Eyüp 30
1 “Ama şimdi, yaşı benden küçük olanlar Benimle alay etmekte, Oysa babalarını sürümün köpeklerinin Yanına koymaya tenezzül etmezdim.
Pero ahora, se burlan de mí los que son más jóvenes que yo, a cuyos antepasados yo rehusé dejar con los perros de mi rebaño,
2 Çünkü güçleri tükenmişti, Bileklerinin gücü ne işime yarardı?
pues ¿para qué me servía la fuerza de sus manos, si su edad madura y su vigor perecieron?
3 Yoksulluktan, açlıktan bitkindiler, Akşam çölde, ıssız çorak yerlerde kök kemiriyorlardı.
Están anémicos a causa de la miseria y el hambre. Roen la tierra reseca y huyen a la desolación, al lugar tenebroso y despoblado.
4 Çalılıklarda karapazı topluyor, Retem kökü yiyorlardı.
Arrancan malvas entre los matorrales y se alimentan con raíces de enebro.
5 Toplumdan kovuluyorlardı, İnsanlar hırsızmışlar gibi onlara bağırıyordu.
Están expulsados de la comunidad. Contra ellos gritan como a ladrones.
6 Korkunç vadilerde, yerdeki deliklerde, Kaya kovuklarında yaşıyorlardı.
Viven en barrancos espantosos, en cuevas de la tierra y en las peñas.
7 Çalıların arasında anırır, Çalı altında birbirine sokulurlardı.
Aúllan entre los matorrales y se apiñan bajo las ortigas.
8 Aptalların, adı sanı belirsiz insanların çocuklarıydılar, Ülkeden kovulmuşlardı.
Generación de necios, generación sin nombre, echados a latigazos de esta tierra.
9 “Şimdiyse destan oldum dillerine, Ağızlarına doladılar beni.
¡Y ahora soy su motivo de mofa y les sirvo de refrán!
10 Benden tiksiniyor, uzak duruyorlar, Yüzüme tükürmekten çekinmiyorlar.
Me repugnan y se alejan de mí. De mi presencia no refrenan su saliva.
11 Tanrı ipimi çözüp beni alçalttığı için Dizginsiz davranmaya başladılar bana.
Porque Él aflojó la cuerda de mi arco y me afligió, ellos se quitaron el freno frente a mí.
12 Sağımdaki ayak takımı üzerime yürüyor, Ayaklarımı kaydırıyor, Bana karşı rampalar kuruyorlar.
A mi derecha se levanta el populacho, enredan mis pies, me preparan caminos destructivos,
13 Yolumu kesiyor, Kimseden yardım görmeden Beni yok etmeye çalışıyorlar.
desbaratan mi senda, se aprovechan de mi calamidad y nadie los restringe.
14 Koca bir gedikten girer gibi ilerliyor, Yıkıntılar arasından üzerime yuvarlanıyorlar.
Vienen como abridores de amplia brecha [en el muro] y en medio de la ruinosa tormenta se abalanzan contra mi calamidad.
15 Dehşet çöktü üzerime, Onurum rüzgara kapılmış gibi uçtu, Mutluluğum bulut gibi geçip gitti.
Los terrores me asaltan de repente, combatieron mi honor como el viento y mi prosperidad desapareció como nube.
16 “Şimdi tükeniyorum, Acı günler beni ele geçirdi.
Ahora mi alma se me derrama. Los días de aflicción se apoderaron de mí.
17 Geceleri kemiklerim sızlıyor, Beni kemiren acılar hiç durmuyor.
La noche me taladra los huesos y los dolores que me corroen no descansan.
18 Tanrı'nın şiddeti Üzerimdeki giysiye dönüştü, Gömleğimin yakası gibi beni sıkıyor.
Una fuerza poderosa desfiguró mi ropa y me aprieta como el cuello de mi abrigo.
19 Beni çamura fırlattı, Toza, küle döndüm.
Me derribó en el lodo. Quedé como el polvo y la ceniza.
20 “Sana yakarıyorum, ama yanıt vermiyorsun, Ayağa kalktığımda gözünü bana dikiyorsun.
Clamo a Ti, y no me respondes. Me presento, y Tú no me atiendes.
21 Bana acımasız davranıyor, Bileğinin gücüyle beni eziyorsun.
Te volviste cruel conmigo y me persigues con la fuerza de tu mano.
22 Beni kaldırıp rüzgara bindiriyorsun, Fırtınanın içinde darma duman ediyorsun.
Me levantas, me haces cabalgar sobre el viento y me deshaces en la tormenta.
23 Biliyorum, beni ölüme, Bütün canlıların toplanacağı yere götüreceksin.
Porque yo sé que me conduces a la muerte, a la casa de reunión para todos los vivientes.
24 “Kuşkusuz düşenin dostu olmaz, Felakete uğrayıp yardım istediğinde.
¿Sin embargo no extiendes tu mano al que está sobre una pila de ruinas o en su desastre, y por tanto pide socorro?
25 Sıkıntıya düşenler için ağlamaz mıydım? Yoksullar için üzülmez miydim?
¿No lloré por el afligido? ¿No tuvo compasión mi alma del menesteroso?
26 Ama ben iyilik beklerken kötülük geldi, Işık umarken karanlık geldi.
Pero cuando esperaba el bien, me vino el mal. Cuando esperaba luz, me vino oscuridad.
27 İçim kaynıyor, rahatım yok, Önümde acı günler var.
Mis órganos internos se agitan y no reposan. Me confrontan días de aflicción.
28 Yaslı yaslı dolaşıyorum, güneş yok, Topluluk içinde kalkıp feryat ediyorum.
Ando ennegrecido, y no por el sol. Me levanto en la congregación y pido ayuda.
29 Çakallarla kardeş, Baykuşlarla arkadaş oldum.
Soy hermano de chacales y compañero de avestruces.
30 Derim karardı, soyuluyor, Kemiklerim ateşten yanıyor.
Mi piel ennegrecida se me cae, y mis huesos arden de calor.
31 Lirimin sesi yas feryadına, Neyimin sesi ağlayanların sesine döndü.
Por tanto, mi arpa se convirtió en lamento, y mi flauta es la voz de los que lloran.
