Eyüp 30
1 “Ama şimdi, yaşı benden küçük olanlar Benimle alay etmekte, Oysa babalarını sürümün köpeklerinin Yanına koymaya tenezzül etmezdim.
Mais maintenant ceux qui sont plus jeunes que moi, se moquent de moi; [ceux-là même] dont je n'aurais pas daigné mettre les pères avec les chiens de mon troupeau.
2 Çünkü güçleri tükenmişti, Bileklerinin gücü ne işime yarardı?
Et en effet, de quoi m'eût servi la force de leurs mains? la vieillesse était périe en eux.
3 Yoksulluktan, açlıktan bitkindiler, Akşam çölde, ıssız çorak yerlerde kök kemiriyorlardı.
De disette et de faim ils se tenaient à l'écart, fuyant dans les lieux arides, ténébreux, désolés, et déserts.
4 Çalılıklarda karapazı topluyor, Retem kökü yiyorlardı.
Ils coupaient des herbes sauvages auprès des arbrisseaux, et la racine des genévriers pour se chauffer.
5 Toplumdan kovuluyorlardı, İnsanlar hırsızmışlar gibi onlara bağırıyordu.
Ils étaient chassés d'entre les hommes, et on criait après eux comme après un larron.
6 Korkunç vadilerde, yerdeki deliklerde, Kaya kovuklarında yaşıyorlardı.
Ils habitaient dans les creux des torrents, dans les trous de la terre et des rochers.
7 Çalıların arasında anırır, Çalı altında birbirine sokulurlardı.
Ils faisaient du bruit entre les arbrisseaux, et ils s'attroupaient entre les chardons.
8 Aptalların, adı sanı belirsiz insanların çocuklarıydılar, Ülkeden kovulmuşlardı.
Ce sont des hommes de néant, et sans nom, qui ont été abaissés plus bas que la terre.
9 “Şimdiyse destan oldum dillerine, Ağızlarına doladılar beni.
Et maintenant je suis le sujet de leur chanson, et la matière de leur entretien.
10 Benden tiksiniyor, uzak duruyorlar, Yüzüme tükürmekten çekinmiyorlar.
Ils m'ont en abomination; ils se tiennent loin de moi; et ils ne craignent pas de me cracher au visage.
11 Tanrı ipimi çözüp beni alçalttığı için Dizginsiz davranmaya başladılar bana.
Parce que [Dieu] a détendu ma corde, et m'a affligé, ils ont secoué le frein devant moi.
12 Sağımdaki ayak takımı üzerime yürüyor, Ayaklarımı kaydırıyor, Bana karşı rampalar kuruyorlar.
De jeunes gens, nouvellement nés, se placent à ma droite; ils poussent mes pieds, et je suis en butte à leur malice.
13 Yolumu kesiyor, Kimseden yardım görmeden Beni yok etmeye çalışıyorlar.
Ils ruinent mon sentier, ils augmentent mon affliction, sans qu'ils aient besoin que personne les aide.
14 Koca bir gedikten girer gibi ilerliyor, Yıkıntılar arasından üzerime yuvarlanıyorlar.
Ils viennent [contre moi] comme par une brèche large, et ils se sont jetés [sur moi] à cause de ma désolation.
15 Dehşet çöktü üzerime, Onurum rüzgara kapılmış gibi uçtu, Mutluluğum bulut gibi geçip gitti.
Les frayeurs se sont tournées vers moi, [et] comme un vent elles poursuivent mon âme; et ma délivrance s'est dissipée comme une nuée.
16 “Şimdi tükeniyorum, Acı günler beni ele geçirdi.
C'est pourquoi maintenant mon âme se fond en moi; les jours d'affliction m'ont atteint.
17 Geceleri kemiklerim sızlıyor, Beni kemiren acılar hiç durmuyor.
Il m'a percé de nuit les os, et mes artères n'ont point de relâche.
18 Tanrı'nın şiddeti Üzerimdeki giysiye dönüştü, Gömleğimin yakası gibi beni sıkıyor.
Il a changé mon vêtement par la grandeur de sa force, et il me serre de près, comme fait l'ouverture de ma tunique.
19 Beni çamura fırlattı, Toza, küle döndüm.
Il m'a jeté dans la boue, et je ressemble à la poussière et à la cendre.
20 “Sana yakarıyorum, ama yanıt vermiyorsun, Ayağa kalktığımda gözünü bana dikiyorsun.
Je crie à toi, et tu ne m'exauces point; je me tiens debout, et tu ne [me] regardes point.
21 Bana acımasız davranıyor, Bileğinin gücüyle beni eziyorsun.
Tu es pour moi sans compassion, tu me traites en ennemi par la force de ta main.
22 Beni kaldırıp rüzgara bindiriyorsun, Fırtınanın içinde darma duman ediyorsun.
Tu m'as élevé [comme] sur le vent, et tu m'y as fait monter comme sur un chariot, et puis tu fais fondre toute ma substance.
23 Biliyorum, beni ölüme, Bütün canlıların toplanacağı yere götüreceksin.
Je sais donc que tu m'amèneras à la mort et dans la maison assignée à tous les vivants.
24 “Kuşkusuz düşenin dostu olmaz, Felakete uğrayıp yardım istediğinde.
Mais il n'étendra pas sa main jusqu'au sépulcre. Quand il les aura tués, crieront-ils?
25 Sıkıntıya düşenler için ağlamaz mıydım? Yoksullar için üzülmez miydim?
Ne pleurais-je pas pour l'amour de celui qui passait de mauvais jours; et mon âme n'était-elle pas affligée à cause du pauvre?
26 Ama ben iyilik beklerken kötülük geldi, Işık umarken karanlık geldi.
Cependant lorsque j'attendais le bien, le mal m'est arrivé; et quand j'espérais la clarté, les ténèbres sont venues.
27 İçim kaynıyor, rahatım yok, Önümde acı günler var.
Mes entrailles sont dans une grande agitation, et ne peuvent se calmer; les jours d'affliction m'ont prévenu.
28 Yaslı yaslı dolaşıyorum, güneş yok, Topluluk içinde kalkıp feryat ediyorum.
Je marche tout noirci, mais non pas du soleil; je me lève, je crie en pleine assemblée.
29 Çakallarla kardeş, Baykuşlarla arkadaş oldum.
Je suis devenu le frère des dragons, et le compagnon des hiboux.
30 Derim karardı, soyuluyor, Kemiklerim ateşten yanıyor.
Ma peau est devenue noire sur moi, et mes os sont desséchés par l'ardeur [qui me consume].
31 Lirimin sesi yas feryadına, Neyimin sesi ağlayanların sesine döndü.
C'est pourquoi ma harpe s'est changée en lamentations, et mes orgues en des sons lugubres.
