Eyüp 16
1 Eyüp şöyle yanıtladı:
And Job made answer and said,
2 “Buna benzer çok şey duydum, Oysa siz avutmuyor, sıkıntı veriyorsunuz.
Such things have frequently come to my ears: you are comforters who only give trouble.
3 Boş sözleriniz hiç sona ermeyecek mi? Nedir derdiniz, boyuna karşılık veriyorsunuz?
May words which are like the wind be stopped? or what is troubling you to make answer to them?
4 Yerimde siz olsaydınız, Ben de sizin gibi konuşabilirdim; Size karşı güzel sözler dizer, Başımı sallayabilirdim.
It would not be hard for me to say such things if your souls were in my soul's place; joining words together against you, and shaking my head at you:
5 Ağzımdan çıkan sözlerle yüreklendirir, Dudaklarımdan dökülen avutucu sözlerle yatıştırırdım sizi.
I might give you strength with my mouth, and not keep back the comfort of my lips.
6 “Konuşsam bile acım dinmez, Sussam ne değişir?
If I say what is in my mind, my pain becomes no less: and if I keep quiet, how much of it goes from me?
7 Ey Tanrı, beni tükettin, Bütün ev halkımı dağıttın.
But now he has overcome me with weariness and fear, and I am in the grip of all my trouble.
8 Beni sıkıp buruşturdun, bana karşı tanık oldu bu; Zayıflığım kalkmış tanıklık ediyor bana karşı.
It has come up as a witness against me, and the wasting of my flesh makes answer to my face.
9 Tanrı öfkeyle saldırıp parçalıyor beni, Dişlerini gıcırdatıyor bana, Düşmanım gözlerini üzerime dikiyor.
I am broken by his wrath, and his hate has gone after me; he has made his teeth sharp against me: my haters are looking on me with cruel eyes;
10 İnsanlar bana dudak büküyor, Aşağılayarak tokat atıyor, Birleşiyorlar bana karşı.
Their mouths are open wide against me; the blows of his bitter words are falling on my face; all of them come together in a mass against me.
11 Tanrı haksızlara teslim ediyor beni, Kötülerin kucağına atıyor.
God gives me over to the power of sinners, sending me violently into the hands of evil-doers.
12 Ben rahat yaşıyordum, ama Tanrı paraladı beni, Boynumdan tutup yere çaldı. Beni hedef yaptı kendine.
I was in comfort, but I have been broken up by his hands; he has taken me by the neck, shaking me to bits; he has put me up as a mark for his arrows.
13 Okçuları beni kuşatıyor, Acımadan böbreklerimi deşiyor, Ödümü yerlere döküyor.
His bowmen come round about me; their arrows go through my body without mercy; my life is drained out on the earth.
14 Bedenimde gedik üstüne gedik açıyor, Dev gibi üzerime saldırıyor.
I am broken with wound after wound; he comes rushing on me like a man of war.
15 “Giymek için çul diktim, Gururumu ayak altına aldım.
I have made haircloth the clothing of my skin, and my horn is rolled in the dust.
16 Ağlamaktan yüzüm kızardı, Gözlerimin altı morardı.
My face is red with weeping, and my eyes are becoming dark;
17 Yine de ellerim şiddetten uzak, Duam içtendir.
Though my hands have done no violent acts, and my prayer is clean.
18 “Ey toprak, kanımı örtme, Feryadım asla dinmesin.
O earth, let not my blood be covered, and let my cry have no resting-place!
19 Daha şimdiden tanığım göklerde, Beni savunan yücelerdedir.
Even now my witness is in heaven, and the supporter of my cause is on high.
20 Dostlarım benimle eğleniyor, Gözlerim Tanrı'ya yaş döküyor;
My friends make sport of me; to God my eyes are weeping,
21 Tanrı kendisiyle insan arasında İnsanoğluyla komşusu arasında hak arasın diye.
So that he may give decision for a man in his cause with God, and between a son of man and his neighbour.
22 “Çünkü birkaç yıl sonra, Dönüşü olmayan yolculuğa çıkacağım.
For in a short time I will take the journey from which I will not come back.
