Eyüp 3
1 Sonunda Eyüp ağzını açtı ve doğduğu güne lanet edip şöyle dedi:
Kemudian Ayub mulai berbicara dan mengutuki hari kelahirannya, katanya,
"Ya Allah, kutukilah hari kelahiranku, dan malam aku mulai dikandung ibuku!
3 “Doğduğum gün yok olsun, ‘Bir oğul doğdu’ denen gece yok olsun!
4 Karanlığa bürünsün o gün, Yüce Tanrı onunla ilgilenmesin, Üzerine ışık doğmasın.
Ya Allah, jadikanlah hari itu gelap, hapuskan dari ingatan-Mu hingga lenyap; janganlah Engkau biarkan pula cahaya cerah menyinarinya.
5 Karanlık ve ölüm gölgesi sahip çıksın o güne, Bulut çöksün üzerine; Işığını karanlık söndürsün.
Jadikanlah hari itu hitam kelam, gelap gulita, kabur dan suram; liputilah dengan awan dan mega, tudungilah dari sinar sang surya.
6 Zifiri karanlık yutsun o geceyi, Yılın günleri arasında sayılmasın, Aylardan hiçbirine girmesin.
Hendaknya malam itu dihilangkan dari hitungan tahun dan bulan; jangan lagi dikenang, jangan pula dibilang.
7 Kısır olsun o gece, Sevinç sesi duyulmasın içinde.
Biarlah malam itu penuh kegelapan tiada kemesraan, tiada kegembiraan.
8 Günleri lanetleyenler, Livyatan'ı uyandırmaya hazır olanlar, O günü lanetlesin.
Hai orang perdukunan dan pengendali Lewiatan, timpalah hari itu dengan sumpah dan kutukan;
9 Akşamının yıldızları kararsın, Boş yere aydınlığı beklesin, Tan atışını görmesin.
jangan sampai bintang kejora bersinar, jangan biarkan sinar fajar memancar! Biarlah malam itu percuma menunggu datangnya hari dan harapan yang baru.
10 Çünkü sıkıntı yüzü görmemem için Anamın rahminin kapılarını üstüme kapamadı.
Terkutuklah malam celaka ketika aku dilahirkan bunda, dan dibiarkan menanggung sengsara.
11 “Neden doğarken ölmedim, Rahimden çıkarken son soluğumu vermedim?
Mengapa aku tidak mati dalam rahim ibu, atau putus nyawa pada saat kelahiranku?
12 Neden beni dizler, Emeyim diye memeler karşıladı?
Mengapa aku dipeluk ibuku dan dipangkunya, serta disusuinya pada buah dadanya?
13 Çünkü şimdi huzur içinde yatmış, Uyuyup dinlenmiş olurdum;
Sekiranya pada saat itu aku berpulang, maka aku tidur dan mengaso dengan tenang,
14 Yaptırdıkları kentler şimdi viran olan Dünya kralları ve danışmanlarıyla birlikte,
seperti para raja dan penguasa dahulu kala, yang membangun kembali istana zaman purba.
15 Evlerini gümüşle dolduran Altın sahibi önderlerle birlikte.
Aku tertidur seperti putra raja, yang mengisi rumahnya dengan perak kencana.
16 Neden düşük bir çocuk gibi, Gün yüzü görmemiş yavrular gibi toprağa gömülmedim?
Mengapa aku tidak lahir tanpa nyawa supaya tidurku lelap dan terlena?
17 Orada kötüler kargaşayı bırakır, Yorgunlar rahat eder.
Di sana, di dalam kuburan, penjahat tidak melakukan kejahatan, dan buruh yang habis tenaga dapat melepaskan lelahnya.
18 Tutsaklar huzur içinde yaşar, Angaryacının sesini duymazlar.
Juga tawanan merasa lega, bebas dari hardik para penjaga.
19 Küçük de büyük de oradadır, Köle efendisinden özgürdür.
Di sana semua orang sama: yang tenar dan yang tidak ternama. Dan para budak bebas akhirnya.
20 “Niçin sıkıntı çekenlere ışık, Acı içindekilere yaşam verilir?
Mengapa manusia dibiarkan terus hidup sengsara? Mengapa terang diberi kepada yang duka?
21 Oysa onlar gelmeyen ölümü özler, Onu define arar gibi ararlar;
Mereka lebih suka kuburan daripada harta, menanti maut, tapi tak kunjung tiba.
22 Mezara kavuşunca Neşeden coşar, sevinç bulurlar.
Kebahagiaan baru dapat dirasakan bila mereka mati dan dikuburkan.
23 Neden yaşam verilir nereye gideceğini bilmeyen insana, Çevresini Tanrı'nın çitle çevirdiği kişiye?
Masa depan mereka diselubungi oleh Allah, mereka dikepung olehnya dari segala arah.
24 Çünkü iniltim ekmekten önce geliyor, Su gibi dökülmekte feryadım.
Gantinya makan aku mengeluh, tiada hentinya aku mengaduh.
25 Korktuğum, Çekindiğim başıma geldi.
Segala yang kucemaskan, menimpa aku, segala yang kutakuti, melanda aku.
26 Huzur yok, sükûnet yok, rahat yok, Yalnız kargaşa var.”
Bagiku tiada ketentraman, aku menderita tanpa kesudahan."
