Eyüp 30

1 “Ama şimdi, yaşı benden küçük olanlar Benimle alay etmekte, Oysa babalarını sürümün köpeklerinin Yanına koymaya tenezzül etmezdim.

ولی اکنون کسانی که از من جوانترند مرا مسخره می‌کنند، در حالی که من عار داشتم پدرانشان را حتی جزو سگهای گله‌ام بدانم؛

2 Çünkü güçleri tükenmişti, Bileklerinin gücü ne işime yarardı?

نیروی بازوانشان برای من چه فایده‌ای دارد، زیرا رمقی در آنها باقی نمانده است.

3 Yoksulluktan, açlıktan bitkindiler, Akşam çölde, ıssız çorak yerlerde kök kemiriyorlardı.

از شدت گرسنگی لاغر و بیتاب شده، سر به بیابان خشک و متروک می‌نهادند.

4 Çalılıklarda karapazı topluyor, Retem kökü yiyorlardı.

در میان بوته‌ها علف‌شوره می‌چیدند، و ریشۀ شورگیاه را می‌خورند.

5 Toplumdan kovuluyorlardı, İnsanlar hırsızmışlar gibi onlara bağırıyordu.

چون مردم آنها را مانند یک دزد با داد و قال از میان خود رانده بودند.

6 Korkunç vadilerde, yerdeki deliklerde, Kaya kovuklarında yaşıyorlardı.

پس آنها مجبور شدند در سراشیبی کوهها ساکن شوند، در میان صخره‌ها و حفره‌های زمین.

7 Çalıların arasında anırır, Çalı altında birbirine sokulurlardı.

در بیابانها عرعر می‌کردند و زیر بوته‌ها می‌لولیدند.

8 Aptalların, adı sanı belirsiz insanların çocuklarıydılar, Ülkeden kovulmuşlardı.

آنها احمقانی بی‌نام و نشانند که از سرزمین خود طرد شده‌اند.

9 “Şimdiyse destan oldum dillerine, Ağızlarına doladılar beni.

و حال فرزندان ایشان مرا به باد ریشخند گرفته‌اند و من بازیچهٔ دست آنها شده‌ام.

10 Benden tiksiniyor, uzak duruyorlar, Yüzüme tükürmekten çekinmiyorlar.

از من کراهت دارند و نزدیکم نمی‌آیند. از تف انداختن به صورتم ابایی ندارند.

11 Tanrı ipimi çözüp beni alçalttığı için Dizginsiz davranmaya başladılar bana.

خدا مرا ذلیل و ناتوان ساخته است، پس آنها هر چه دلشان می‌خواهد با من می‌کنند.

12 Sağımdaki ayak takımı üzerime yürüyor, Ayaklarımı kaydırıyor, Bana karşı rampalar kuruyorlar.

این اراذل و اوباش از هر سو به من حمله می‌کنند و سر راهم دام می‌گذارند.

13 Yolumu kesiyor, Kimseden yardım görmeden Beni yok etmeye çalışıyorlar.

راه مرا می‌بندند و دست به هر کاری می‌زنند تا مرا از پای درآورند. آنها می‌دانند که من بی‌یار و یاورم.

14 Koca bir gedikten girer gibi ilerliyor, Yıkıntılar arasından üzerime yuvarlanıyorlar.

ناگهان بر من هجوم می‌آورند و وقتی که می‌بینند به زمین افتاده‌ام بر سرم می‌ریزند.

15 Dehşet çöktü üzerime, Onurum rüzgara kapılmış gibi uçtu, Mutluluğum bulut gibi geçip gitti.

در ترس و وحشت به سر می‌برم. آبروی من رفته است و سعادتم مانند ابر ناپدید شده است.

16 “Şimdi tükeniyorum, Acı günler beni ele geçirdi.

دیگر رمقی در بدنم نمانده و تسکینی برای رنجهایم نیست.

17 Geceleri kemiklerim sızlıyor, Beni kemiren acılar hiç durmuyor.

شبانگاه دردی شدید تمام استخوانهایم را فرا می‌گیرد و لحظه‌ای آرامم نمی‌گذارد.

18 Tanrı'nın şiddeti Üzerimdeki giysiye dönüştü, Gömleğimin yakası gibi beni sıkıyor.

خدا با دست قوی یقۀ پیراهنم را سخت گرفته است.

19 Beni çamura fırlattı, Toza, küle döndüm.

خدا مرا به گل و لجن کشیده و به خاک نشانده است.

20 “Sana yakarıyorum, ama yanıt vermiyorsun, Ayağa kalktığımda gözünü bana dikiyorsun.

ای خدا، نزد تو فریاد برمی‌آورم، ولی به من جواب نمی‌دهی. در حضورت می‌ایستم، اما نگاهم نمی‌کنی.

21 Bana acımasız davranıyor, Bileğinin gücüyle beni eziyorsun.

نسبت به من بی‌رحم شده‌ای و با تمام قدرت آزارم می‌دهی.

22 Beni kaldırıp rüzgara bindiriyorsun, Fırtınanın içinde darma duman ediyorsun.

مرا به میان گردباد می‌اندازی و در مسیر طوفان قرار می‌دهی.

23 Biliyorum, beni ölüme, Bütün canlıların toplanacağı yere götüreceksin.

می‌دانم مرا به دیار مرگ که برای همۀ زندگان مقرر است، می‌فرستی.

24 “Kuşkusuz düşenin dostu olmaz, Felakete uğrayıp yardım istediğinde.

چرا به کسی که خرد شده است و کاری جز التماس کردن، از او برنمی‌آید، حمله می‌کنی؟

25 Sıkıntıya düşenler için ağlamaz mıydım? Yoksullar için üzülmez miydim?

آیا من برای آنانی که در زحمت بودند گریه نمی‌کردم؟ آیا برای نیازمندان غصه نمی‌خوردم؟

26 Ama ben iyilik beklerken kötülük geldi, Işık umarken karanlık geldi.

با وجود این به پاس خوبی، بدی نصیبم شد و به جای نور، تاریکی به سراغم آمد.

27 İçim kaynıyor, rahatım yok, Önümde acı günler var.

دلم آشفته است و آرام و قرار ندارد. امواج مصیبت مرا فرا گرفته‌اند.

28 Yaslı yaslı dolaşıyorum, güneş yok, Topluluk içinde kalkıp feryat ediyorum.

تاریکی وجودم را تسخیر کرده و از شدت غم به این سو و آن سو می‌روم و قرار ندارم. در میان جماعت می‌ایستم و با التماس کمک می‌طلبم.

29 Çakallarla kardeş, Baykuşlarla arkadaş oldum.

ناله‌هایم به فریاد شغال و جغد می‌ماند.

30 Derim karardı, soyuluyor, Kemiklerim ateşten yanıyor.

پوست بدنم سیاه شده، و کنده می‌شود. استخوانهایم از شدت تب می‌سوزد.

31 Lirimin sesi yas feryadına, Neyimin sesi ağlayanların sesine döndü.

نوای شادِ چنگِ من، به نوحه‌گری مبدل شده و از نی من ناله‌های جانگداز به گوش می‌رسد.