Eyüp 29
1 Eyüp yine anlatmaya başladı:
And Job addeth to lift up his simile, and saith: —
2 “Keşke geçen aylar geri gelseydi, Tanrı'nın beni kolladığı,
Who doth make me as [in] months past, As [in] the days of God's preserving me?
3 Kandilinin başımın üstünde parladığı, Işığıyla karanlıkta yürüdüğüm günler,
In His causing His lamp to shine on my head, By His light I walk [through] darkness.
4 Keşke olgunluk günlerim geri gelseydi, Tanrı'nın çadırımı dostça koruduğu,
As I have been in days of my maturity, And the counsel of God upon my tent.
5 Her Şeye Gücü Yeten'in henüz benimle olduğu, Çocuklarımın çevremde bulunduğu,
When yet the Mighty One [is] with me. Round about me — my young ones,
6 Yollarımın sütle yıkandığı, Yanımdaki kayanın zeytinyağı akıttığı günler!
When washing my goings with butter, And the firm rock [is] with me rivulets of oil.
7 “Kent kapısına gidip Kürsümü meydana koyduğumda,
When I go out to the gate by the city, In a broad place I prepare my seat.
8 Gençler beni görüp gizlenir, Yaşlılar kalkıp ayakta dururlardı;
Seen me have youths, and they, been hidden, And the aged have risen — they stood up.
9 Önderler konuşmaktan çekinir, Elleriyle ağızlarını kaparlardı;
Princes have kept in words, And a hand they place on their mouth.
10 Soyluların sesi kesilir, Dilleri damaklarına yapışırdı.
The voice of leaders hath been hidden, And their tongue to the palate hath cleaved.
11 Beni duyan kutlar, Beni gören överdi;
For the ear heard, and declareth me happy, And the eye hath seen, and testifieth [to] me.
12 Çünkü yardım isteyen yoksulu, Desteği olmayan öksüzü kurtarırdım.
For I deliver the afflicted who is crying, And the fatherless who hath no helper.
13 Ölmekte olanın hayır duasını alır, Dul kadının yüreğini sevinçten coştururdum.
The blessing of the perishing cometh on me, And the heart of the widow I cause to sing.
14 Doğruluğu giysi gibi giyindim, Adalet kaftanım ve sarığımdı sanki.
Righteousness I have put on, and it clotheth me, As a robe and a diadem my justice.
15 Körlere göz, Topallara ayaktım.
Eyes I have been to the blind, And feet to the lame [am] I.
16 Yoksullara babalık eder, Garibin davasını üstlenirdim.
A father I [am] to the needy, And the cause I have not known I search out.
17 Haksızın çenesini kırar, Avını dişlerinin arasından kapardım.
And I break the jaw-teeth of the perverse, And from his teeth I cast away prey.
18 “‘Son soluğumu yuvamda vereceğim’ diye düşünüyordum, ‘Günlerim kum taneleri kadar çok.
And I say, 'With my nest I expire, And as the sand I multiply days.'
19 Köküm sulara erişecek, Çiy geceyi dallarımda geçirecek.
My root is open unto the waters, And dew doth lodge on my branch.
20 Aldığım övgüler tazelenecek, Elimdeki yay yenilenecek.’
My honour [is] fresh with me, And my bow in my hand is renewed.
21 “İnsanlar beni saygıyla dinler, Öğüdümü sessizce beklerlerdi.
To me they have hearkened, Yea, they wait, and are silent for my counsel.
22 Ben konuştuktan sonra onlar konuşmazdı, Sözlerim üzerlerine damlardı.
After my word they change not, And on them doth my speech drop,
23 Yağmuru beklercesine beni bekler, Son yağmurları içercesine sözlerimi içerlerdi.
And they wait as [for] rain for me, And their mouth they have opened wide [As] for the latter rain.
24 Kendilerine gülümsediğimde gözlerine inanmazlardı, Güler yüzlülüğüm onlara cesaret verirdi.
I laugh unto them — they give no credence, And the light of my face cause not to fall.
25 Onların yolunu ben seçer, başlarında dururdum, Askerlerinin ortasında kral gibi otururdum, Yaslıları avutan biri gibiydim.
I choose their way, and sit head, And I dwell as a king in a troop, When mourners he doth comfort.
