Eyüp 37
1 “Yüreğim titrer buna, Yerinden oynar.
At this my heart trembleth, And leapeth out of its place.
2 Dinleyin, gürleyen sesini dinleyin, Ağzından çıkan sesi!
Hear, O hear, the thunder of his voice, And the noise which goeth forth from his mouth!
3 Şimşeğini göğün altındaki her yere, Yeryüzünün dört bucağına salar.
He directeth it under the whole heaven, And his lightning to the ends of the earth.
4 Ardından bir ses gümbürder, Görkemli sesiyle gürler. Sesi duyulunca şimşekleri alıkoymaz.
After it the thunder roareth; He thundereth with his voice of majesty, And restraineth it not, when his voice is heard.
5 Tanrı'nın sesi şaşılacak biçimde gürler, O, anlayışımızın ötesinde büyük işler yapar.
God thundereth with his voice marvellously; Great things doeth he, which we cannot comprehend.
6 Çünkü kara, ‘Yere düş’ der, Sağanağa, ‘Bütün şiddetinle boşal.’
For he saith to the snow, “Be thou on the earth!” To the shower also, even the showers of his might.
7 Yarattığı bütün insanlar ne yaptığını bilsin diye, Herkese işini bıraktırır.
He sealeth up the hand of every man, That all men whom he hath made may acknowledge him.
8 Hayvanlar kovuklarına girer, İnlerinde otururlar.
Then the beasts go into dens, And abide in their caverns.
9 Kasırga yuvasından kopar, Soğuk saçılan rüzgarlardan.
Out of the south cometh the whirlwind, And cold out of the north.
10 Tanrı'nın soluğu suları dondurur, Geniş sular buz tutar.
By the breath of God ice is formed, And the broad waters become narrow,
11 Bulutlara nem yükler, Şimşeğini her yana yayar.
Yea, with moisture he burdeneth the clouds; He spreadeth abroad his lightning-clouds.
12 Yeryüzünde ne buyurursa yapmak üzere Bulutlar O'nun istediği yönde döner durur.
They move about by his direction, To execute all his commands throughout the world;
13 Ya insanları cezalandırmak Ya da yeryüzünü sulayıp sevgisini göstermek için Yağmur gönderir.
Whether he cause them to come for punishment, Or for the land, or for mercy.
14 “Dinle, Eyüp, Dur da düşün Tanrı'nın şaşılası işlerini.
Give ear to this, O Job! Stand still, and consider the wondrous works of God!
15 Tanrı'nın bulutları nasıl düzenlediğini, Şimşeğini nasıl çaktırdığını biliyor musun?
Dost thou know when God gave commandment to them, And caused the lightning of his cloud to flash?
16 Bulutların dengesini, Bilgisi kusursuz olanın şaşılası işlerini biliyor musun?
Dost thou understand the balancing of the clouds, The wondrous works of Him that is perfect in knowledge?
17 Dünyanın soluğu kesildiğinde Güneyin kavurucu rüzgarı altında Giysilerin seni terletmez mi?
How thy garments become warm, When he maketh the earth still by the south wind?
18 Dökme tunç bir ayna kadar sert olan gökkubbeyi O'nunla birlikte yayabilir misin?
Canst thou like him spread out the sky, Which is firm like a molten mirror?
19 “O'na ne söyleyeceğimizi öğret bize, Çünkü karanlık yüzünden sözümüze düzen veremiyoruz.
Teach us what we shall say to him! For we cannot set in order our words by reason of darkness.
20 Konuşmak istediğim O'na söylenebilir mi? Kimse yutulmak ister mi?
Shall it be told him that I would speak? Shall a man speak, that he may be consumed?
21 Rüzgar geçip göğü temizlediğinde Gökte parıldayan ışığa kimse bakamaz.
For now men do not look upon the light, When it is bright in the skies, When the wind hath passed over them, and made them clear.
22 Altın parıltısı geliyor kuzeyden, Tanrı korkunç görkeme bürünmüş.
From the north cometh gold; But with God is terrible majesty!
23 Her Şeye Gücü Yeten'e biz ulaşamayız. Gücü yücedir, Adaleti ve eşsiz doğruluğuyla kimseyi ezmez.
The Almighty, we cannot find him out; Great is he in power and justice, Abundant in righteousness; he doth not oppress.
24 Bu yüzden insanlar O'na saygı duyar, Çünkü O, bilgeleri dikkate almaz.”
Therefore let men fear him! Upon none of the wise in heart will he look.
