Eyüp 19
1 Eyüp şöyle yanıtladı:
And Job answered and said,
2 “Ne zamana dek beni üzecek, Sözlerinizle ezeceksiniz?
How long will ye vex my soul, and crush me with words?
3 On kez oldu beni aşağılıyor, Hiç utanmadan saldırıyorsunuz.
These ten times have ye reproached me; ye are not ashamed to stupefy me.
4 Yanlış yola sapmışsam, Bu benim suçum.
And be it [that] I have erred, mine error remaineth with myself.
5 Kendinizi gerçekten benden üstün görüyor, Utancımı bana karşı kullanıyorsanız,
If indeed ye will magnify yourselves against me, and prove against me my reproach,
6 Bilin ki, Tanrı bana haksızlık yaptı, Beni ağıyla kuşattı.
Know now that God hath overthrown me, and hath surrounded me with his net.
7 “İşte, ‘Zorbalık bu!’ diye haykırıyorum, ama yanıt yok, Yardım için bağırıyorum, ama adalet yok.
Behold, I cry out of wrong, and I am not heard; I cry aloud, but there is no judgment.
8 Yoluma set çekti, geçemiyorum, Yollarımı karanlığa boğdu.
He hath hedged up my way that I cannot pass, and he hath set darkness in my paths.
9 Üzerimden onurumu soydu, Başımdaki tacı kaldırdı.
He hath stripped me of my glory, and taken the crown from my head.
10 Her yandan yıktı beni, tükendim, Umudumu bir ağaç gibi kökünden söktü.
He breaketh me down on every side, and I am gone; and my hope hath he torn up as a tree.
11 Öfkesi bana karşı alev alev yanıyor, Beni hasım sayıyor.
And he hath kindled his anger against me, and hath counted me unto him as one of his enemies.
12 Orduları üstüme üstüme geliyor, Bana karşı rampalar yapıyor, Çadırımın çevresinde ordugah kuruyorlar.
His troops have come together and cast up their way against me, and have encamped round about my tent.
13 “Kardeşlerimi benden uzaklaştırdı, Tanıdıklarım bana büsbütün yabancılaştı.
He hath put my brethren far from me, and mine acquaintance are quite estranged from me.
14 Akrabalarım uğramaz oldu, Yakın dostlarım beni unuttu.
My kinsfolk have failed, and my known friends have forgotten me.
15 Evimdeki konuklarla hizmetçiler Beni yabancı sayıyor, Garip oldum gözlerinde.
The sojourners in my house and my maids count me as a stranger; I am an alien in their sight.
16 Kölemi çağırıyorum, yanıtlamıyor, Dil döksem bile.
I called my servant, and he answered not; I entreated him with my mouth.
17 Soluğum karımı tiksindiriyor, Kardeşlerim benden iğreniyor.
My breath is strange to my wife, and my entreaties to the children of my [mother's] womb.
18 Çocuklar bile beni küçümsüyor, Ayağa kalksam benimle eğleniyorlar.
Even young children despise me; I rise up, and they speak against me.
19 Bütün yakın dostlarım benden iğreniyor, Sevdiklerim yüz çeviriyor.
All my intimate friends abhor me, and they whom I loved are turned against me.
20 Bir deri bir kemiğe döndüm, Ölümün eşiğine geldim.
My bones cleave to my skin and to my flesh, and I am escaped with the skin of my teeth.
21 “Ey dostlarım, acıyın bana, siz acıyın, Çünkü Tanrı'nın eli vurdu bana.
Have pity upon me, have pity upon me, ye my friends; for the hand of God hath touched me.
22 Neden Tanrı gibi siz de beni kovalıyor, Etime doymuyorsunuz?
Why do ye persecute me as God, and are not satisfied with my flesh?
23 “Keşke şimdi sözlerim yazılsa, Kitaba geçseydi,
Oh would that my words were written! oh that they were inscribed in a book!
24 Demir kalemle, kurşunla Sonsuza dek kalsın diye kayaya kazılsaydı!
That with an iron style and lead they were graven in the rock for ever!
25 Oysa ben kurtarıcımın yaşadığını, Sonunda yeryüzüne geleceğini biliyorum.
And [as for] me, I know that my Redeemer liveth, and the Last, he shall stand upon the earth;
26 Derim yok olduktan sonra, Yeni bedenimle Tanrı'yı göreceğim.
And [if] after my skin this shall be destroyed, yet from out of my flesh shall I see God;
27 O'nu kendim göreceğim, Kendi gözlerimle, başkası değil. Yüreğim bayılıyor bağrımda!
Whom I shall see for myself, and mine eyes shall behold, and not another: — my reins are consumed within me.
28 Eğer, ‘Sıkıntının kökü onda olduğu için Onu kovalım’ diyorsanız,
If ye say, How shall we persecute him? when the root of the matter is found in me,
29 Kılıçtan korkmalısınız, Çünkü kılıç cezası öfkeli olur, O zaman adaletin var olduğunu göreceksiniz.”
Be ye yourselves afraid of the sword! for the sword is fury against misdeeds, that ye may know there is a judgment.
