Eyüp 31
1 “Gözlerimle antlaşma yaptım Şehvetle bir kıza bakmamak için.
Fiz concerto com os meus olhos: como pois atentaria numa virgem?
2 Çünkü insanın yukarıdan, Tanrı'dan payı nedir, Yücelerden, Her Şeye Gücü Yeten'den mirası ne?
Porque qual seria a parte de Deus de cima? ou a herança do Todo-poderoso para mim desde as alturas?
3 Kötüler için felaket, Haksızlık yapanlar için bela değil mi?
Porventura não é a perdição para o perverso, o desastre para os que obram iniquidade?
4 Yürüdüğüm yolları görmüyor mu, Attığım her adımı saymıyor mu?
Ou não vê ele os meus caminhos, e não conta todos os meus passos?
5 “Eğer yalan yolunda yürüdümse, Ayağım hileye seğirttiyse,
Se andei com vaidade, e se o meu pé se apressou para o engano
6 –Tanrı beni doğru teraziyle tartsın, Kusursuz olduğumu görsün–
(Pese-me em balanças fieis, e saberá Deus a minha sinceridade),
7 Adımım yoldan saptıysa, Yüreğim gözümü izlediyse, Ellerim pisliğe bulaştıysa,
Se os meus passos se desviavam do caminho, e se o meu coração segue os meus olhos, e se às minhas mãos se apegou coisa alguma,
8 Ektiğimi başkaları yesin, Ekinlerim kökünden sökülsün.
Então semeie eu e outro coma, e seja a minha descendência arrancada até à raiz.
9 “Eğer gönlümü bir kadına kaptırdıysam, Komşumun kapısında pusuya yattıysam,
Se o meu coração se deixou seduzir por uma mulher, ou se eu armei traições à porta do meu próximo,
10 Karım başkasının buğdayını öğütsün, Onunla başka erkekler yatsın.
Então moa minha mulher para outro, e outros se encurvem sobre ela.
11 Çünkü bu utanç verici, Yargılanması gereken bir suç olurdu.
Porque é uma infâmia, e é delito pertencente aos juízes.
12 Yıkım diyarına dek yakan bir ateştir o, Bütün ürünümü kökünden kavururdu.
Porque fogo é que consomem até à perdição, e desarreigaria toda a minha renda.
13 “Benimle ters düştüklerinde Kölemin ve hizmetçimin hakkını yemişsem,
Se desprezei o direito do meu servo ou da minha serva, quando eles contendiam comigo,
14 Tanrı yargıladığında ne yaparım? Hesap sorduğunda ne yanıt veririm?
Então que faria eu quando Deus se levantasse? e, inquirindo a causa, que lhe responderia?
15 Beni ana karnında yaratan onu da yaratmadı mı? Rahimde bize biçim veren O değil mi?
Aquele que me fez no ventre não o fez também a ele? ou não nos formou do mesmo modo na madre?
16 “Eğer yoksulların dileğini geri çevirdimse, Dul kadının umudunu kırdımsa,
Se retive o que os pobres desejavam, ou fiz desfalecer os olhos da viúva,
17 Ekmeğimi yalnız yedim, Öksüzle paylaşmadımsa,
Ou só comi o meu bocado, e o órfão não comeu dele
18 Gençliğimden beri öksüzü baba gibi büyütmedimse, Doğduğumdan beri dul kadına yol göstermedimse,
(Porque desde a minha mocidade cresceu comigo como com seu pai, e o guiei desde o ventre de minha mãe),
19 Giysisi olmadığı için can çekişen birini Ya da örtüsü olmayan bir yoksulu gördüm de,
Se a alguém vi perecer por falta de vestido, e ao necessitado por não ter coberta,
20 Koyunlarımın yünüyle ısıtmadıysam, O da içinden beni kutsamadıysa,
Se os seus lombos me não abençoaram, se ele não se aquentava com as peles dos meus cordeiros,
21 Mahkemede sözümün geçtiğini bilerek Öksüze el kaldırdımsa,
Se eu levantei a minha mão contra o órfão, porquanto na porta via a minha ajuda,
22 Kolum omuzumdan düşsün, Kol kemiğim kırılsın.
Então caia do ombro a minha espadoa, e quebre-se o meu braço do osso.
