Eyüp 29
1 Eyüp yine anlatmaya başladı:
And Job continued his discourse:
2 “Keşke geçen aylar geri gelseydi, Tanrı'nın beni kolladığı,
“How I long for the months gone by, for the days when God watched over me,
3 Kandilinin başımın üstünde parladığı, Işığıyla karanlıkta yürüdüğüm günler,
when His lamp shone above my head, and by His light I walked through the darkness,
4 Keşke olgunluk günlerim geri gelseydi, Tanrı'nın çadırımı dostça koruduğu,
when I was in my prime, when the friendship of God rested on my tent,
5 Her Şeye Gücü Yeten'in henüz benimle olduğu, Çocuklarımın çevremde bulunduğu,
when the Almighty was still with me and my children were around me,
6 Yollarımın sütle yıkandığı, Yanımdaki kayanın zeytinyağı akıttığı günler!
when my steps were bathed in cream and the rock poured out for me streams of oil!
7 “Kent kapısına gidip Kürsümü meydana koyduğumda,
When I went out to the city gate and took my seat in the public square,
8 Gençler beni görüp gizlenir, Yaşlılar kalkıp ayakta dururlardı;
the young men saw me and withdrew, and the old men rose to their feet.
9 Önderler konuşmaktan çekinir, Elleriyle ağızlarını kaparlardı;
The princes refrained from speaking and covered their mouths with their hands.
10 Soyluların sesi kesilir, Dilleri damaklarına yapışırdı.
The voices of the nobles were hushed, and their tongues stuck to the roofs of their mouths.
11 Beni duyan kutlar, Beni gören överdi;
For those who heard me called me blessed, and those who saw me commended me,
12 Çünkü yardım isteyen yoksulu, Desteği olmayan öksüzü kurtarırdım.
because I rescued the poor who cried out and the fatherless who had no helper.
13 Ölmekte olanın hayır duasını alır, Dul kadının yüreğini sevinçten coştururdum.
The dying man blessed me, and I made the widow’s heart sing for joy.
14 Doğruluğu giysi gibi giyindim, Adalet kaftanım ve sarığımdı sanki.
I put on righteousness, and it clothed me; justice was my robe and my turban.
15 Körlere göz, Topallara ayaktım.
I served as eyes to the blind and as feet to the lame.
16 Yoksullara babalık eder, Garibin davasını üstlenirdim.
I was a father to the needy, and I took up the case of the stranger.
17 Haksızın çenesini kırar, Avını dişlerinin arasından kapardım.
I shattered the fangs of the unjust and snatched the prey from his teeth.
18 “‘Son soluğumu yuvamda vereceğim’ diye düşünüyordum, ‘Günlerim kum taneleri kadar çok.
So I thought: ‘I will die in my nest and multiply my days as the sand.
19 Köküm sulara erişecek, Çiy geceyi dallarımda geçirecek.
My roots will spread out to the waters, and the dew will rest nightly on my branches.
20 Aldığım övgüler tazelenecek, Elimdeki yay yenilenecek.’
My glory is ever new within me, and my bow is renewed in my hand.’
21 “İnsanlar beni saygıyla dinler, Öğüdümü sessizce beklerlerdi.
Men listened to me with expectation, waiting silently for my counsel.
22 Ben konuştuktan sonra onlar konuşmazdı, Sözlerim üzerlerine damlardı.
After my words, they spoke no more; my speech settled on them like dew.
23 Yağmuru beklercesine beni bekler, Son yağmurları içercesine sözlerimi içerlerdi.
They waited for me as for rain and drank in my words like spring showers.
24 Kendilerine gülümsediğimde gözlerine inanmazlardı, Güler yüzlülüğüm onlara cesaret verirdi.
If I smiled at them, they did not believe it; the light of my countenance was precious.
25 Onların yolunu ben seçer, başlarında dururdum, Askerlerinin ortasında kral gibi otururdum, Yaslıları avutan biri gibiydim.
I chose their course and presided as chief. So I dwelt as a king among his troops, as a comforter of the mourners.
