Eyüp 34
1 Elihu konuşmasına şöyle devam etti:
Pronuncians itaque Eliu, etiam haec locutus est:
2 “Ey bilgeler, sözlerimi dinleyin, Kulak verin bana, ey bilgi sahipleri.
Audite sapientes verba mea, et eruditi auscultate me:
3 Çünkü damak nasıl yemeği tadarsa, Kulak da sözleri sınar.
Auris enim verba probat, et guttur escas gustu diiudicat.
4 Gelin, doğruyu seçelim, İyiyi birlikte öğrenelim.
Iudicium eligamus nobis, et inter nos videamus quid sit melius.
5 “Çünkü Eyüp, ‘Ben suçsuzum’ diyor, ‘Tanrı hakkımı elimden aldı.
Quia dixit Iob: Iustus sum, et Deus subvertit iudicium meum.
6 Haklı olduğum halde yalancı sayılıyorum, Suçsuz olduğum halde okunla yaraladın beni.’
In iudicando enim me, mendacium est: violenta sagitta mea absque ullo peccato.
7 Eyüp gibisi var mı? Alayı su gibi içiyor!
Quis est vir ut est Iob, qui bibit subsannationem quasi aquam:
8 Kötülük yapanlarla dostluk edip geziyor, Kötülerle aynı yolda yürüyor.
Qui graditur cum operantibus iniquitatem, et ambulat cum viris impiis?
9 Çünkü, ‘Tanrı'yı hoşnut etmeye çalışmak İnsana yarar getirmez’ diyor.
Dixit enim: Non placebit vir Deo, etiam si cucurrerit cum eo.
10 “Bu yüzden, ey sağduyulu insanlar, beni dinleyin! Tanrı kötülük yapar mı, Her Şeye Gücü Yeten haksızlık eder mi? Asla!
Ideo viri cordati audite me, absit a Deo impietas, et ab Omnipotente iniquitas.
11 Çünkü O herkese yaptığının karşılığını öder, Hak ettiğini başına getirir.
Opus enim hominis reddet ei, et iuxta vias singulorum restituet eis.
12 Tanrı kesinlikle kötülük etmez, Her Şeye Gücü Yeten adaleti saptırmaz.
Vere enim Deus non condemnabit frustra, nec Omnipotens subvertet iudicium.
13 Kim yeryüzünü O'na emanet etti? Kim O'nu bütün dünyanın başına atadı?
Quem constituit alium super terram? aut quem posuit super orbem, quem fabricatus est?
14 Eğer niyet eder de Ruhunu ve soluğunu geri çekerse,
Si direxerit ad eum cor suum, spiritum illius et flatum ad se trahet.
15 Bütün insanlık bir anda yok olur, İnsan yine toprağa döner.
Deficiet omnis caro simul, et homo in cinerem revertetur.
16 “Aklın varsa dinle, Kulak ver sözlerime.
Si habes ergo intellectum, audi quod dicitur, et ausculta vocem eloquii mei.
17 Adaletten nefret eden hiç hüküm sürebilir mi? Adil ve güçlü olanı suçlayacak mısın?
Numquid qui non amat iudicium, sanari potest? et quomodo tu eum, qui iustus est, in tantum condemnas?
18 Krallara, ‘Değersizsiniz’, Soylulara, ‘Kötüsünüz’ diyen,
Qui dicit regi, apostata: qui vocat duces impios:
19 Önderlere ayrıcalık tanımayan, Zengini yoksuldan çok önemsemeyen O değil mi? Çünkü hepsi O'nun ellerinin işidir.
Qui non accipit personas principum: nec cognovit tyrannum, cum disceptaret contra pauperem: opus enim manuum eius sunt universi.
20 Gece yarısı bir anda ölürler, Herkes sarsılır, ölüp gider, Güçlüler de insan eli değmeden alınıp götürülür.
Subito morientur, et in media nocte turbabuntur populi, et pertransibunt, et auferent violentum absque manu.
21 “Tanrı'nın gözleri insanların yolundan ayrılmaz, Attıkları her adımı görür.
Oculi enim eius super vias hominum, et omnes gressus eorum considerat.
22 Kötülük yapanların gizlenebileceği Ne karanlık bir yer vardır, ne de ölüm gölgesi.
Non sunt tenebrae, et non est umbra mortis, ut abscondantur ibi qui operantur iniquitatem.
23 Yargılanmak için önüne gelsinler diye, Tanrı insanları sorgulamaya pek gerek duymaz.
Neque enim ultra in hominis potestate est, ut veniat ad Deum in iudicium.
24 Araştırmadan güçlü insanları kırar, Onların yerine başkalarını diker.
Conteret multos, et innumerabiles, et stare faciet alios pro eis.
25 Çünkü ne yaptıklarını bilir, Gece onları deviriverir, ezilirler.
Novit enim opera eorum: et idcirco inducet noctem, et conterentur.
26 Herkesin gözü önünde Kötülükleri yüzünden onları cezalandırır;
Quasi impios percussit eos in loco videntium.
27 Artık O'nun ardından gitmedikleri, Yollarının hiçbirini dikkate almadıkları için.
Qui quasi de industria recesserunt ab eo, et omnes vias eius intelligere noluerunt:
28 Yoksulun feryadını O'na duyurdular; Düşkünlerin feryadını işitti.
Ut pervenire facerent ad eum clamorem egeni, et audiret vocem pauperum.
29 Ama Tanrı sessiz kalırsa kim O'nu suçlayabilir? Yüzünü gizlerse kim O'nu görebilir? Bir ulusa karşı da bir insana karşı da O hep aynıdır,
Ipso enim concedente pacem, quis est qui condemnet? ex quo absconderit vultum, quis est qui contempletur eum et super gentes et super omnes homines?
30 Tanrısız insan krallık etmesin, Halka tuzak kurmasın diye.
Qui regnare facit hominem hypocritam propter peccata populi.
31 “Kimse Tanrı'ya, ‘Suçluyum, artık kötülük yapmayacağım’ dedi mi,
Quia ergo ego locutus sum ad Deum, te quoque non prohibebo.
32 ‘Göremediğimi sen bana öğret, Haksızlık ettimse, bir daha etmem?’
Si erravi, tu doce me: si iniquitatem locutus sum, ultra non addam.
33 O'nu reddettiğin halde, Senin keyfince mi seni ödüllendirmeli? Çünkü karar verecek olan sensin, ben değil, Öyleyse anlat bana bildiğini.
Numquid a te Deus expetit eam, quia displicuit tibi? tu enim coepisti loqui, et non ego: quod si quid nosti melius, loquere.
34 “Sağduyulu insanlar, Beni dinleyen bilgeler diyecekler ki,
Viri intelligentes loquantur mihi, et vir sapiens audiat me.
35 ‘Eyüp bilgisizce konuşuyor, Sözlerinin değeri yok.’
Iob autem stulte locutus est, et verba illius non sonant disciplinam.
36 Kötü biri gibi yanıtladığı için Keşke Eyüp'ün sınanması sonsuza dek sürse!
Pater mi, probetur Iob usque ad finem: ne desinas ab homine iniquitatis.
37 Çünkü günahına isyan da ekliyor, Önümüzde alay edercesine el çırpıyor, Tanrı'ya karşı konuştukça konuşuyor.”
Qui addit super peccata sua blasphemiam, inter nos interim constringatur: et tunc ad iudicium provocet sermonibus suis Deum.