23 Çünkü Tanrı'dan gelecek beladan korkarım, O'nun görkeminden ötürü böyle bir şey yapamam.
Porque o castigo de Deus era para mim um assombro, e eu não podia suportar a sua alteza.
24 “Eğer umudumu altına bağladımsa, Saf altına, ‘Güvencim sensin’ dedimse,
Se no ouro pus a minha esperança, ou disse ao ouro fino: Tu és a minha confiança;
25 Servetim çok, Varlığımı bileğimle kazandım diye sevindimse,
Se me alegrei de que era muita a minha fazenda, e de que a minha mão tinha alcançado muito;
26 Işıldayan güneşe, Parıldayarak hareket eden aya bakıp da,
Se olhei para o sol, quando resplandecia, ou para a lua, caminhando gloriosa,
27 İçimden ayartıldımsa, Elim onlara taptığımı gösteren bir öpücük yolladıysa,
E o meu coração se deixou enganar em oculto, e a minha boca beijou a minha mão,
28 Bu da yargılanacak bir suç olurdu, Çünkü yücelerdeki Tanrı'yı yadsımış olurdum.
Também isto seria delito pertencente ao juiz: pois assim negaria a Deus que está em cima.
29 “Eğer düşmanımın yıkımına sevindim, Başına kötülük geldi diye keyiflendimse,
Se me alegrei da desgraça do que me tem ódio, e se eu exultei quando mal o achou
30 –Kimsenin canına lanet ederek Ağzımın günah işlemesine izin vermedim–
(também não deixei pecar o meu paladar, desejando a sua morte com maldição),
31 Evimdeki insanlar, ‘Eyüp'ün verdiği etle Karnını doyurmayan var mı?’ diye sormadıysa,
Se a gente da minha tenda não disse: Ah, quem nos desse da sua carne! nunca nos fartariamos dela:
32 –Hiçbir yabancı geceyi sokakta geçirmezdi, Çünkü kapım her zaman yolculara açıktı–
O estrangeiro não passava a noite na rua; as minhas portas abria ao viandante.
33 Kalabalıktan çok korktuğum, Boyların aşağılamasından yıldığım, Susup dışarı çıkmadığım için Suçumu bağrımda gizleyip Adem gibi isyanımı örttümse,
Se, como Adão, encobri as minhas transgressões, ocultando o meu delito no meu seio;
Porque eu temia a grande multidão, e o desprezo das famílias me apavoraria, e eu me calaria, e não sairia da porta.
35 –“Keşke beni dinleyen biri olsa! İşte savunmamı imzalıyorum, Her Şeye Gücü Yeten bana yanıt versin! Hasmımın yazdığı tomar elimde olsa,
Ah quem me dera um que me ouvisse! eis que o meu intento é que o Todo-poderoso me responda, e que o meu adversário escreva um livro.
36 Kuşkusuz onu omuzumda taşır, Taç gibi başıma koyardım.
Por certo que o levaria sobre o meu ombro, sobre mim o ataria por coroa.
37 Attığım her adımı ona bildirir, Kendisine bir önder gibi yaklaşırdım.–
O número dos meus passos lhe mostraria: como príncipe me chegaria a ele.
38 “Toprağım bana feryat ediyorsa, Sabanın açtığı yarıklar bir ağızdan ağlıyorsa,
Se a minha terra clamar contra mim, e se os seus regos juntamente chorarem,
39 Ürününü para ödemeden yedimse Ya da üzerinde oturanların kalbini kırdımsa,
Se comi a sua novidade sem dinheiro, e sufoquei a alma dos seus donos,
40 Orada buğday yerine diken, Arpa yerine delice bitsin.” Eyüp'ün konuşması sona erdi.
Por trigo me produza cardos, e por cevada joio. Acabaram-se as palavras de Job.
