Eyüp 28
1 Gümüş maden ocağından elde edilir, Altını arıtmak için de bir yer vardır.
Sylv hev sin stad, der dei det finn, og gullet, som dei reinsa vinn,
2 Demir topraktan çıkarılır, Bakırsa taştan.
og jarn fram or jordi fær, og kopar ut or steinen bræ’r;
3 İnsan karanlığa son verir, Koyu karanlığın, ölüm gölgesinin taşlarını Son sınırına kadar araştırır.
På natteskuggen gjer dei slutt og myrkheims steinar granskar ut.
4 Maden kuyusunu insanların oturduğu yerden uzakta açar, İnsan ayağının unuttuğu yerlerde, Herkesten uzak iplere sarılıp sallanır.
Djupt under by med annsamt liv i gruvor bergmenn kliv og sviv.
5 Ekmek topraktan çıkar, Toprağın altı ise yanmış, altüst olmuştur.
På jordi brødkorn fram dei driv, men inni upp som eld dei riv.
6 Kayalarından laciverttaşı çıkar, Yüzeyi altın tozunu andırır.
Safiren sit i steinar der, og der seg og gullklumpar ter,
7 Yırtıcı kuş yolu bilmez, Doğanın gözü onu görmemiştir.
Ei ørnen kjenner denne veg, for haukesyn han løyner seg.
8 Güçlü hayvanlar oraya ayak basmamış, Aslan oradan geçmemiştir.
Ei stolte rovdyr vegen fann, og løva aldri gjeng på han.
9 Madenci elini çakmak taşına uzatır, Dağları kökünden altüst eder.
På harde steinen dei handi legg; då sturtar mang ein bergevegg.
10 Kayaların içinden tüneller açar, Gözleri değerli ne varsa görür.
I berget seg gangar grev og skodar mang ein skatt so gjæv.
11 Irmakların kaynağını tıkar, Gizli olanı ışığa çıkarır.
Dei dytter til for rennand’ å, det løynde fram for ljoset må.
12 Ama bilgelik nerede bulunur? Aklın yeri neresi?
Men visdomen, kvar er han å få? Og kvar skal ein vitet nå?
13 İnsan onun değerini bilmez, Yaşayanlar diyarında ona rastlanmaz.
Slett ingen veit hans verd og vinst; i manneheim han ikkje finst;
14 Engin, “Bende değil” der, Deniz, “Yanımda değil.”
Avgrunnen dyn: «Her ei han er!» Og havet segjer: «Ikkje her!»
15 Onun bedeli saf altınla ödenmez, Değeri gümüşle ölçülmez.
Du kann’kje kjøpa han for gull, men sylv ei vega prisen full,
16 Ona Ofir altınıyla, değerli oniksle, Laciverttaşıyla değer biçilmez.
og ei for gull ifrå Ofir, ei for onyks, ei for safir.
17 Ne altın ne cam onunla karşılaştırılabilir, Saf altın kaplara değişilmez.
Ei gull og glas er nok til kaup, og ei til byte fingull-staup.
18 Yanında mercanla billurun sözü edilmez, Bilgeliğin değeri mücevherden üstündür.
Korall, krystall gjeld ikkje her. Visdom er meir enn perlor verd.
19 Kûş topazı onunla denk sayılmaz, Saf altınla ona değer biçilmez.
Topas frå Kus er altfor ring, ja, reinast gull vert ingen ting.
20 Öyleyse bilgelik nereden geliyor? Aklın yeri neresi?
Visdomen, kvar kjem han ifrå? Og kvar skal ein til vitet nå?
21 O bütün canlıların gözünden uzaktır, Gökte uçan kuşlardan bile saklıdır.
Det ingen veit på denne jord; ei fugl det fann, kvar helst han for.
22 Yıkım'la Ölüm: “Kulaklarımız ancak fısıltısını duydu” der.
Avgrunn og daude segjer greidt: «Eit gjetord er alt det me veit.»
23 Onun yolunu Tanrı anlar, Yerini bilen O'dur.
Men Gud han kjenner denne veg; han veit kvar visdom løyner seg.
24 Çünkü O yeryüzünün uçlarına kadar bakar, Göklerin altındaki her şeyi görür.
Han skodar heilt til heimsens tram, og under himmeln ser han fram.
25 Rüzgara güç verdiği, Suları ölçtüğü,
Då vinden han med vegti vog og sette mål for vatnet og,
26 Yağmura kural koyduğu, Yıldırıma yol açtığı zaman,
då han gav regnet lovi si og ljomet veg å ganga i,
27 Bilgeliği görüp değerini biçti, Onu onaylayıp araştırdı.
då såg han og synte fram og granska honom umhugsam.
28 İnsana, “İşte Rab korkusu, bilgelik budur” dedi, “Kötülükten kaçınmak akıllılıktır.”
Til menneskja han sagde so: «I Herrens otte visdom sit, og fly det vonde, det er vit.»»
