Eyüp 3
1 Sonunda Eyüp ağzını açtı ve doğduğu güne lanet edip şöyle dedi:
Entonces, abriendo su boca y maldiciendo el día de su nacimiento,
Job dijo:
3 “Doğduğum gün yok olsun, ‘Bir oğul doğdu’ denen gece yok olsun!
Perezca el día de mi nacimiento y la noche en que se dijo: Un niño es concebido.
4 Karanlığa bürünsün o gün, Yüce Tanrı onunla ilgilenmesin, Üzerine ışık doğmasın.
Que ese día, hubiera sido oscuro; y Dios no hubiera tomado nota de esto desde lo alto, y no hubiera resplandecido la luz del día;
5 Karanlık ve ölüm gölgesi sahip çıksın o güne, Bulut çöksün üzerine; Işığını karanlık söndürsün.
Deja que la oscuridad y la noche negra sea su redentor; deja que se cubra con una nube; Deja que las sombras oscuras del día te envíen miedo.
6 Zifiri karanlık yutsun o geceyi, Yılın günleri arasında sayılmasın, Aylardan hiçbirine girmesin.
En cuanto a esa noche que la oscuridad espesa la tome; Que no tenga gozo entre los días del año; Que no venga en el número de los meses.
7 Kısır olsun o gece, Sevinç sesi duyulmasın içinde.
En cuanto a esa noche, que hubiera sido estéril; Que ninguna voz de alegría hubiera sonado en ella;
8 Günleri lanetleyenler, Livyatan'ı uyandırmaya hazır olanlar, O günü lanetlesin.
Que la maldigan los que ponen una maldición en el día; que están listos para despertar a Leviatán.
9 Akşamının yıldızları kararsın, Boş yere aydınlığı beklesin, Tan atışını görmesin.
Sean oscuras sus estrellas de la mañana; Que esté buscando luz, pero que no la tenga; Que no vea los rayos del alba.
10 Çünkü sıkıntı yüzü görmemem için Anamın rahminin kapılarını üstüme kapamadı.
Porque no cerró las puertas del vientre de mi madre, ni oculto los problemas de mis ojos.
11 “Neden doğarken ölmedim, Rahimden çıkarken son soluğumu vermedim?
¿Por qué la muerte no me tomó cuando salí del cuerpo de mi madre, por qué no, cuando salí del vientre, entregue mi espíritu?
12 Neden beni dizler, Emeyim diye memeler karşıladı?
¿Por qué hubo rodillas que me recibieron o por qué los pechos para que me den leche?
13 Çünkü şimdi huzur içinde yatmış, Uyuyup dinlenmiş olurdum;
Porque entonces podría haber ido a mi descanso en silencio, y en el sueño, haber estado en paz,
14 Yaptırdıkları kentler şimdi viran olan Dünya kralları ve danışmanlarıyla birlikte,
Con los reyes y los sabios de la tierra, que edificaron grandes casas para sí mismos;
15 Evlerini gümüşle dolduran Altın sahibi önderlerle birlikte.
O con los gobernantes que tenían oro, y cuyas casas estaban llenas de plata;
16 Neden düşük bir çocuk gibi, Gün yüzü görmemiş yavrular gibi toprağa gömülmedim?
O como un aborto de niño que nunca podría haber existido; Como niños pequeños que no han visto la luz.
17 Orada kötüler kargaşayı bırakır, Yorgunlar rahat eder.
Allí dejan de perturbar los malvados, y aquellos cuyas fuerzas han llegado a su fin tienen descanso.
18 Tutsaklar huzur içinde yaşar, Angaryacının sesini duymazlar.
Allí los prisioneros están en paz juntos. La voz del capataz no vuelve a sus oídos.
19 Küçük de büyük de oradadır, Köle efendisinden özgürdür.
El pequeño y el grande están allí, y el siervo está libre de su amo.
20 “Niçin sıkıntı çekenlere ışık, Acı içindekilere yaşam verilir?
¿Por qué le da luz al que está en problemas, y la vida al alma amarga;
21 Oysa onlar gelmeyen ölümü özler, Onu define arar gibi ararlar;
Para aquellos cuyo deseo es la muerte, pero no viene; que la buscan más que la riqueza secreta;
22 Mezara kavuşunca Neşeden coşar, sevinç bulurlar.
¿Que se alegran con gran gozo y se regocijan cuando llegan a su último lugar de descanso;
23 Neden yaşam verilir nereye gideceğini bilmeyen insana, Çevresini Tanrı'nın çitle çevirdiği kişiye?
Pporque se le da luz a un hombre que no sabe por donde va, y que está acorralado por Dios?
24 Çünkü iniltim ekmekten önce geliyor, Su gibi dökülmekte feryadım.
En lugar de mi comida tengo pena, y de mí salen gritos de dolor como agua.
25 Korktuğum, Çekindiğim başıma geldi.
Porque lo que estaba temiendo ha venido sobre mi y de lo cual tengo miedo me aconteció.
26 Huzur yok, sükûnet yok, rahat yok, Yalnız kargaşa var.”
No tengo paz, ni silencio, ni descanso; nada más que el dolor viene sobre mí.
