Eyüp 39

1 “Dağ keçilerinin ne zaman doğurduğunu biliyor musun? Geyiklerin yavruladığı zamanı sen mi gözlüyorsun?

Знаеш ли времето, когато раждат дивите кози по канарите? Забелязваш ли кога раждат кошутите?

2 Sen mi sayıyorsun doğuruncaya dek geçirdikleri ayları? Doğurdukları zamanı biliyor musun?

Преброяваш ли колко месеци изпълняват те? Или знаеш ли срока за раждането им?

3 Çöküp yavrularını doğurur, Kurtulurlar sancılarından.

Когато се навеждат, раждат малките си, Освобождават се от болките си.

4 Güçlenir, kırda büyür yavrular, Gider, bir daha dönmezler.

Малките им заякват, растат в полето; Излизат и не се връщат вече при тях.

5 “Kim yaban eşeğini başı boş gönderdi, Kim bağlarını çözdü?

Кой е пуснал на свобода дивия осел? Или кой е развързал връзките на тоя плах бежанец,

6 Yurt olarak ona bozkırı, Barınak olarak tuzlayı verdim.

За кой съм направил пустинята за къща И солената земя за негово жилище?

7 Kentteki kargaşaya güler o, Sürücünün bağırdığını duymaz.

Той се присмива на градския шум, Нито внимава на викането на този, който го кара.

8 Otlamak için tepeleri dolaşır, Yeşillik arar.

Планините, които обикаля, са пасбището му; И търси всякаква зеленина.

9 “Yaban öküzü sana kulluk etmek ister mi? Geceyi senin yemliğinin yanında geçirir mi?

Ще благоволи ли дивият вол да ти работи, Или ще нощува ли в твоите ясли?

10 Sabanla yarık açsın diye ona bağ vurabilir misin? Arkanda, ovalarda tırmık çeker mi?

Можеш ли да впрегнеш дивия вол за оране? Или ще браносва ли той полетата зад тебе?

11 Çok güçlü diye ona bel bağlayabilir misin? Ağır işini ona bırakabilir misin?

Ще се облегнеш ли на него, защото силата му е голяма? Или ще повериш ли на него работата си?

12 Ekinini getireceğine, Buğdayını harman yerinde toplayacağına güvenir misin?

Ще се довериш ли на него да ти прибере житото ти И да го събере в гумното ти?

13 “Devekuşunun kanatları sevinçle dalgalanır, Ama leyleğin kanatları ve tüyleriyle kıyaslanamaz.

Крилата на камилоптицата пляскат весело; Но крилата и перата й благи ли са?

14 Devekuşu yumurtalarını yere bırakır, Onları kumda ısıtır,

Защото тя оставя яйцата си на земята И ги топли в пръстта,

15 Ayak altında ezilebileceklerini, Yabanıl hayvanlarca çiğnenebileceklerini düşünmez.

А забравя, че е възможно нога да ги смаже Или полски звяр да ги стъпче.

16 Yavrularına sert davranır, kendinin değilmiş gibi, Çektiği zahmetin boşa gideceğine üzülmez.

Носи се жестоко с малките си, като че не са нейни; Трудът й е напразно, защото не я е грижа за опасности:

17 Çünkü Tanrı ona bilgelik bağışlamamış, Anlayıştan pay vermemiştir.

Понеже Бог я е лишил от мъдрост, И не я е обдарил с разум.

18 Yine de koşmak için kabarınca Ata ve binicisine güler.

Когато стане да бяга Присмива се на коня и на ездача му.

19 “Sen mi ata güç verdin, Dalgalanan yeleyi boynuna giydirdin?

Ти ли си дал сила на коня? Облякъл си врата му с трептяща грива?

20 Sen misin onu çekirge gibi sıçratan, Gururlu kişnemesiyle korku saçtıran?

Ти ли го правиш да скача като скакалец? Гордото му пръхтене е ужасно.

21 Ayakları toprağı şiddetle eşer, Gücünden ötürü sevinçle coşar, Savaşçının üstüne yürür.

Копае с крак в долината, и се радва на силата си; Излиза срещу оръжията.

22 Korkuya güler, hiçbir şeyden yılmaz, Kılıç önünde geri adım atmaz.

Присмива се на страха и не се бои. Нито се обръща назад от меча,

23 Ok kılıfı, parıldayan mızrak ve pala Üzerinde takırdar atın.

Тула по страната му трещи, И лъскавото копие, и сулицата.

24 Coşku ve heyecanla uzaklıkları yutar, Boru çalınca duramaz yerinde.

С буйство и ярост той гълта земята; И при гласа на тръбата не вярва от радост.

25 Boru çaldıkça, ‘Hi!’ diye kişner, Savaş kokusunu, komutanların gürleyen sesini, Savaş çığlıklarını uzaklardan duyar.

Щом свири тръбата, той казва: Хо, хо! И от далеч подушва боя, Гърменето на военачалниците и викането.

26 “Atmaca senin bilgeliğinle mi süzülüyor, Kanatlarını güneye doğru açıyor?

Чрез твоята ли мъдрост лети на горе ястребът, И простира крилата си към юг?

27 Kartal senin buyruğunla mı yükseliyor, Yuvasını yükseklere kuruyor?

При твоята ли заповед се възвишава орелът, И при гнездото си по височините?

28 Uçurum kenarlarında konaklıyor, Sivri kayalar onun kalesi.

Живее по канарите, и там се помещава, По върховете на скалите, и по непроходимите места.

29 Oradan gözetliyor yiyeceğini, Gözleri avını uzaktan seçiyor.

От там си съзира плячка, Очите му я съглеждат от далеч.

30 Onun yavruları kanla beslenir, Leşler neredeyse, o da oradadır.”

И пилетата му смучат кръв; И дето има трупове, там е той.