Eyüp 39

1 “Dağ keçilerinin ne zaman doğurduğunu biliyor musun? Geyiklerin yavruladığı zamanı sen mi gözlüyorsun?

Ved du Tiden, naar Stengederne føde? har du taget Vare paa, naar Hinderne ville føde?

2 Sen mi sayıyorsun doğuruncaya dek geçirdikleri ayları? Doğurdukları zamanı biliyor musun?

Tæller du de Maaneder, som de fylde, eller ved du Tiden, naar de føde?

3 Çöküp yavrularını doğurur, Kurtulurlar sancılarından.

De bøje sig sammen, de føde deres Unger og kaste deres Byrde.

4 Güçlenir, kırda büyür yavrular, Gider, bir daha dönmezler.

Deres Unger blive stærke, de blive store paa Marken, de gaa ud og komme ikke tilbage til dem.

5 “Kim yaban eşeğini başı boş gönderdi, Kim bağlarını çözdü?

Hvo har ladet Vildæselet ud i det frie? og hvo løste Skovæselets Baand,

6 Yurt olarak ona bozkırı, Barınak olarak tuzlayı verdim.

hvilket jeg har givet den slette Mark til dets Hjem og Saltørkenen til dets Bo.

7 Kentteki kargaşaya güler o, Sürücünün bağırdığını duymaz.

Det ler ad Stadens Tummel; det hører ikke Driverens Buldren.

8 Otlamak için tepeleri dolaşır, Yeşillik arar.

Hvad det opsporer paa Bjergene, er dets Føde, og det søger efter alt det grønne.

9 “Yaban öküzü sana kulluk etmek ister mi? Geceyi senin yemliğinin yanında geçirir mi?

Mon Enhjørningen har Lyst til at trælle for dig? mon den vil blive Natten over ved din Krybbe?

10 Sabanla yarık açsın diye ona bağ vurabilir misin? Arkanda, ovalarda tırmık çeker mi?

Kan du tvinge Enhjørningen ved dens Reb til at holde Furen? mon den vil harve Dalene efter dig?

11 Çok güçlü diye ona bel bağlayabilir misin? Ağır işini ona bırakabilir misin?

Kan du forlade dig paa den, fordi dens Kraft er stor? og kan du overlade den dit Arbejde?

12 Ekinini getireceğine, Buğdayını harman yerinde toplayacağına güvenir misin?

Kan du tro den til, at den vil føre dig din Sæd hjem og samle den hen til din Tærskeplads?

13 “Devekuşunun kanatları sevinçle dalgalanır, Ama leyleğin kanatları ve tüyleriyle kıyaslanamaz.

Strudsenes Vinge svinger sig lystigt; mon det er Storkens Vinge og Fjer?

14 Devekuşu yumurtalarını yere bırakır, Onları kumda ısıtır,

Nej, den overlader sine Æg til Jorden og lader dem varmes i Støvet,

15 Ayak altında ezilebileceklerini, Yabanıl hayvanlarca çiğnenebileceklerini düşünmez.

og den glemmer, at en Fod kunde trykke dem i Stykker, og et vildt Dyr paa Marken søndertræde dem.

16 Yavrularına sert davranır, kendinin değilmiş gibi, Çektiği zahmetin boşa gideceğine üzülmez.

Den handler haardt med sine Unger, som vare de ikke dens egne; er dens Møje end forgæves, er den uden Frygt.

17 Çünkü Tanrı ona bilgelik bağışlamamış, Anlayıştan pay vermemiştir.

Thi Gud har ladet den glemme Visdom og har ikke givet den Del i Forstand.

18 Yine de koşmak için kabarınca Ata ve binicisine güler.

Paa den Tid, naar den svinger sig i Højden, da beler den Hesten og den, der rider paa den.

19 “Sen mi ata güç verdin, Dalgalanan yeleyi boynuna giydirdin?

Kan du give Hesten Styrke eller klæde dens Hals med flagrende Manke?

20 Sen misin onu çekirge gibi sıçratan, Gururlu kişnemesiyle korku saçtıran?

Kan du gøre, at den springer som Græshoppen? dens prægtige Prusten er forfærdelig.

21 Ayakları toprağı şiddetle eşer, Gücünden ötürü sevinçle coşar, Savaşçının üstüne yürür.

Den skraber i Dalen og fryder sig i Kraft; den farer frem imod den, som bærer Rustning

22 Korkuya güler, hiçbir şeyden yılmaz, Kılıç önünde geri adım atmaz.

Den ler ad Frygt og forskrækkes ikke og vender ikke tilbage for Sværdets Skyld.

23 Ok kılıfı, parıldayan mızrak ve pala Üzerinde takırdar atın.

Pilekoggeret klirrer over den, ja, det blinkende Jern paa Spyd og Glavind.

24 Coşku ve heyecanla uzaklıkları yutar, Boru çalınca duramaz yerinde.

Med Bulder og Fnysen sluger den Vejen og bliver ikke staaende stille, naar Trompetens Lyd høres.

25 Boru çaldıkça, ‘Hi!’ diye kişner, Savaş kokusunu, komutanların gürleyen sesini, Savaş çığlıklarını uzaklardan duyar.

Saa snart Trompeten lyder, siger den: Hui! og lugter Krigen i det fjerne, Fyrsternes Raab og Krigstummelen.

26 “Atmaca senin bilgeliğinle mi süzülüyor, Kanatlarını güneye doğru açıyor?

Er det efter din Forstand, at Spurvehøgen flyver, udbreder sine Vinger imod Sønden?

27 Kartal senin buyruğunla mı yükseliyor, Yuvasını yükseklere kuruyor?

Eller er det efter din Befaling, at Ørnen flyver højt og bygger sin Rede i det høje?

28 Uçurum kenarlarında konaklıyor, Sivri kayalar onun kalesi.

Den bor paa Klippen og bliver der om Natten, paa Tinden af en Klippe og Borg.

29 Oradan gözetliyor yiyeceğini, Gözleri avını uzaktan seçiyor.

Derfra spejder den efter Føde; dens Øjne se ud i det fjerne,

30 Onun yavruları kanla beslenir, Leşler neredeyse, o da oradadır.”

og dens Unger drikke Blod; og hvor der er ihjelslagne, der er den.