Eyüp 16
1 Eyüp şöyle yanıtladı:
Respondens autem Iob, dixit:
2 “Buna benzer çok şey duydum, Oysa siz avutmuyor, sıkıntı veriyorsunuz.
Audivi frequenter talia, consolatores onerosi omnes vos estis.
3 Boş sözleriniz hiç sona ermeyecek mi? Nedir derdiniz, boyuna karşılık veriyorsunuz?
Numquid habebunt finem verba ventosa? aut aliquid tibi molestum est si loquaris?
4 Yerimde siz olsaydınız, Ben de sizin gibi konuşabilirdim; Size karşı güzel sözler dizer, Başımı sallayabilirdim.
Poteram et ego similia vestri loqui: atque utinam esset anima vestra pro anima mea: Consolarer et ego vos sermonibus, et moverem caput meum super vos:
5 Ağzımdan çıkan sözlerle yüreklendirir, Dudaklarımdan dökülen avutucu sözlerle yatıştırırdım sizi.
Roborarem vos ore meo: et moverem labia mea, quasi parcens vobis.
6 “Konuşsam bile acım dinmez, Sussam ne değişir?
Sed quid agam? Si locutus fuero, non quiescet dolor meus: et si tacuero, non recedet a me.
7 Ey Tanrı, beni tükettin, Bütün ev halkımı dağıttın.
Nunc autem oppressit me dolor meus, et in nihilum redacti sunt omnes artus mei.
8 Beni sıkıp buruşturdun, bana karşı tanık oldu bu; Zayıflığım kalkmış tanıklık ediyor bana karşı.
Rugæ meæ testimonium dicunt contra me, et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam contradicens mihi.
9 Tanrı öfkeyle saldırıp parçalıyor beni, Dişlerini gıcırdatıyor bana, Düşmanım gözlerini üzerime dikiyor.
Collegit furorem suum in me, et comminans mihi, infremuit contra me dentibus suis: hostis meus terribilibus oculis me intuitus est.
10 İnsanlar bana dudak büküyor, Aşağılayarak tokat atıyor, Birleşiyorlar bana karşı.
Aperuerunt super me ora sua, et exprobrantes percusserunt maxillam meam, saciati sunt pœnis meis.
11 Tanrı haksızlara teslim ediyor beni, Kötülerin kucağına atıyor.
Conclusit me Deus apud iniquum, et manibus impiorum me tradidit.
12 Ben rahat yaşıyordum, ama Tanrı paraladı beni, Boynumdan tutup yere çaldı. Beni hedef yaptı kendine.
Ego ille quondam opulentus repente contritus sum: tenuit cervicem meam, confregit me, et posuit me sibi quasi in signum.
13 Okçuları beni kuşatıyor, Acımadan böbreklerimi deşiyor, Ödümü yerlere döküyor.
Circumdedit me lanceis suis, convulneravit lumbos meos, non pepercit, et effudit in terra viscera mea.
14 Bedenimde gedik üstüne gedik açıyor, Dev gibi üzerime saldırıyor.
Concidit me vulnere super vulnus, irruit in me quasi gigas.
15 “Giymek için çul diktim, Gururumu ayak altına aldım.
Saccum consui super cutem meam, et operui cinere carnem meam.
16 Ağlamaktan yüzüm kızardı, Gözlerimin altı morardı.
Facies mea intumuit a fletu, et palpebræ meæ caligaverunt.
17 Yine de ellerim şiddetten uzak, Duam içtendir.
Hæc passus sum absque iniquitate manus meæ, cum haberem mundas ad Deum preces.
18 “Ey toprak, kanımı örtme, Feryadım asla dinmesin.
Terra ne operias sanguinem meum, neque inveniat in te locum latendi clamor meus.
19 Daha şimdiden tanığım göklerde, Beni savunan yücelerdedir.
Ecce enim in cælo testis meus, et conscius meus in excelsis.
20 Dostlarım benimle eğleniyor, Gözlerim Tanrı'ya yaş döküyor;
Verbosi amivi mei: ad Deum stillat oculus meus.
21 Tanrı kendisiyle insan arasında İnsanoğluyla komşusu arasında hak arasın diye.
Atque utinam sic iudicaretur vir cum Deo, quomodo iudicatur filius hominis cum collega suo.
22 “Çünkü birkaç yıl sonra, Dönüşü olmayan yolculuğa çıkacağım.
Ecce enim breves anni transeunt, et semitam, per quam non revertar, ambulo.
