etmek ister mi? Geceyi senin yemliğinin yanında geçirir mi?
Will the vnicorne serue thee? or will he tary by thy cribbe?
10 Sabanla yarık açsın diye ona bağ vurabilir misin? Arkanda, ovalarda tırmık çeker mi?
Canst thou binde the vnicorne with his band to labour in the furrowe? or will he plowe the valleyes after thee?
11 Çok güçlü diye ona bel bağlayabilir misin? Ağır işini ona bırakabilir misin?
Wilt thou trust in him, because his strength is great, and cast off thy labour vnto him?
12 Ekinini getireceğine, Buğdayını harman yerinde toplayacağına güvenir misin?
Wilt thou beleeue him, that he will bring home thy seede, and gather it vnto thy barne?
13 “Devekuşunun kanatları sevinçle dalgalanır, Ama leyleğin kanatları ve tüyleriyle kıyaslanamaz.
Hast thou giuen the pleasant wings vnto the peacockes? or winges and feathers vnto the ostriche?
14 Devekuşu yumurtalarını yere bırakır, Onları kumda ısıtır,
Which leaueth his egges in the earth, and maketh them hote in the dust,
15 Ayak altında ezilebileceklerini, Yabanıl hayvanlarca çiğnenebileceklerini düşünmez.
And forgetteth that the foote might scatter the, or that the wild beast might breake the.
16 Yavrularına sert davranır, kendinin değilmiş gibi, Çektiği zahmetin boşa gideceğine üzülmez.
He sheweth himselfe cruell vnto his yong ones, as they were not his, and is without feare, as if he trauailed in vaine.
17 Çünkü Tanrı ona bilgelik bağışlamamış, Anlayıştan pay vermemiştir.
For God had depriued him of wisedom, and hath giuen him no part of vnderstanding.
18 Yine de koşmak için kabarınca Ata ve binicisine güler.
When time is, he mounteth on hie: he mocketh the horse and his rider.
19 “Sen mi ata güç verdin, Dalgalanan yeleyi boynuna giydirdin?
Hast thou giuen the horse strength? or couered his necke with neying?
20 Sen misin onu çekirge gibi sıçratan, Gururlu kişnemesiyle korku saçtıran?
Hast thou made him afraid as the grashopper? his strong neying is fearefull.
21 Ayakları toprağı şiddetle eşer, Gücünden ötürü sevinçle coşar, Savaşçının üstüne yürür.
He diggeth in the valley, and reioyceth in his strength: he goeth foorth to meete the harnest man.
22 Korkuya güler, hiçbir şeyden yılmaz, Kılıç önünde geri adım atmaz.
He mocketh at feare, and is not afraid, and turneth not backe from the sworde,
23 Ok kılıfı, parıldayan mızrak ve pala Üzerinde takırdar atın.
Though the quiuer rattle against him, the glittering speare and the shield.
24 Coşku ve heyecanla uzaklıkları yutar, Boru çalınca duramaz yerinde.
He swalloweth the ground for fearcenes and rage, and he beleeueth not that it is the noise of the trumpet.
25 Boru çaldıkça, ‘Hi!’ diye kişner, Savaş kokusunu, komutanların gürleyen sesini, Savaş çığlıklarını uzaklardan duyar.
He sayth among the trumpets, Ha, ha: hee smellleth the battell afarre off, and the noyse of the captaines, and the shouting.
26 “Atmaca senin bilgeliğinle mi süzülüyor, Kanatlarını güneye doğru açıyor?
Shall the hauke flie by thy wisedome, stretching out his wings toward the South?
27 Kartal senin buyruğunla mı yükseliyor, Yuvasını yükseklere kuruyor?
Doeth the eagle mount vp at thy commandement, or make his nest on hie?
28 Uçurum kenarlarında konaklıyor, Sivri kayalar onun kalesi.
Shee abideth and remaineth in the rocke, euen vpon the toppe of the rocke, and the tower.
29 Oradan gözetliyor yiyeceğini, Gözleri avını uzaktan seçiyor.
From thence she spieth for meate, and her eyes beholde afarre off.
30 Onun yavruları kanla beslenir, Leşler neredeyse, o da oradadır.”
His young ones also sucke vp blood: and where the slaine are, there is she.
