Eyüp 30
1 “Ama şimdi, yaşı benden küçük olanlar Benimle alay etmekte, Oysa babalarını sürümün köpeklerinin Yanına koymaya tenezzül etmezdim.
But now they that are younger than I have me in derision, whose fathers I would have disdained to set with the dogs of my flock.
2 Çünkü güçleri tükenmişti, Bileklerinin gücü ne işime yarardı?
Yea, whereto [should] the strength of their hands [profit] me, [men] in whom vigour hath perished?
3 Yoksulluktan, açlıktan bitkindiler, Akşam çölde, ıssız çorak yerlerde kök kemiriyorlardı.
Withered up through want and hunger, they flee into waste places long since desolate and desert:
4 Çalılıklarda karapazı topluyor, Retem kökü yiyorlardı.
They gather the salt-wort among the bushes, and the roots of the broom for their food.
5 Toplumdan kovuluyorlardı, İnsanlar hırsızmışlar gibi onlara bağırıyordu.
They are driven forth from among [men] — they cry after them as after a thief —
6 Korkunç vadilerde, yerdeki deliklerde, Kaya kovuklarında yaşıyorlardı.
To dwell in gloomy gorges, in caves of the earth and the rocks:
7 Çalıların arasında anırır, Çalı altında birbirine sokulurlardı.
They bray among the bushes; under the brambles they are gathered together:
8 Aptalların, adı sanı belirsiz insanların çocuklarıydılar, Ülkeden kovulmuşlardı.
Sons of fools, and sons of nameless sires, they are driven out of the land.
9 “Şimdiyse destan oldum dillerine, Ağızlarına doladılar beni.
And now I am their song, yea, I am their byword.
10 Benden tiksiniyor, uzak duruyorlar, Yüzüme tükürmekten çekinmiyorlar.
They abhor me, they stand aloof from me, yea, they spare not to spit in my face.
11 Tanrı ipimi çözüp beni alçalttığı için Dizginsiz davranmaya başladılar bana.
For he hath loosed my cord and afflicted me; so they cast off the bridle before me.
12 Sağımdaki ayak takımı üzerime yürüyor, Ayaklarımı kaydırıyor, Bana karşı rampalar kuruyorlar.
At [my] right hand rise the young brood; they push away my feet, and raise up against me their pernicious ways;
13 Yolumu kesiyor, Kimseden yardım görmeden Beni yok etmeye çalışıyorlar.
They mar my path, they set forward my calamity, without any to help them;
14 Koca bir gedikten girer gibi ilerliyor, Yıkıntılar arasından üzerime yuvarlanıyorlar.
They come in as through a wide breach: amid the confusion they roll themselves onward.
15 Dehşet çöktü üzerime, Onurum rüzgara kapılmış gibi uçtu, Mutluluğum bulut gibi geçip gitti.
Terrors are turned against me; they pursue mine honour as the wind; and my welfare is passed away like a cloud.
16 “Şimdi tükeniyorum, Acı günler beni ele geçirdi.
And now my soul is poured out in me; days of affliction have taken hold upon me.
17 Geceleri kemiklerim sızlıyor, Beni kemiren acılar hiç durmuyor.
The night pierceth through my bones [and detacheth them] from me, and my gnawing pains take no rest:
18 Tanrı'nın şiddeti Üzerimdeki giysiye dönüştü, Gömleğimin yakası gibi beni sıkıyor.
By their great force they have become my raiment; they bind me about as the collar of my coat.
19 Beni çamura fırlattı, Toza, küle döndüm.
He hath cast me into the mire, and I have become like dust and ashes.
20 “Sana yakarıyorum, ama yanıt vermiyorsun, Ayağa kalktığımda gözünü bana dikiyorsun.
I cry unto thee, and thou answerest me not; I stand up, and thou lookest at me.
21 Bana acımasız davranıyor, Bileğinin gücüyle beni eziyorsun.
Thou art changed to a cruel one to me; with the strength of thy hand thou pursuest me.
22 Beni kaldırıp rüzgara bindiriyorsun, Fırtınanın içinde darma duman ediyorsun.
Thou liftest me up to the wind; thou causest me to be borne away, and dissolvest my substance.
23 Biliyorum, beni ölüme, Bütün canlıların toplanacağı yere götüreceksin.
For I know that thou wilt bring me to death, and into the house of assemblage for all living.
24 “Kuşkusuz düşenin dostu olmaz, Felakete uğrayıp yardım istediğinde.
Indeed, no prayer [availeth] when he stretcheth out [his] hand: though they cry when he destroyeth.
25 Sıkıntıya düşenler için ağlamaz mıydım? Yoksullar için üzülmez miydim?
Did not I weep for him whose days were hard? was not my soul grieved for the needy?
26 Ama ben iyilik beklerken kötülük geldi, Işık umarken karanlık geldi.
For I expected good, and there came evil; and I waited for light, but there came darkness.
27 İçim kaynıyor, rahatım yok, Önümde acı günler var.
My bowels well up, and rest not; days of affliction have confronted me.
28 Yaslı yaslı dolaşıyorum, güneş yok, Topluluk içinde kalkıp feryat ediyorum.
I go about blackened, but not by the sun; I stand up, I cry in the congregation.
29 Çakallarla kardeş, Baykuşlarla arkadaş oldum.
I am become a brother to jackals, and a companion of ostriches.
30 Derim karardı, soyuluyor, Kemiklerim ateşten yanıyor.
My skin is become black [and falleth] off me, and my bones are parched with heat.
31 Lirimin sesi yas feryadına, Neyimin sesi ağlayanların sesine döndü.
My harp also is [turned] to mourning, and my pipe into the voice of weepers.
