Eyüp 37
1 “Yüreğim titrer buna, Yerinden oynar.
At this also my heart trembleth, and is moved upward out of its place.
2 Dinleyin, gürleyen sesini dinleyin, Ağzından çıkan sesi!
Hear, O hear, the rattling of his thunder, and the storm's roar that goeth out of his mouth.
3 Şimşeğini göğün altındaki her yere, Yeryüzünün dört bucağına salar.
Under the whole heavens he letteth it loose, and his lightning over the ends of the earth.
4 Ardından bir ses gümbürder, Görkemli sesiyle gürler. Sesi duyulunca şimşekleri alıkoymaz.
Behind it roareth the thunder; he thundereth with his majestic voice; and he holdeth them not back when his voice is heard.
5 Tanrı'nın sesi şaşılacak biçimde gürler, O, anlayışımızın ötesinde büyük işler yapar.
God thundereth with his marvelous voice: he doth great things, which we cannot comprehend.
6 Çünkü kara, ‘Yere düş’ der, Sağanağa, ‘Bütün şiddetinle boşal.’
For to the snow he saith, Be thou on the earth: likewise the pouring rain, and to the pouring rains of his strength.
7 Yarattığı bütün insanlar ne yaptığını bilsin diye, Herkese işini bıraktırır.
He sealeth it on the hand of every man, that all men whom he hath made may know it.
8 Hayvanlar kovuklarına girer, İnlerinde otururlar.
Then retire the beasts into [their] dens, and rest in their lairs.
9 Kasırga yuvasından kopar, Soğuk saçılan rüzgarlardan.
Out of [his] chamber cometh the whirlwind, and out of the north, the cold.
10 Tanrı'nın soluğu suları dondurur, Geniş sular buz tutar.
From the breathing of God ice is given, and the broad waters become solid.
11 Bulutlara nem yükler, Şimşeğini her yana yayar.
Also with moisture he loadeth the cloud; [and] he scattereth the cloud of his lightning;
12 Yeryüzünde ne buyurursa yapmak üzere Bulutlar O'nun istediği yönde döner durur.
And it is turned round about by his guidance, to execute what he commandeth it upon the face of the world, the earth.
13 Ya insanları cezalandırmak Ya da yeryüzünü sulayıp sevgisini göstermek için Yağmur gönderir.
Whether it be as a chastising rod—if this be destined for his earth—or for kindness, doth he cause it to come.
14 “Dinle, Eyüp, Dur da düşün Tanrı'nın şaşılası işlerini.
Give ear unto this, O Job: stand still, and consider well the wonders of God.
15 Tanrı'nın bulutları nasıl düzenlediğini, Şimşeğini nasıl çaktırdığını biliyor musun?
Dost thou know how God hath imposed [a law] on them, and [how] he hath caused the light of his cloud to shine?
16 Bulutların dengesini, Bilgisi kusursuz olanın şaşılası işlerini biliyor musun?
Dost thou know aught about the balancings of the clouds, the wondrous works of him who is perfect in knowledge?
17 Dünyanın soluğu kesildiğinde Güneyin kavurucu rüzgarı altında Giysilerin seni terletmez mi?
[Thou] who clothest thyself with warm garments, when He giveth the earth rest from the south wind?
18 Dökme tunç bir ayna kadar sert olan gökkubbeyi O'nunla birlikte yayabilir misin?
Hast thou with him spread out the skies, which are strong even as a molten mirror?
19 “O'na ne söyleyeceğimizi öğret bize, Çünkü karanlık yüzünden sözümüze düzen veremiyoruz.
Let us know what we shall say unto him: we cannot set aught in order [before him] because of darkness.
20 Konuşmak istediğim O'na söylenebilir mi? Kimse yutulmak ister mi?
Can [all] be related of him, when I speak [ever so much]? or if a man talk [of him] even till he be swallowed up [in death]?
21 Rüzgar geçip göğü temizlediğinde Gökte parıldayan ışığa kimse bakamaz.
Yet now men see not the light which is bright in the skies, when the wind hath passed along, and purified them.
22 Altın parıltısı geliyor kuzeyden, Tanrı korkunç görkeme bürünmüş.
The golden [light] that cometh out of the north: around God is terrible majesty.
23 Her Şeye Gücü Yeten'e biz ulaşamayız. Gücü yücedir, Adaleti ve eşsiz doğruluğuyla kimseyi ezmez.
The Almighty, whom we cannot find out, excellent in power, and in justice, and abounding in righteousness, will not afflict:
24 Bu yüzden insanlar O'na saygı duyar, Çünkü O, bilgeleri dikkate almaz.”
Therefore do men fear him; he respecteth not any that are wise of heart.
