Eyüp 17
1 “Yaşama gücüm tükendi, günlerim kısaldı, Mezar gözlüyor beni.
Spiritus meus attenuabitur, dies mei breviabuntur, et solum mihi superest sepulchrum.
2 Çevremi alaycılar kuşatmış, Gözümü onların aşağılamasıyla açıp kapıyorum.
Non peccavi, et in amaritudinibus moratur oculus meus.
3 “Ey Tanrı, kefilim ol kendine karşı, Başka kim var bana güvence verecek?
Libera me Dominue, et pone me iuxta te, et cuiusvis manus pugnet contra me.
4 Çünkü onların aklını anlayışa kapadın, Bu yüzden onları zafere kavuşturmayacaksın.
Cor eorum longe fecisti a disciplina, propterea non exaltabuntur.
5 Para için dostlarını satan adamın Çocuklarının gözünün feri söner.
Prædam pollicetur sociis, et oculi filiorum eius deficient.
6 “Tanrı beni insanların diline düşürdü, Yüzüme tükürmekteler.
Posuit me quasi in proverbium vulgi, et exemplum sum coram eis.
7 Kederden gözümün feri söndü, Kollarım bacaklarım çırpı gibi.
Caligavit ab indignatione oculus meus, et membra mea quasi in nihilum redacta sunt.
8 Dürüst insanlar buna şaşıyor, Suçsuzlar tanrısızlara saldırıyor.
Stupebunt iusti super hoc, et innocens contra hypocritam suscitabitur.
9 Doğrular kendi yolunu tutuyor, Elleri temiz olanlar gittikçe güçleniyor.
Et tenebit iustus viam suam, et mundis manibus addet fortitudinem.
10 “Ama siz, hepiniz gelin yine deneyin! Aranızda bir bilge bulamayacağım.
Igitur omnes vos convertimini, et venite, et non inveniam in vobis ullum sapientem.
11 Günlerim geçti, tasarılarım, Dileklerim suya düştü.
Dies mei transierunt, cogitationes meæ dissipatæ sunt, torquentes cor meum:
12 Bu insanlar geceyi gündüze çeviriyorlar, Karanlığa ‘Işık yakındır’ diyorlar.
Noctem verterunt in diem, et rursum post tenebras spero lucem.
Si sustinuero, infernus domus mea est, et in tenebris stravi lectulum meum. (Sheol h7585)
14 Çukura ‘Babam’, Kurda ‘Annem, kızkardeşim’ diyorsam,
Putredini dixi: Pater meus es, mater mea, et soror mea, vermibus.
15 Umudum nerede? Kim benim için umut görebilir?
Ubi est ergo nunc præstolatio mea, et patientiam meam quis considerat?
