Eyüp 29

1 Eyüp yine anlatmaya başladı:

ایوب به سخنان خود ادامه داده، گفت:

2 “Keşke geçen aylar geri gelseydi, Tanrı'nın beni kolladığı,

ای کاش روزهای گذشته بازمی‌گشت، روزهایی که خدا، نگهدار من بود

3 Kandilinin başımın üstünde parladığı, Işığıyla karanlıkta yürüdüğüm günler,

و راهی را که در پیش داشتم روشن می‌ساخت و من با نور او در دل تاریکی قدم برمی‌داشتم!

4 Keşke olgunluk günlerim geri gelseydi, Tanrı'nın çadırımı dostça koruduğu,

بله، در آن روزها کامران بودم و زیر سایهٔ خدا زندگی می‌کردم.

5 Her Şeye Gücü Yeten'in henüz benimle olduğu, Çocuklarımın çevremde bulunduğu,

خدای قادر مطلق همراه من بود و فرزندانم در اطراف من بودند.

6 Yollarımın sütle yıkandığı, Yanımdaki kayanın zeytinyağı akıttığı günler!

من پاهای خود را با شیر می‌شستم و از صخره‌ها برای من چشمه‌های روغن زیتون جاری می‌شد!

7 “Kent kapısına gidip Kürsümü meydana koyduğumda,

در آن روزها به دروازهٔ شهر می‌رفتم و در میان بزرگان می‌نشستم.

8 Gençler beni görüp gizlenir, Yaşlılar kalkıp ayakta dururlardı;

جوانان با دیدن من با احترام کنار می‌رفتند، پیران از جا برمی‌خاستند،

9 Önderler konuşmaktan çekinir, Elleriyle ağızlarını kaparlardı;

ریش‌سفیدان قوم خاموش شده، دست بر دهان خود می‌گذاشتند

10 Soyluların sesi kesilir, Dilleri damaklarına yapışırdı.

و بزرگان سکوت اختیار می‌کردند.

11 Beni duyan kutlar, Beni gören överdi;

هر که مرا می‌دید و حرفهایم را می‌شنید از من تعریف و تمجید می‌کرد؛

12 Çünkü yardım isteyen yoksulu, Desteği olmayan öksüzü kurtarırdım.

زیرا من به داد فقرا می‌رسیدم و یتیمانی را که یار و یاور نداشتند کمک می‌کردم.

13 Ölmekte olanın hayır duasını alır, Dul kadının yüreğini sevinçten coştururdum.

کسانی را که دم مرگ بودند یاری می‌دادم و ایشان برایم دعای خیر می‌کردند و کاری می‌کردم که دل بیوه‌زنان شاد شود.

14 Doğruluğu giysi gibi giyindim, Adalet kaftanım ve sarığımdı sanki.

هر کاری که انجام می‌دادم از روی عدل و انصاف بود؛ عدالت جامه من بود و انصاف تاج من.

15 Körlere göz, Topallara ayaktım.

برای کورها چشم و برای لنگان پا بودم؛

16 Yoksullara babalık eder, Garibin davasını üstlenirdim.

برای فقرا پدر بودم و از حق غریبه‌ها دفاع می‌کردم.

17 Haksızın çenesini kırar, Avını dişlerinin arasından kapardım.

دندانهای ستمگران را می‌شکستم و شکار را از دهانشان می‌گرفتم.

18 “‘Son soluğumu yuvamda vereceğim’ diye düşünüyordum, ‘Günlerim kum taneleri kadar çok.

در آن روزها فکر می‌کردم که حتماً پس از یک زندگی خوش طولانی به آرامی در جمع خانوادۀ خود خواهم مرد.

19 Köküm sulara erişecek, Çiy geceyi dallarımda geçirecek.

زیرا مانند درختی بودم که ریشه‌هایش به آب می‌رسید و شاخه‌هایش از شبنم سیراب می‌شد.

20 Aldığım övgüler tazelenecek, Elimdeki yay yenilenecek.’

پیوسته افتخارات تازه‌ای نصیبم می‌شد و به قدرتم افزوده می‌گشت.

21 “İnsanlar beni saygıyla dinler, Öğüdümü sessizce beklerlerdi.

همه با سکوت به حرفهایم گوش می‌دادند و برای نصیحت‌های من ارزش قائل بودند.

22 Ben konuştuktan sonra onlar konuşmazdı, Sözlerim üzerlerine damlardı.

پس از اینکه سخنانم تمام می‌شد آنها دیگر حرفی نمی‌زدند، زیرا نصایح من برای آنها قانع کننده بود.

23 Yağmuru beklercesine beni bekler, Son yağmurları içercesine sözlerimi içerlerdi.

آنها مانند کسی که در زمان خشکسالی انتظار باران را می‌کشد، با اشتیاق در انتظار سخنان من بودند.

24 Kendilerine gülümsediğimde gözlerine inanmazlardı, Güler yüzlülüğüm onlara cesaret verirdi.

وقتی که دلسرد بودند، با یک لبخند آنها را تشویق می‌کردم و بار غم را از دلهایشان برمی‌داشتم.

25 Onların yolunu ben seçer, başlarında dururdum, Askerlerinin ortasında kral gibi otururdum, Yaslıları avutan biri gibiydim.

مانند کسی بودم که عزاداران را تسلی می‌دهد. در میان ایشان مثل یک پادشاه حکومت می‌کردم و مانند یک رهبر آنها را راهنمایی می‌نمودم.