Eyüp 29
1 Eyüp yine anlatmaya başladı:
И Иов още продължи беседата си като казваше:
2 “Keşke geçen aylar geri gelseydi, Tanrı'nın beni kolladığı,
О, да бях както в предишните месеци, Както в дните, когато Бог ме пазеше,
3 Kandilinin başımın üstünde parladığı, Işığıyla karanlıkta yürüdüğüm günler,
Когато светилникът Му светеше на главата ми, И със светлината Му ходех в тъмнината;
4 Keşke olgunluk günlerim geri gelseydi, Tanrı'nın çadırımı dostça koruduğu,
Както бях в дните на зрелостта си, Когато съветът от Бога бдеше над шатъра ми;
5 Her Şeye Gücü Yeten'in henüz benimle olduğu, Çocuklarımın çevremde bulunduğu,
Когато Всемогъщият беше още с мене, И децата ми бяха около мене;
6 Yollarımın sütle yıkandığı, Yanımdaki kayanın zeytinyağı akıttığı günler!
Когато миех стъпките си с масло, И скалата изливаше за мене реки от дървено масло!
7 “Kent kapısına gidip Kürsümü meydana koyduğumda,
Когато през града излизах на портата, И приготвях седалището си на пазара,
8 Gençler beni görüp gizlenir, Yaşlılar kalkıp ayakta dururlardı;
Младите, като ме гледаха, се криеха, И старците ставаха и стояха прави;
9 Önderler konuşmaktan çekinir, Elleriyle ağızlarını kaparlardı;
Първенците се въздържаха от говорене, И туряха ръка на устата си;
10 Soyluların sesi kesilir, Dilleri damaklarına yapışırdı.
Гласът на началниците замлъкваше, И езикът им залепваше за небцето им;
11 Beni duyan kutlar, Beni gören överdi;
Ухо, като ме чуеше, ублажаваше ме, И око, като ме виждаше, свидетелствуваше за мене;
12 Çünkü yardım isteyen yoksulu, Desteği olmayan öksüzü kurtarırdım.
Защото освобождавах сиромаха, който викаше, И сирачето, и онзи, който нямаше помощник.
13 Ölmekte olanın hayır duasını alır, Dul kadının yüreğini sevinçten coştururdum.
Благословението от този, който бе близо до загиване, идеше на мене; И аз веселях сърцето на вдовицата.
14 Doğruluğu giysi gibi giyindim, Adalet kaftanım ve sarığımdı sanki.
Обличах правдата, и тя ми беше одежда; Моята правдивост ми беше като мантия и корона.
15 Körlere göz, Topallara ayaktım.
Аз бях очи на слепия, И нозе на хромия.
16 Yoksullara babalık eder, Garibin davasını üstlenirdim.
Бях баща на сиромасите; Изследвах делото на непознатия мене.
17 Haksızın çenesini kırar, Avını dişlerinin arasından kapardım.
Трошех челюстите на несправедливия, И изтеглях лова из зъбите му.
18 “‘Son soluğumu yuvamda vereceğim’ diye düşünüyordum, ‘Günlerim kum taneleri kadar çok.
Тогава думах: Ще умра в гнездото си; И дните ми ще се умножат, както пясъка.
19 Köküm sulara erişecek, Çiy geceyi dallarımda geçirecek.
Коренът ми е прострян към водите; И росата намокрюва цяла нощ клоните ми.
20 Aldığım övgüler tazelenecek, Elimdeki yay yenilenecek.’
Славата ми зеленее още в мене; И лъкът ми се укрепява в ръката ми.
21 “İnsanlar beni saygıyla dinler, Öğüdümü sessizce beklerlerdi.
Човеците чакаха да ме слушат, И мълчаха, за да чуят съветите ми.
22 Ben konuştuktan sonra onlar konuşmazdı, Sözlerim üzerlerine damlardı.
Подир моите думи те не притуряха нищо; Словото ми капеше върху тях;
23 Yağmuru beklercesine beni bekler, Son yağmurları içercesine sözlerimi içerlerdi.
За мене очакваха като за дъжд, И устата ми зееха като за пролетен дъжд.
24 Kendilerine gülümsediğimde gözlerine inanmazlardı, Güler yüzlülüğüm onlara cesaret verirdi.
Усмихвах се на тях, когато бяха в отчаяние; И те не можаха да потъмнеят светлостта на лицето ми.
25 Onların yolunu ben seçer, başlarında dururdum, Askerlerinin ortasında kral gibi otururdum, Yaslıları avutan biri gibiydim.
Избирах пътя към тях, и седях пръв помежду им, И живеех като цар всред войската, Както онзи, който утешава наскърбените.
