Eyüp 19
1 Eyüp şöyle yanıtladı:
Job respondió:
2 “Ne zamana dek beni üzecek, Sözlerinizle ezeceksiniz?
“¿Hasta cuándo seguirás atormentándome? ¿Hasta cuándo seguirás aplastándome con palabras?
3 On kez oldu beni aşağılıyor, Hiç utanmadan saldırıyorsunuz.
Ya me has humillado diez veces. ¿No te da vergüenza tratarme tan mal?
4 Yanlış yola sapmışsam, Bu benim suçum.
Aunque haya pecado, ese es mi problema, y no tiene nada que ver contigo.
5 Kendinizi gerçekten benden üstün görüyor, Utancımı bana karşı kullanıyorsanız,
Te crees mucho mejor que yo, y utilizas mi degradación contra mí.
6 Bilin ki, Tanrı bana haksızlık yaptı, Beni ağıyla kuşattı.
Pero deberías darte cuenta de que es Dios quien me ha perjudicado, me ha atrapado en su red.
7 “İşte, ‘Zorbalık bu!’ diye haykırıyorum, ama yanıt yok, Yardım için bağırıyorum, ama adalet yok.
Aunque clamo por ayuda, no obtengo respuesta; aunque grito mis objeciones, no obtengo justicia.
8 Yoluma set çekti, geçemiyorum, Yollarımı karanlığa boğdu.
Dios me ha amurallado para que no pueda escapar; ha sumido mi camino en la oscuridad.
9 Üzerimden onurumu soydu, Başımdaki tacı kaldırdı.
Ha despojado mi honor de mí; me ha quitado mi reputación.
10 Her yandan yıktı beni, tükendim, Umudumu bir ağaç gibi kökünden söktü.
Me derriba por todos lados hasta acabar conmigo; ha destruido mi esperanza como un árbol desarraigado.
11 Öfkesi bana karşı alev alev yanıyor, Beni hasım sayıyor.
Su ira arde contra mí; me trata como a uno de sus enemigos.
12 Orduları üstüme üstüme geliyor, Bana karşı rampalar yapıyor, Çadırımın çevresinde ordugah kuruyorlar.
Las tropas de Dios se reúnen para atacarme. Construyen murallas contra mí. Rodean y asedian mi casa.
13 “Kardeşlerimi benden uzaklaştırdı, Tanıdıklarım bana büsbütün yabancılaştı.
“Ha alejado de mí a mis hermanos; todos mis antiguos amigos se han alejado de mí.
14 Akrabalarım uğramaz oldu, Yakın dostlarım beni unuttu.
Mis parientes me han abandonado; mis amigos íntimos me han olvidado.
15 Evimdeki konuklarla hizmetçiler Beni yabancı sayıyor, Garip oldum gözlerinde.
Los huéspedes de mi casa y mis sirvientas me tratan como a un extraño; para ellos me he convertido en un extranjero.
16 Kölemi çağırıyorum, yanıtlamıyor, Dil döksem bile.
Llamo a mi criado, pero no responde. ¡Hasta tengo que rogarle!
17 Soluğum karımı tiksindiriyor, Kardeşlerim benden iğreniyor.
Soy repulsivo para mi esposa, y soy repugnante para mis propios hermanos.
18 Çocuklar bile beni küçümsüyor, Ayağa kalksam benimle eğleniyorlar.
Hasta los niños pequeños me desprecian; cuando me pongo de pie se burlan de mí.
19 Bütün yakın dostlarım benden iğreniyor, Sevdiklerim yüz çeviriyor.
Todos mis amigos más cercanos me desprecian, y los que amaba se han vuelto contra mí.
20 Bir deri bir kemiğe döndüm, Ölümün eşiğine geldim.
Estoy reducido a piel y huesos, y sobrevivo por el pellejo de mis dientes.
21 “Ey dostlarım, acıyın bana, siz acıyın, Çünkü Tanrı'nın eli vurdu bana.
“¡Tengan piedad de mí, amigos míos, tengan piedad de mí, porque Dios me ha abatido!
22 Neden Tanrı gibi siz de beni kovalıyor, Etime doymuyorsunuz?
¿Por qué me persiguen como lo hace Dios? ¿No se conforman con obtener su libra de carne?
23 “Keşke şimdi sözlerim yazılsa, Kitaba geçseydi,
“Quisiera que mis palabras quedaran escritas, registradas en un libro,
24 Demir kalemle, kurşunla Sonsuza dek kalsın diye kayaya kazılsaydı!
o grabadas con pluma de hierro y plomo fundido en la roca para siempre.
25 Oysa ben kurtarıcımın yaşadığını, Sonunda yeryüzüne geleceğini biliyorum.
“Sé que mi Redentor está vivo, y que por fin subirá al estrado para mí en la tierra.
26 Derim yok olduktan sonra, Yeni bedenimle Tanrı'yı göreceğim.
Aunque mi piel esté destruida, en mi cuerpo Veré a Dios.
27 O'nu kendim göreceğim, Kendi gözlerimle, başkası değil. Yüreğim bayılıyor bağrımda!
Yo mismo lo veré, con mis propios ojos y no con los de otro. ¡El pensamiento me invade!
28 Eğer, ‘Sıkıntının kökü onda olduğu için Onu kovalım’ diyorsanız,
Ustedes se dicen: ‘¿Cómo podemos hacerlo sufrir para que vea que él es la fuente de sus problemas?’
29 Kılıçtan korkmalısınız, Çünkü kılıç cezası öfkeli olur, O zaman adaletin var olduğunu göreceksiniz.”
Ustedes mismos deberían temer ser castigados por Dios, porque saben que la ira trae el castigo de Dios que acompaña al juicio”.
