Eyüp 19
1 Eyüp şöyle yanıtladı:
Alors Job prit la parole et dit:
2 “Ne zamana dek beni üzecek, Sözlerinizle ezeceksiniz?
Jusques à quand affligerez-vous mon âme, et m’accablerez-vous de vos discours?
3 On kez oldu beni aşağılıyor, Hiç utanmadan saldırıyorsunuz.
Voilà dix fois que vous m’insultez, que vous m’outragez sans pudeur.
4 Yanlış yola sapmışsam, Bu benim suçum.
Quand même j’aurais failli, c’est avec moi que demeure ma faute.
5 Kendinizi gerçekten benden üstün görüyor, Utancımı bana karşı kullanıyorsanız,
Mais vous, qui vous élevez contre moi, qui invoquez mon opprobre pour me convaincre,
6 Bilin ki, Tanrı bana haksızlık yaptı, Beni ağıyla kuşattı.
sachez enfin que c’est Dieu qui m’opprime, et qui m’enveloppe de son filet.
7 “İşte, ‘Zorbalık bu!’ diye haykırıyorum, ama yanıt yok, Yardım için bağırıyorum, ama adalet yok.
Voici que je crie à la violence, et nul ne me répond! J’en appelle, et pas de justice!
8 Yoluma set çekti, geçemiyorum, Yollarımı karanlığa boğdu.
Il m’a barré le chemin, et je ne puis passer: il a répandu les ténèbres sur mes sentiers.
9 Üzerimden onurumu soydu, Başımdaki tacı kaldırdı.
Il m’a dépouillé de ma gloire, il a enlevé la couronne de ma tête.
10 Her yandan yıktı beni, tükendim, Umudumu bir ağaç gibi kökünden söktü.
Il m’a sapé tout à l’entour, et je tombe; il a déraciné, comme un arbre, mon espérance.
11 Öfkesi bana karşı alev alev yanıyor, Beni hasım sayıyor.
Sa colère s’est allumée contre moi; il m’a traité comme ses ennemis.
12 Orduları üstüme üstüme geliyor, Bana karşı rampalar yapıyor, Çadırımın çevresinde ordugah kuruyorlar.
Ses bataillons sont venus ensemble, ils se sont frayés un chemin jusqu’à moi, ils font le siège de ma tente.
13 “Kardeşlerimi benden uzaklaştırdı, Tanıdıklarım bana büsbütün yabancılaştı.
Il a éloigné de moi mes frères; mes amis se sont détournés de moi.
14 Akrabalarım uğramaz oldu, Yakın dostlarım beni unuttu.
Mes proches m’ont abandonné, mes intimes m’ont oublié.
15 Evimdeki konuklarla hizmetçiler Beni yabancı sayıyor, Garip oldum gözlerinde.
Les hôtes de ma maison et mes servantes me traitent comme un étranger; je suis un inconnu à leurs yeux.
16 Kölemi çağırıyorum, yanıtlamıyor, Dil döksem bile.
J’appelle mon serviteur, et il ne me répond pas; je suis réduit à le supplier de ma bouche.
17 Soluğum karımı tiksindiriyor, Kardeşlerim benden iğreniyor.
Ma femme a horreur de mon haleine, je demande grâce aux fils de mon sein.
18 Çocuklar bile beni küçümsüyor, Ayağa kalksam benimle eğleniyorlar.
Les enfants eux-mêmes me méprisent; si je me lève, ils me raillent.
19 Bütün yakın dostlarım benden iğreniyor, Sevdiklerim yüz çeviriyor.
Tous ceux qui étaient mes confidents m’ont en horreur, ceux que j’aimais se tournent contre moi.
20 Bir deri bir kemiğe döndüm, Ölümün eşiğine geldim.
Mes os sont attachés à ma peau et à ma chair, je me suis échappé avec la peau de mes dents.
21 “Ey dostlarım, acıyın bana, siz acıyın, Çünkü Tanrı'nın eli vurdu bana.
Ayez pitié, ayez pitié de moi, vous du moins, mes amis, car la main de Dieu m’a frappé!
22 Neden Tanrı gibi siz de beni kovalıyor, Etime doymuyorsunuz?
Pourquoi me poursuivez-vous, comme Dieu me poursuit? Pourquoi êtes-vous insatiables de ma chair?
23 “Keşke şimdi sözlerim yazılsa, Kitaba geçseydi,
Oh! Qui me donnera que mes paroles soient écrites! Qui me donnera qu’elles soient consignées dans un livre,
24 Demir kalemle, kurşunla Sonsuza dek kalsın diye kayaya kazılsaydı!
qu’avec un burin de fer et du plomb, elles soient pour toujours gravées dans le roc!
25 Oysa ben kurtarıcımın yaşadığını, Sonunda yeryüzüne geleceğini biliyorum.
Je sais que mon vengeur est vivant, et qu’il se lèvera le dernier sur la poussière.
26 Derim yok olduktan sonra, Yeni bedenimle Tanrı'yı göreceğim.
Alors de ce squelette, revêtu de sa peau, de ma chair je verrai Dieu.
27 O'nu kendim göreceğim, Kendi gözlerimle, başkası değil. Yüreğim bayılıyor bağrımda!
Moi-même je le verrai; mes yeux le verront, et non un autre; mes reins se consument d’attente au-dedans de moi.
28 Eğer, ‘Sıkıntının kökü onda olduğu için Onu kovalım’ diyorsanız,
Vous direz alors: « Pourquoi le poursuivions-nous? » et la justice de ma cause sera reconnue.
29 Kılıçtan korkmalısınız, Çünkü kılıç cezası öfkeli olur, O zaman adaletin var olduğunu göreceksiniz.”
Ce jour-là, craignez pour vous le glaive: terribles sont les vengeances du glaive! Et vous saurez qu’il y a une justice.
