Eyüp 3
1 Sonunda Eyüp ağzını açtı ve doğduğu güne lanet edip şöyle dedi:
След това Иов отвори устата си та прокле деня си.
Иов, проговаряйки, рече:
3 “Doğduğum gün yok olsun, ‘Bir oğul doğdu’ denen gece yok olsun!
Да погине денят, в който се родих, И нощта, в която се каза, роди се мъжко.
4 Karanlığa bürünsün o gün, Yüce Tanrı onunla ilgilenmesin, Üzerine ışık doğmasın.
Да бъде тъмнина оня ден; Бог да го не зачита от горе, И да не изгрее на него светлина.
5 Karanlık ve ölüm gölgesi sahip çıksın o güne, Bulut çöksün üzerine; Işığını karanlık söndürsün.
Тъмнина и мрачна сянка да го обладаят; Облак да седи на него; Всичко що помрачава деня нека го направи ужасен.
6 Zifiri karanlık yutsun o geceyi, Yılın günleri arasında sayılmasın, Aylardan hiçbirine girmesin.
Тъмнина да обладае оная нощ; Да се не брои между дните на годината, Да не влезе в числото на месеците.
7 Kısır olsun o gece, Sevinç sesi duyulmasın içinde.
Ето, пуста да остане оная нощ; Радостен глас да не дойде в нея.
8 Günleri lanetleyenler, Livyatan'ı uyandırmaya hazır olanlar, O günü lanetlesin.
Да я прокълнат ония, които кълнат дните, Ония, които са изкусни да събудят левиатана.
9 Akşamının yıldızları kararsın, Boş yere aydınlığı beklesin, Tan atışını görmesin.
Да изгаснат звездите на вечерта й; Да очаква видело, и да го няма, И да не види първите лъчи на зората;
10 Çünkü sıkıntı yüzü görmemem için Anamın rahminin kapılarını üstüme kapamadı.
Защото не затвори вратата на майчината ми утроба, И не скри скръбта от очите ми.
11 “Neden doğarken ölmedim, Rahimden çıkarken son soluğumu vermedim?
Защо не умрях при раждането, И не издъхнах щом излязох из утробата?
12 Neden beni dizler, Emeyim diye memeler karşıladı?
Защо ме приеха коленете? И защо съсците, за да суча?
13 Çünkü şimdi huzur içinde yatmış, Uyuyup dinlenmiş olurdum;
Защото сега щях да лежа и да почивам; щях да спя; Тогава щях да съм в покой.
14 Yaptırdıkları kentler şimdi viran olan Dünya kralları ve danışmanlarıyla birlikte,
Заедно с царе и съветници на земята, Които си градят пусти стълбове;
15 Evlerini gümüşle dolduran Altın sahibi önderlerle birlikte.
Или с князе, които имаха злато, Които напълниха къщите си със сребро;
16 Neden düşük bir çocuk gibi, Gün yüzü görmemiş yavrular gibi toprağa gömülmedim?
Или, като скрито пометниче, не щеше да ме има. Както младенци, които видело не са видели.
17 Orada kötüler kargaşayı bırakır, Yorgunlar rahat eder.
Там нечестивите престават да смущават, И там уморените се успокояват.
18 Tutsaklar huzur içinde yaşar, Angaryacının sesini duymazlar.
Заедно се успокояват и пленниците. Не чуват гласа на насилника,
19 Küçük de büyük de oradadır, Köle efendisinden özgürdür.
Там са малък и голям; И слугата е свободен от господаря си,
20 “Niçin sıkıntı çekenlere ışık, Acı içindekilere yaşam verilir?
Защо се дава видело на злощастния, И живот на огорчения в душата,
21 Oysa onlar gelmeyen ölümü özler, Onu define arar gibi ararlar;
Които копнеят за смъртта, и нямат я, Ако и да копнеят за нея повече отколкото за скрити съкровища,
22 Mezara kavuşunca Neşeden coşar, sevinç bulurlar.
Които се много радват и веселят, Когато намерят гроба?
23 Neden yaşam verilir nereye gideceğini bilmeyen insana, Çevresini Tanrı'nın çitle çevirdiği kişiye?
Защо се дава видело на човека, чиито път е скрит, И когото Бог е преградил?
24 Çünkü iniltim ekmekten önce geliyor, Su gibi dökülmekte feryadım.
Защото вместо ядене, дохожда ми въздишка; И стенанията ми се изливат като вода.
25 Korktuğum, Çekindiğim başıma geldi.
Защото онова, от което се боях, случи ми се, И онова, от което треперех, дойде върху мене.
26 Huzur yok, sükûnet yok, rahat yok, Yalnız kargaşa var.”
Не бях на мир, нито на покой, нито в охолност; Но пак смущение ме нападна.
