Eyüp 29
1 Eyüp yine anlatmaya başladı:
Og Job blev ved at fremføre sit Billedsprog og sagde:
2 “Keşke geçen aylar geri gelseydi, Tanrı'nın beni kolladığı,
Gid jeg var som i de forrige Maaneder, som i de Dage, da Gud bevarede mig,
3 Kandilinin başımın üstünde parladığı, Işığıyla karanlıkta yürüdüğüm günler,
da hans Lampe lyste over mit Hoved, da jeg gik igennem Mørket ved hans Lys;
4 Keşke olgunluk günlerim geri gelseydi, Tanrı'nın çadırımı dostça koruduğu,
som det var med mig i min Høsts Dage, der Guds Fortrolighed var over mit Telt;
5 Her Şeye Gücü Yeten'in henüz benimle olduğu, Çocuklarımın çevremde bulunduğu,
da den Almægtige endnu var med mig, da mine Drenge vare omkring mig;
6 Yollarımın sütle yıkandığı, Yanımdaki kayanın zeytinyağı akıttığı günler!
da mine Trin badede sig i Mælk, og Klippen hos mig udgød Oliebække;
7 “Kent kapısına gidip Kürsümü meydana koyduğumda,
da jeg gik ud til Porten op til Staden, da jeg lod berede mit Sæde paa Torvet.
8 Gençler beni görüp gizlenir, Yaşlılar kalkıp ayakta dururlardı;
De unge saa mig og trak sig tilbage, og de gamle stode op og bleve staaende.
9 Önderler konuşmaktan çekinir, Elleriyle ağızlarını kaparlardı;
De Øverste holdt op at tale, og de lagde Haanden paa deres Mund.
10 Soyluların sesi kesilir, Dilleri damaklarına yapışırdı.
Fyrsternes Røst forstummede, og deres Tunge hang ved deres Gane.
11 Beni duyan kutlar, Beni gören överdi;
Thi det Øre, som hørte, priste mig salig, og det Øje, som saa mig, gav mig Vidnesbyrd.
12 Çünkü yardım isteyen yoksulu, Desteği olmayan öksüzü kurtarırdım.
Thi jeg reddede den fattige, som skreg, og den faderløse, som ingen Hjælper havde.
13 Ölmekte olanın hayır duasını alır, Dul kadının yüreğini sevinçten coştururdum.
Dens Velsignelse, som ellers maatte omkommet, kom over mig, og jeg frydede Enkens Hjerte.
14 Doğruluğu giysi gibi giyindim, Adalet kaftanım ve sarığımdı sanki.
Jeg iførte mig Retfærdighed, og den klædte sig i mig; min Dom var mig som en Kappe og et Hovedsmykke.
15 Körlere göz, Topallara ayaktım.
Jeg var den blindes Øje, og jeg var den lammes Fod.
16 Yoksullara babalık eder, Garibin davasını üstlenirdim.
Jeg var de fattiges Fader, og den mig ubekendtes Retssag undersøgte jeg.
17 Haksızın çenesini kırar, Avını dişlerinin arasından kapardım.
Og jeg sønderbrød den uretfærdiges Kindtænder, og jeg gjorde, at han maatte slippe Rovet af sine Tænder.
18 “‘Son soluğumu yuvamda vereceğim’ diye düşünüyordum, ‘Günlerim kum taneleri kadar çok.
Og jeg sagde: I min Rede vil jeg opgive Aanden og have Dage mangfoldige som Sand.
19 Köküm sulara erişecek, Çiy geceyi dallarımda geçirecek.
Min Rod skal aabne sig for Vandet, og Duggen skal blive om Natten paa mine Grene.
20 Aldığım övgüler tazelenecek, Elimdeki yay yenilenecek.’
Min Herlighed skal blive ny hos mig, og min Bue skal forynges i min Haand.
21 “İnsanlar beni saygıyla dinler, Öğüdümü sessizce beklerlerdi.
De hørte paa mig og ventede, og de tav til mit Raad.
22 Ben konuştuktan sonra onlar konuşmazdı, Sözlerim üzerlerine damlardı.
Havde jeg talt, toge de ikke igen til Orde, og min Tale faldt som Draaber over dem;
23 Yağmuru beklercesine beni bekler, Son yağmurları içercesine sözlerimi içerlerdi.
de ventede paa mig som paa en Regn, og de aabnede Munden vidt som efter den sildige Regn.
24 Kendilerine gülümsediğimde gözlerine inanmazlardı, Güler yüzlülüğüm onlara cesaret verirdi.
Jeg smilte til dem, der vare mistrøstige; og de bragte ikke mit Ansigts Lys til at svinde.
25 Onların yolunu ben seçer, başlarında dururdum, Askerlerinin ortasında kral gibi otururdum, Yaslıları avutan biri gibiydim.
Jeg udvalgte deres Vej og sad øverst, og jeg boede som en Konge iblandt Hærskaren, som den, der trøster de sørgende.
