Eyüp 34
1 Elihu konuşmasına şöyle devam etti:
And Elihu proceeded, and said:
2 “Ey bilgeler, sözlerimi dinleyin, Kulak verin bana, ey bilgi sahipleri.
Hear my words, ye wise men! Give ear to me, ye that have knowledge!
3 Çünkü damak nasıl yemeği tadarsa, Kulak da sözleri sınar.
For the ear trieth words, As the mouth tasteth meat.
4 Gelin, doğruyu seçelim, İyiyi birlikte öğrenelim.
Let us examine for ourselves what is right; Let us know among ourselves what is true.
5 “Çünkü Eyüp, ‘Ben suçsuzum’ diyor, ‘Tanrı hakkımı elimden aldı.
Job hath said, “I am righteous, And God refuseth me justice.
6 Haklı olduğum halde yalancı sayılıyorum, Suçsuz olduğum halde okunla yaraladın beni.’
Though I am innocent, I am made a liar; My wound is incurable, though I am free from transgression.”
7 Eyüp gibisi var mı? Alayı su gibi içiyor!
Where is the man like Job, Who drinketh impiety like water;
8 Kötülük yapanlarla dostluk edip geziyor, Kötülerle aynı yolda yürüyor.
Who goeth in company with evil-doers, And walketh with wicked men?
9 Çünkü, ‘Tanrı'yı hoşnut etmeye çalışmak İnsana yarar getirmez’ diyor.
For he hath said, “A man hath no advantage, When he delighteth himself in God.”
10 “Bu yüzden, ey sağduyulu insanlar, beni dinleyin! Tanrı kötülük yapar mı, Her Şeye Gücü Yeten haksızlık eder mi? Asla!
Wherefore hearken to me, ye men of understanding! Far be iniquity from God; Yea, far be injustice from the Almighty!
11 Çünkü O herkese yaptığının karşılığını öder, Hak ettiğini başına getirir.
For what a man hath done he will requite him, And render to every one according to his deeds.
12 Tanrı kesinlikle kötülük etmez, Her Şeye Gücü Yeten adaleti saptırmaz.
Surely God will not do iniquity, Nor will the Almighty pervert justice.
13 Kim yeryüzünü O'na emanet etti? Kim O'nu bütün dünyanın başına atadı?
Who hath given him the charge of the earth? Or who hath created the whole world?
14 Eğer niyet eder de Ruhunu ve soluğunu geri çekerse,
Should he set his heart against man, Should he take back his spirit and his breath,
15 Bütün insanlık bir anda yok olur, İnsan yine toprağa döner.
Then would all flesh expire together; Yea, man would return to the dust.
16 “Aklın varsa dinle, Kulak ver sözlerime.
If thou hast understanding, hear this! Give ear to the voice of my words!
17 Adaletten nefret eden hiç hüküm sürebilir mi? Adil ve güçlü olanı suçlayacak mısın?
Shall he, that hateth justice, govern? Wilt thou then condemn the just and mighty One?
18 Krallara, ‘Değersizsiniz’, Soylulara, ‘Kötüsünüz’ diyen,
Is it fit to say to a king, Thou art wicked; Or to princes, Ye are unrighteous?
19 Önderlere ayrıcalık tanımayan, Zengini yoksuldan çok önemsemeyen O değil mi? Çünkü hepsi O'nun ellerinin işidir.
How much less to him that is not partial to princes, Nor regardeth the rich more than the poor? For they are all the work of his hands.
20 Gece yarısı bir anda ölürler, Herkes sarsılır, ölüp gider, Güçlüler de insan eli değmeden alınıp götürülür.
In a moment they die; yea, at midnight Do the people stagger and pass away, And the mighty are destroyed without hand.
21 “Tanrı'nın gözleri insanların yolundan ayrılmaz, Attıkları her adımı görür.
For his eyes are upon the ways of man; He seeth all his steps.
22 Kötülük yapanların gizlenebileceği Ne karanlık bir yer vardır, ne de ölüm gölgesi.
There is no darkness, nor shadow of death, Where evil-doers may hide themselves.
23 Yargılanmak için önüne gelsinler diye, Tanrı insanları sorgulamaya pek gerek duymaz.
He needeth not attend long to a man, That he may go into judgment before God;
24 Araştırmadan güçlü insanları kırar, Onların yerine başkalarını diker.
He dasheth in pieces the mighty without inquiry, And setteth up others in their stead.
25 Çünkü ne yaptıklarını bilir, Gece onları deviriverir, ezilirler.
Therefore he knoweth their works, And in a night he overthroweth them, so that they are destroyed.
26 Herkesin gözü önünde Kötülükleri yüzünden onları cezalandırır;
On account of their wickedness he smiteth them, In the presence of many beholders;
27 Artık O'nun ardından gitmedikleri, Yollarının hiçbirini dikkate almadıkları için.
Because they turned away from him, And had no regard to his ways,
28 Yoksulun feryadını O'na duyurdular; Düşkünlerin feryadını işitti.
And caused the cry of the poor to come before him; For he heareth the cry of the oppressed.
29 Ama Tanrı sessiz kalırsa kim O'nu suçlayabilir? Yüzünü gizlerse kim O'nu görebilir? Bir ulusa karşı da bir insana karşı da O hep aynıdır,
When he giveth rest, who can cause trouble? And when he hideth his face, Who can behold him?
30 Tanrısız insan krallık etmesin, Halka tuzak kurmasın diye.
So is it with nations and individuals alike! That the wicked may no more rule, And may not be snares to the people.
31 “Kimse Tanrı'ya, ‘Suçluyum, artık kötülük yapmayacağım’ dedi mi,
Surely thou shouldst say unto God, “I have received chastisement; I will no more offend;
32 ‘Göremediğimi sen bana öğret, Haksızlık ettimse, bir daha etmem?’
What I see not, teach thou me! If I have done iniquity, I will do it no more.”
33 O'nu reddettiğin halde, Senin keyfince mi seni ödüllendirmeli? Çünkü karar verecek olan sensin, ben değil, Öyleyse anlat bana bildiğini.
Shall he recompense according to thy mind, Because thou refusest, or because thou choosest, and not he? Speak, if thou hast knowledge!
34 “Sağduyulu insanlar, Beni dinleyen bilgeler diyecekler ki,
Men of understanding, Wise men, who hear me, will say,
35 ‘Eyüp bilgisizce konuşuyor, Sözlerinin değeri yok.’
“Job hath spoken without knowledge, And his words are without wisdom.”
36 Kötü biri gibi yanıtladığı için Keşke Eyüp'ün sınanması sonsuza dek sürse!
I desire that Job may be tried to the last, For answering like wicked men.
37 Çünkü günahına isyan da ekliyor, Önümüzde alay edercesine el çırpıyor, Tanrı'ya karşı konuştukça konuşuyor.”
For he addeth impiety to his sin; He clappeth his hands among us, And multiplieth words against God.
