< Eyüp 17 >

1 “Yaşama gücüm tükendi, günlerim kısaldı, Mezar gözlüyor beni.
Mijn geest gebroken, mijn dagen geblust, Mij rest slechts het graf!
2 Çevremi alaycılar kuşatmış, Gözümü onların aşağılamasıyla açıp kapıyorum.
Ben ik niet het mikpunt van spot, Verkwijnt niet mijn oog door de bittere verwijten?
3 “Ey Tanrı, kefilim ol kendine karşı, Başka kim var bana güvence verecek?
Stel Uzelf bij U tot borg voor mijl; Wie anders zou voor mij handslag geven?
4 Çünkü onların aklını anlayışa kapadın, Bu yüzden onları zafere kavuşturmayacaksın.
Want hùn hart hebt Gij voor inzicht gesloten, En daarom steken zij de hand niet uit;
5 Para için dostlarını satan adamın Çocuklarının gözünün feri söner.
Men beklaagt het lot van zijn vrienden Terwijl de ogen versmachten van de eigen kinderen;
6 “Tanrı beni insanların diline düşürdü, Yüzüme tükürmekteler.
Men heeft mij tot spreekwoord gemaakt bij de mensen, Ik ben een, wien men in het aangezicht spuwt!
7 Kederden gözümün feri söndü, Kollarım bacaklarım çırpı gibi.
Mijn oog is dof van verdriet, Mijn leden zijn tot een schaduw vervluchtigd!
8 Dürüst insanlar buna şaşıyor, Suçsuzlar tanrısızlara saldırıyor.
De braven ontstellen ervan, De onschuldige is jaloers op den boze:
9 Doğrular kendi yolunu tutuyor, Elleri temiz olanlar gittikçe güçleniyor.
Moet de rechtvaardige toch zijn weg maar bewandelen, Wie rein van handen is, zijn kracht nog verdubbelen?
10 “Ama siz, hepiniz gelin yine deneyin! Aranızda bir bilge bulamayacağım.
En daarom, hoe gij u allen wendt of keert, Een wijze vind ik onder u niet;
11 Günlerim geçti, tasarılarım, Dileklerim suya düştü.
Mijn levensdagen zijn voorbij, Mijn plannen, mijn hartewensen vernield!
12 Bu insanlar geceyi gündüze çeviriyorlar, Karanlığa ‘Işık yakındır’ diyorlar.
Men maakt een dag van de nacht, Van duisternis het morgenlicht!
13 Ölüler diyarını evim diye gözlüyorsam, Yatağımı karanlığa seriyorsam, (Sheol h7585)
Kan ik nog hopen? Het dodenrijk is mijn huis, In de duisternis heb ik mijn leger gespreid; (Sheol h7585)
14 Çukura ‘Babam’, Kurda ‘Annem, kızkardeşim’ diyorsam,
Tot het graf geroepen: Gij zijt mijn vader, Tot de wormen: Gij zijt mijn moeder en zusters!
15 Umudum nerede? Kim benim için umut görebilir?
Waar is mijn hoop, Mijn geluk, wie kan het ontdekken:
16 Umut benimle ölüler diyarına mı inecek? Toprağa birlikte mi gireceğiz?” (Sheol h7585)
Zullen ze met mij in het dodenrijk dalen, Zinken wij samen neer in het stof? (Sheol h7585)

< Eyüp 17 >