Eyüp 30
1 “Ama şimdi, yaşı benden küçük olanlar Benimle alay etmekte, Oysa babalarını sürümün köpeklerinin Yanına koymaya tenezzül etmezdim.
Toda sedaj me imajo tisti, ki so mlajši od mene, v posmeh, katerih očete bi preziral, da jih postavim s psi svojega tropa.
2 Çünkü güçleri tükenmişti, Bileklerinin gücü ne işime yarardı?
Da, kako naj mi moč njihovih rok koristi, zrelost je odšla od njih?
3 Yoksulluktan, açlıktan bitkindiler, Akşam çölde, ıssız çorak yerlerde kök kemiriyorlardı.
Zaradi potrebe in lakote so bili osamljeni. Bežijo v divjino, v prejšnjem času zapuščeno in opustošeno.
4 Çalılıklarda karapazı topluyor, Retem kökü yiyorlardı.
Ki sekajo egiptovsko špinačo pri grmih in brinove korenine so njihova hrana.
5 Toplumdan kovuluyorlardı, İnsanlar hırsızmışlar gibi onlara bağırıyordu.
Pregnani so bili izmed ljudi (za njimi so vpili kakor za tatom),
6 Korkunç vadilerde, yerdeki deliklerde, Kaya kovuklarında yaşıyorlardı.
da prebivajo v pečinah dolin, v zemeljskih votlinah in v skalah.
7 Çalıların arasında anırır, Çalı altında birbirine sokulurlardı.
Med grmovjem so rigali, pod koprivami so bili zbrani skupaj.
8 Aptalların, adı sanı belirsiz insanların çocuklarıydılar, Ülkeden kovulmuşlardı.
Bili so otroci bedakov, da, otroci nizkotnih mož, bili so zlobnejši kakor zemlja.
9 “Şimdiyse destan oldum dillerine, Ağızlarına doladılar beni.
Sedaj sem njihova pesem, da, jaz sem njihova tarča posmeha.
10 Benden tiksiniyor, uzak duruyorlar, Yüzüme tükürmekten çekinmiyorlar.
Prezirajo me, bežijo daleč od mene in ne prizanašajo mi pljunka v moj obraz.
11 Tanrı ipimi çözüp beni alçalttığı için Dizginsiz davranmaya başladılar bana.
Ker je odvezal mojo vrvico in me prizadel, so tudi oni popustili uzdo pred menoj.
12 Sağımdaki ayak takımı üzerime yürüyor, Ayaklarımı kaydırıyor, Bana karşı rampalar kuruyorlar.
Na moji desni roki vstaja mladina. Moja stopala odrivajo in zoper mene so dvignili poti svojega uničenja.
13 Yolumu kesiyor, Kimseden yardım görmeden Beni yok etmeye çalışıyorlar.
Škodujejo moji stezi, postavili so mojo katastrofo, nobenega pomočnika nimajo.
14 Koca bir gedikten girer gibi ilerliyor, Yıkıntılar arasından üzerime yuvarlanıyorlar.
Prišli so nadme kakor [skozi] široko vrzel vodá. V opustošenju so se zgrnili nadme.
15 Dehşet çöktü üzerime, Onurum rüzgara kapılmış gibi uçtu, Mutluluğum bulut gibi geçip gitti.
Strahote so se zgrnile nadme. Mojo dušo zasledujejo kakor veter in moja blaginja mineva kakor oblak.
16 “Şimdi tükeniyorum, Acı günler beni ele geçirdi.
Sedaj je moja duša izlita nadme, polastili so se me dnevi stiske.
17 Geceleri kemiklerim sızlıyor, Beni kemiren acılar hiç durmuyor.
Moje kosti so prebodene v meni v nočnem obdobju in moje kite nimajo počitka.
18 Tanrı'nın şiddeti Üzerimdeki giysiye dönüştü, Gömleğimin yakası gibi beni sıkıyor.
Z veliko silo moje bolezni je moja obleka spremenjena; naokoli me veže kakor ovratnik mojega plašča.
19 Beni çamura fırlattı, Toza, küle döndüm.
Vrgel me je v blato in postal sem podoben prahu in pepelu.
20 “Sana yakarıyorum, ama yanıt vermiyorsun, Ayağa kalktığımda gözünü bana dikiyorsun.
Kličem k tebi, ti pa me ne slišiš. Vstanem, ti pa se ne oziraš name.
21 Bana acımasız davranıyor, Bileğinin gücüyle beni eziyorsun.
Do mene si postal krut; s svojo močno roko se nastrojuješ zoper mene.
22 Beni kaldırıp rüzgara bindiriyorsun, Fırtınanın içinde darma duman ediyorsun.
Vzdiguješ me k vetru, povzročaš mi, da jaham na njem in raztapljaš moje imetje.
23 Biliyorum, beni ölüme, Bütün canlıların toplanacağı yere götüreceksin.
Kajti vem, da me boš privedel k smrti in k hiši, določeni za vse živeče.
24 “Kuşkusuz düşenin dostu olmaz, Felakete uğrayıp yardım istediğinde.
Vendar svoje roke ne bo iztegnil h grobu, čeprav v svojem uničenju kričijo.
25 Sıkıntıya düşenler için ağlamaz mıydım? Yoksullar için üzülmez miydim?
Mar nisem jokal zaradi tistega, ki je bil v stiski? Mar ni moja duša žalovala za ubogim?
26 Ama ben iyilik beklerken kötülük geldi, Işık umarken karanlık geldi.
Ko sem gledal za dobrim, potem je prišlo k meni zlo. Ko pa sem pričakoval svetlobo, je prišla tema.
27 İçim kaynıyor, rahatım yok, Önümde acı günler var.
Moja notranjost vre in ne počiva. Dnevi stiske so me ovirali.
28 Yaslı yaslı dolaşıyorum, güneş yok, Topluluk içinde kalkıp feryat ediyorum.
Odšel sem žalujoč brez sonca. Vstal sem in klical v skupnosti.
29 Çakallarla kardeş, Baykuşlarla arkadaş oldum.
Brat sem zmajem in družabnik sovam.
30 Derim karardı, soyuluyor, Kemiklerim ateşten yanıyor.
Moja koža na meni je črna in moje kosti gorijo zaradi vročine.
31 Lirimin sesi yas feryadına, Neyimin sesi ağlayanların sesine döndü.
Tudi moja harfa je obrnjena v žalovanje in moja piščal v glas tistih, ki jokajo.
