< Eyüp 17 >

1 “Yaşama gücüm tükendi, günlerim kısaldı, Mezar gözlüyor beni.
Min Aand er brudt, mine Dage ere udslukkede, Gravene vente mig.
2 Çevremi alaycılar kuşatmış, Gözümü onların aşağılamasıyla açıp kapıyorum.
Er der ikke Spot omkring mig, og maa mit Øje ikke dvæle ved deres Genstridighed?
3 “Ey Tanrı, kefilim ol kendine karşı, Başka kim var bana güvence verecek?
Kære, stil mig Borgen hos dig, lov for mig; hvo er der ellers, der giver mig Haandslag?
4 Çünkü onların aklını anlayışa kapadın, Bu yüzden onları zafere kavuşturmayacaksın.
Thi du har lukket deres Hjerte for Indsigt, derfor skal du ikke ophøje dem.
5 Para için dostlarını satan adamın Çocuklarının gözünün feri söner.
Man byder Venner ud til Bytte, og deres Børns Øjne hentæres.
6 “Tanrı beni insanların diline düşürdü, Yüzüme tükürmekteler.
Men han har stillet mig til at være et Ordsprog iblandt Folkene, og jeg er bleven som den, man spytter i Ansigtet.
7 Kederden gözümün feri söndü, Kollarım bacaklarım çırpı gibi.
Derfor er mit Øje mørkt af Harm, og alle mine Lemmer ere som en Skygge.
8 Dürüst insanlar buna şaşıyor, Suçsuzlar tanrısızlara saldırıyor.
For sligt maa de oprigtige forskrækkes, og den uskyldige harmes over den vanhellige.
9 Doğrular kendi yolunu tutuyor, Elleri temiz olanlar gittikçe güçleniyor.
Dog holder den retfærdige fast ved sin Vej, og den, som har rene Hænder, faar mere Styrke.
10 “Ama siz, hepiniz gelin yine deneyin! Aranızda bir bilge bulamayacağım.
Men I, kommer kun alle frem igen, og jeg vil dog ikke finde en viis iblandt eder.
11 Günlerim geçti, tasarılarım, Dileklerim suya düştü.
Mine Dage ere gangne forbi; oprykkede ere mine Tanker, hvilke mit Hjerte besad.
12 Bu insanlar geceyi gündüze çeviriyorlar, Karanlığa ‘Işık yakındır’ diyorlar.
De gøre Nat til Dag; og Lyset skal være nær, naar Mørket kommer.
13 Ölüler diyarını evim diye gözlüyorsam, Yatağımı karanlığa seriyorsam, (Sheol h7585)
Dersom jeg end forventer noget, da er det Graven som min Bolig; jeg har redet mit Leje i Mørket. (Sheol h7585)
14 Çukura ‘Babam’, Kurda ‘Annem, kızkardeşim’ diyorsam,
Jeg har raabt til Graven: Du er min Fader! til Ormen: Min Moder og min Søster!
15 Umudum nerede? Kim benim için umut görebilir?
Hvor skulde da min Forventelse være? ja min Forventelse — hvo skuer den?
16 Umut benimle ölüler diyarına mı inecek? Toprağa birlikte mi gireceğiz?” (Sheol h7585)
Den skal nedfare til Gravens Porte, naar der tilmed bliver Ro i Støvet. (Sheol h7585)

< Eyüp 17 >