Eyüp 23

1 Eyüp şöyle yanıtladı:

Respondens autem Job, ait:

2 “Bugün de acı acı yakınacağım, İniltime karşın Tanrı'nın üzerimdeki eli ağırdır.

[Nunc quoque in amaritudine est sermo meus, et manus plagæ meæ aggravata est super gemitum meum.

3 Keşke O'nu nerede bulacağımı bilseydim, Tahtına varabilseydim!

Quis mihi tribuat ut cognoscam et inveniam illum, et veniam usque ad solium ejus?

4 Davamı önünde dile getirir, Kanıtlarımı art arda sıralardım.

Ponam coram eo judicium, et os meum replebo increpationibus:

5 Bana vereceği yanıtı öğrenir, Ne diyeceğini anlardım.

ut sciam verba quæ mihi respondeat, et intelligam quid loquatur mihi.

6 Eşsiz gücüyle bana karşı mı çıkardı? Hayır, yalnızca dinlerdi beni.

Nolo multa fortitudine contendat mecum, nec magnitudinis suæ mole me premat.

7 Haklı kişi davasını oraya, O'nun önüne getirebilirdi, Ben de yargılanmaktan sonsuza dek kurtulurdum.

Proponat æquitatem contra me, et perveniat ad victoriam judicium meum.

8 “Doğuya gitsem orada değil, Batıya gitsem O'nu bulamıyorum.

Si ad orientem iero, non apparet; si ad occidentem, non intelligam eum.

9 Kuzeyde iş görse O'nu seçemiyorum, Güneye dönse O'nu göremiyorum.

Si ad sinistram, quid agam? non apprehendam eum; si me vertam ad dexteram, non videbo illum.

10 Ama O tuttuğum yolu biliyor, Beni sınadığında altın gibi çıkacağım.

Ipse vero scit viam meam, et probavit me quasi aurum quod per ignem transit.

11 Adımlarını yakından izledim, Sapmadan yolunu tuttum.

Vestigia ejus secutus est pes meus: viam ejus custodivi, et non declinavi ex ea.

12 Ağzından çıkan buyruklardan ayrılmadım, Günlük ekmeğimden çok ağzından çıkan sözlere değer verdim.

A mandatis labiorum ejus non recessi, et in sinu meo abscondi verba oris ejus.

13 “O tek başınadır, kim O'nu caydırabilir? Canı ne isterse onu yapar.

Ipse enim solus est, et nemo avertere potest cogitationem ejus: et anima ejus quodcumque voluit, hoc fecit.

14 Benimle ilgili kararını yerine getirir, Daha nice tasarısı vardır.

Cum expleverit in me voluntatem suam, et alia multa similia præsto sunt ei.

15 Bu yüzden dehşete düşerim huzurunda, Düşündükçe korkarım O'ndan.

Et idcirco a facie ejus turbatus sum, et considerans eum, timore sollicitor.

16 Tanrı cesaretimi kırdı, Her Şeye Gücü Yeten beni yıldırdı.

Deus mollivit cor meum, et Omnipotens conturbavit me.

17 Karanlık beni susturamadı, Yüzümü örten koyu karanlık.

Non enim perii propter imminentes tenebras, nec faciem meam operuit caligo.]