Eyüp 3
1 Sonunda Eyüp ağzını açtı ve doğduğu güne lanet edip şöyle dedi:
After this Job opened his mouth, and cursed his day,
And he said:
3 “Doğduğum gün yok olsun, ‘Bir oğul doğdu’ denen gece yok olsun!
Let the day perish wherein I was born, and the night in which it was said: A man child is conceived.
4 Karanlığa bürünsün o gün, Yüce Tanrı onunla ilgilenmesin, Üzerine ışık doğmasın.
Let that day be turned into darkness, let not God regard it from above, and let not the light shine upon it.
5 Karanlık ve ölüm gölgesi sahip çıksın o güne, Bulut çöksün üzerine; Işığını karanlık söndürsün.
Let darkness, and the shadow of death cover it, let a mist overspread it, and let it be wrapped up in bitterness.
6 Zifiri karanlık yutsun o geceyi, Yılın günleri arasında sayılmasın, Aylardan hiçbirine girmesin.
Let a darksome whirlwind seize upon that night, let it not be counted in the days of the year, nor numbered in the months.
7 Kısır olsun o gece, Sevinç sesi duyulmasın içinde.
Let that night be solitary, and not worthy of praise.
8 Günleri lanetleyenler, Livyatan'ı uyandırmaya hazır olanlar, O günü lanetlesin.
Let them curse it who curse the day. who are ready to raise up a leviathan:
9 Akşamının yıldızları kararsın, Boş yere aydınlığı beklesin, Tan atışını görmesin.
Let the stars be darkened with the mist thereof: let it expect light and not see it, nor the rising of the dawning of the day:
10 Çünkü sıkıntı yüzü görmemem için Anamın rahminin kapılarını üstüme kapamadı.
Because it shut not up the doors of the womb that bore me, nor took away evils from my eyes.
11 “Neden doğarken ölmedim, Rahimden çıkarken son soluğumu vermedim?
Why did I not die in the womb, why did I not perish when I came out of the belly?
12 Neden beni dizler, Emeyim diye memeler karşıladı?
Why received upon the knees? why suckled at the breasts?
13 Çünkü şimdi huzur içinde yatmış, Uyuyup dinlenmiş olurdum;
For now I should have been asleep and still, and should have rest in my sleep.
14 Yaptırdıkları kentler şimdi viran olan Dünya kralları ve danışmanlarıyla birlikte,
With kings and consuls of the earth, who build themselves solitudes:
15 Evlerini gümüşle dolduran Altın sahibi önderlerle birlikte.
Or with princes, that possess gold, and All their houses with silver:
16 Neden düşük bir çocuk gibi, Gün yüzü görmemiş yavrular gibi toprağa gömülmedim?
Or as a hidden untimely birth I should not be, or as they that being conceived have not seen the light.
17 Orada kötüler kargaşayı bırakır, Yorgunlar rahat eder.
There the wicked cease from tumult, and there the wearied in strength are at rest.
18 Tutsaklar huzur içinde yaşar, Angaryacının sesini duymazlar.
And they sometime bound together without disquiet, have not heard the voice of the oppressor.
19 Küçük de büyük de oradadır, Köle efendisinden özgürdür.
The small and great are there, and the servant is free from his master.
20 “Niçin sıkıntı çekenlere ışık, Acı içindekilere yaşam verilir?
Why is light given to him that is in misery, and life to them that are in bitterness of soul?
21 Oysa onlar gelmeyen ölümü özler, Onu define arar gibi ararlar;
That look for death, and it cometh not, as they that dig for a treasure:
22 Mezara kavuşunca Neşeden coşar, sevinç bulurlar.
And they rejoice exceedingly when they have found the grave.
23 Neden yaşam verilir nereye gideceğini bilmeyen insana, Çevresini Tanrı'nın çitle çevirdiği kişiye?
To a man whose way is hidden, and God hath surrounded him with darkness?
24 Çünkü iniltim ekmekten önce geliyor, Su gibi dökülmekte feryadım.
Before I eat I sigh: and as overflowing waters, so is my roaring:
25 Korktuğum, Çekindiğim başıma geldi.
For the fear which I feared hath come upon me: and that which I was afraid of, hath befallen me.
26 Huzur yok, sükûnet yok, rahat yok, Yalnız kargaşa var.”
Have I not dissembled? have I not kept silence? have I not been quiet? and indignation is come upon me.
