Eyüp 16
1 Eyüp şöyle yanıtladı:
Då svara Job og sagde:
2 “Buna benzer çok şey duydum, Oysa siz avutmuyor, sıkıntı veriyorsunuz.
«Eg hev høyrt nok av dette slag; d’er brysam trøyst de alle gjev.
3 Boş sözleriniz hiç sona ermeyecek mi? Nedir derdiniz, boyuna karşılık veriyorsunuz?
Vert det’kje slutt på tome ord? Kva er det som til svar deg driv?
4 Yerimde siz olsaydınız, Ben de sizin gibi konuşabilirdim; Size karşı güzel sözler dizer, Başımı sallayabilirdim.
Eg skulde tala liksom de, i fall de var i staden min; eg sette ord i hop mot dykk, eg riste hovudet mot dykk;
5 Ağzımdan çıkan sözlerle yüreklendirir, Dudaklarımdan dökülen avutucu sözlerle yatıştırırdım sizi.
eg skulde trøysta dykk med munnen og lindra dykk med lippemedynk.
6 “Konuşsam bile acım dinmez, Sussam ne değişir?
Men tale lindrar ei min verk, og ikkje kverv han um eg tegjer.
7 Ey Tanrı, beni tükettin, Bütün ev halkımı dağıttın.
Men no hev han meg trøytta ut, du hev øydt ut min heile huslyd.
8 Beni sıkıp buruşturdun, bana karşı tanık oldu bu; Zayıflığım kalkmış tanıklık ediyor bana karşı.
Du klemde meg, til vitne vart det, mi liding reiste seg imot meg og vitna mot meg beint i syni.
9 Tanrı öfkeyle saldırıp parçalıyor beni, Dişlerini gıcırdatıyor bana, Düşmanım gözlerini üzerime dikiyor.
Hans vreide reiv og elte meg; han gnistra tennerne imot meg; fiendar kveste augo på meg
10 İnsanlar bana dudak büküyor, Aşağılayarak tokat atıyor, Birleşiyorlar bana karşı.
og opna munnen sin imot meg og slo mi kinn med skjemdarslag og stima saman imot meg.
11 Tanrı haksızlara teslim ediyor beni, Kötülerin kucağına atıyor.
Til farkar Gud meg yverlet og kastar meg i brotsmenns vald.
12 Ben rahat yaşıyordum, ama Tanrı paraladı beni, Boynumdan tutup yere çaldı. Beni hedef yaptı kendine.
Midt i min fred han skræmde meg, treiv meg i nakken, krasa meg, til skiva sette han meg upp.
13 Okçuları beni kuşatıyor, Acımadan böbreklerimi deşiyor, Ödümü yerlere döküyor.
Hans pilar svirrar kringum meg; bønlaust han kløyver mine nyro, mitt gall han tømer ut på jordi.
14 Bedenimde gedik üstüne gedik açıyor, Dev gibi üzerime saldırıyor.
Han bryt meg sund med brot på brot og stormar mot meg som ei kjempa.
15 “Giymek için çul diktim, Gururumu ayak altına aldım.
Sekk hev eg sytt um hudi mi og stukke hornet mitt i moldi.
16 Ağlamaktan yüzüm kızardı, Gözlerimin altı morardı.
Raudt er mitt andlit utav gråt, og myrkret tyngjer augneloki,
17 Yine de ellerim şiddetten uzak, Duam içtendir.
endå mi hand er rein for vald, og bøni mi er fri for svik.
18 “Ey toprak, kanımı örtme, Feryadım asla dinmesin.
Løyn ikkje blodet mitt, du jord! Legg ikkje klaga mi til kvile!
19 Daha şimdiden tanığım göklerde, Beni savunan yücelerdedir.
Alt no mitt vitne er i himmeln, min målsmann i det høge bur.
20 Dostlarım benimle eğleniyor, Gözlerim Tanrı'ya yaş döküyor;
Når mine vener spottar meg; til Gud eg tårut auga vender.
21 Tanrı kendisiyle insan arasında İnsanoğluyla komşusu arasında hak arasın diye.
Han døme millom Gud og mann og millom mannen og hans ven.
22 “Çünkü birkaç yıl sonra, Dönüşü olmayan yolculuğa çıkacağım.
Og ikkje mange år det vert fyrr eg gjeng burt og kjem’kje att.
