Eyüp 30
1 “Ama şimdi, yaşı benden küçük olanlar Benimle alay etmekte, Oysa babalarını sürümün köpeklerinin Yanına koymaya tenezzül etmezdim.
Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi ode mnie, ci, których ojców nie uznałbym za godnych, by postawić ich z psami swojej trzody.
2 Çünkü güçleri tükenmişti, Bileklerinin gücü ne işime yarardı?
Na cóż by mi się przydała siła ich rąk, u których zginęła starość?
3 Yoksulluktan, açlıktan bitkindiler, Akşam çölde, ıssız çorak yerlerde kök kemiriyorlardı.
Byli samotni z powodu niedostatku i głodu i uciekali na pustkowie ciemne, jałowe i spustoszone.
4 Çalılıklarda karapazı topluyor, Retem kökü yiyorlardı.
Zrywają sobie malwę przy krzakach i korzenie jałowcowe na pokarm.
5 Toplumdan kovuluyorlardı, İnsanlar hırsızmışlar gibi onlara bağırıyordu.
Wygnano ich spośród [ludzi], wołano za nimi jak [za] złodziejem;
6 Korkunç vadilerde, yerdeki deliklerde, Kaya kovuklarında yaşıyorlardı.
Tak że musieli mieszkać w rozpadlinach dolin, w jaskiniach podziemnych i skałach.
7 Çalıların arasında anırır, Çalı altında birbirine sokulurlardı.
Między krzakami ryczeli, gromadzili się pod pokrzywami.
8 Aptalların, adı sanı belirsiz insanların çocuklarıydılar, Ülkeden kovulmuşlardı.
[To byli] synowie ludzi wzgardzonych i synowie [ludzi] nikczemnych, podlejsi niż [proch] ziemi.
9 “Şimdiyse destan oldum dillerine, Ağızlarına doladılar beni.
Ale teraz jestem [tematem] ich pieśni, stałem się [tematem] ich przysłowia.
10 Benden tiksiniyor, uzak duruyorlar, Yüzüme tükürmekten çekinmiyorlar.
Brzydzą się mną i oddalają się ode mnie, nie wstydzą się pluć mi w twarz.
11 Tanrı ipimi çözüp beni alçalttığı için Dizginsiz davranmaya başladılar bana.
A ponieważ on rozluźnił mój sznur i upokorzył mnie, oni też rzucili przede mnie wędzidło.
12 Sağımdaki ayak takımı üzerime yürüyor, Ayaklarımı kaydırıyor, Bana karşı rampalar kuruyorlar.
Po [mojej] prawicy powstają młodzieńcy, odtrącają moje nogi i torują przeciwko mnie swoje drogi zguby.
13 Yolumu kesiyor, Kimseden yardım görmeden Beni yok etmeye çalışıyorlar.
Popsuli moją ścieżkę i przyczynili się do mojej nędzy, a nie mają pomocnika.
14 Koca bir gedikten girer gibi ilerliyor, Yıkıntılar arasından üzerime yuvarlanıyorlar.
Napadli [na mnie] niczym przez szeroki wyłom i wśród spustoszenia nacierali [na mnie].
15 Dehşet çöktü üzerime, Onurum rüzgara kapılmış gibi uçtu, Mutluluğum bulut gibi geçip gitti.
Strach obrócił się przeciwko mnie, ściga moją duszę jak wiatr. Moje szczęście przemija jak chmura.
16 “Şimdi tükeniyorum, Acı günler beni ele geçirdi.
A teraz rozpływa się we mnie moja dusza, ogarnęły mnie dni cierpienia;
17 Geceleri kemiklerim sızlıyor, Beni kemiren acılar hiç durmuyor.
W nocy ból przeszywa moje kości, a moje żyły nie mają odpoczynku.
18 Tanrı'nın şiddeti Üzerimdeki giysiye dönüştü, Gömleğimin yakası gibi beni sıkıyor.
Z powodu wielkiego cierpienia zmieniła się moja szata i ściska mnie jak kołnierz mej tuniki.
19 Beni çamura fırlattı, Toza, küle döndüm.
Wrzucił mnie w błoto, stałem się podobny do prochu i popiołu.
20 “Sana yakarıyorum, ama yanıt vermiyorsun, Ayağa kalktığımda gözünü bana dikiyorsun.
Wołam do ciebie, ale nie słuchasz mnie; staję, a na mnie nie patrzysz.
21 Bana acımasız davranıyor, Bileğinin gücüyle beni eziyorsun.
Stałeś się dla mnie okrutny, sprzeciwiasz mi się swoją mocną ręką.
22 Beni kaldırıp rüzgara bindiriyorsun, Fırtınanın içinde darma duman ediyorsun.
Unosisz mnie na wietrze [i] wsadzasz mnie na niego, a rozwiewasz mój dobytek.
23 Biliyorum, beni ölüme, Bütün canlıların toplanacağı yere götüreceksin.
Wiem bowiem, że wydasz mnie na śmierć i do domu przeznaczonego dla wszystkich żyjących.
24 “Kuşkusuz düşenin dostu olmaz, Felakete uğrayıp yardım istediğinde.
Do grobu jednak nie ściągnie [swej] ręki, choćby wołali, gdy będzie niszczyć.
25 Sıkıntıya düşenler için ağlamaz mıydım? Yoksullar için üzülmez miydim?
Czy nie płakałem nad strapionym? Czy moja dusza nie smuciła się nad ubogim?
26 Ama ben iyilik beklerken kötülük geldi, Işık umarken karanlık geldi.
Gdy oczekiwałem dobra, oto przyszło zło; a gdy spodziewałem się światła, przyszła ciemność.
27 İçim kaynıyor, rahatım yok, Önümde acı günler var.
Moje wnętrze zawrzało [i] nie uspokoiło się; zaskoczyły mnie dni utrapienia.
28 Yaslı yaslı dolaşıyorum, güneş yok, Topluluk içinde kalkıp feryat ediyorum.
Chodzę sczerniały, [ale] nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.
29 Çakallarla kardeş, Baykuşlarla arkadaş oldum.
Stałem się bratem smoków, a towarzyszem młodych strusiów.
30 Derim karardı, soyuluyor, Kemiklerim ateşten yanıyor.
Moja skóra poczerniała na mnie i moje kości są spalone od gorączki.
31 Lirimin sesi yas feryadına, Neyimin sesi ağlayanların sesine döndü.
Moja harfa zamieniła się w lament, a mój flet – w głos płaczących.
