Eyüp 16

1 Eyüp şöyle yanıtladı:

Da svarede Job og sagde:

2 “Buna benzer çok şey duydum, Oysa siz avutmuyor, sıkıntı veriyorsunuz.

Jeg har hørt mange Ting som disse: I ere alle sammen besværlige Trøstere.

3 Boş sözleriniz hiç sona ermeyecek mi? Nedir derdiniz, boyuna karşılık veriyorsunuz?

Bliver der Ende paa Ord, som kun ere Vind? eller hvad ægger dig, at du svarer?

4 Yerimde siz olsaydınız, Ben de sizin gibi konuşabilirdim; Size karşı güzel sözler dizer, Başımı sallayabilirdim.

Ogsaa jeg kunde tale som I, var kun eders Sjæl i min Sjæls Sted! jeg kunde sætte Ord sammen imod eder og ryste med Hovedet over eder.

5 Ağzımdan çıkan sözlerle yüreklendirir, Dudaklarımdan dökülen avutucu sözlerle yatıştırırdım sizi.

Jeg kunde styrke eder med min Mund, og mine Læbers Trøst kunde bringe Lindring.

6 “Konuşsam bile acım dinmez, Sussam ne değişir?

Vilde jeg tale, saa lindres min Smerte ikke; og vilde jeg lade være, hvad Lettelse finder jeg?

7 Ey Tanrı, beni tükettin, Bütün ev halkımı dağıttın.

Dog, nu har han gjort mig træt; du har ødelagt min hele Forsamling.

8 Beni sıkıp buruşturdun, bana karşı tanık oldu bu; Zayıflığım kalkmış tanıklık ediyor bana karşı.

Du har grebet mig, det blev et Vidne imod mig; og min Magerhed rejste sig imod mig, den taler imod mig.

9 Tanrı öfkeyle saldırıp parçalıyor beni, Dişlerini gıcırdatıyor bana, Düşmanım gözlerini üzerime dikiyor.

Hans Vrede har revet mig bort og forfulgte mig, han skar Tænder imod mig, som min Modstander stirrer han med sine Øjne imod mig.

10 İnsanlar bana dudak büküyor, Aşağılayarak tokat atıyor, Birleşiyorlar bana karşı.

De opspilede deres Gab imod mig, de sloge mine Kinder med Forhaanelse, de flokkede sig til Hobe imod mig.

11 Tanrı haksızlara teslim ediyor beni, Kötülerin kucağına atıyor.

Gud overantvordede mig til en uretfærdig og lod mig komme i de ugudeliges Hænder.

12 Ben rahat yaşıyordum, ama Tanrı paraladı beni, Boynumdan tutup yere çaldı. Beni hedef yaptı kendine.

Jeg var rolig; men han sønderrev mig og tog mig i Nakken og sønderslog mig og oprejste mig til en Skive for sig.

13 Okçuları beni kuşatıyor, Acımadan böbreklerimi deşiyor, Ödümü yerlere döküyor.

Hans Skytter omringe mig, han sønderskærer mine Nyrer og sparer ikke, han udgyder min Galde paa Jorden.

14 Bedenimde gedik üstüne gedik açıyor, Dev gibi üzerime saldırıyor.

Han gennembryder mig med Stød paa Stød, han løber imod mig som en Krigshelt.

15 “Giymek için çul diktim, Gururumu ayak altına aldım.

Jeg syede Sæk omkring min Hud og lagde mit Horn i Støvet.

16 Ağlamaktan yüzüm kızardı, Gözlerimin altı morardı.

Mit Ansigt blusser af Graad, og Dødens Skygge hviler over mine Øjenlaage,

17 Yine de ellerim şiddetten uzak, Duam içtendir.

skønt ingen Uret er i mine Hænder, og min Bøn er ren.

18 “Ey toprak, kanımı örtme, Feryadım asla dinmesin.

O Jord! skjul ikke mit Blod, og ingen Grænse være for mit Raab.

19 Daha şimdiden tanığım göklerde, Beni savunan yücelerdedir.

Alt nu, se, i Himmelen er mit Vidne, og min Talsmand er i det høje.

20 Dostlarım benimle eğleniyor, Gözlerim Tanrı'ya yaş döküyor;

Mine Venner ere blevne mine Bespottere, med Taarer vender mit Øje sig til Gud,

21 Tanrı kendisiyle insan arasında İnsanoğluyla komşusu arasında hak arasın diye.

at han vilde skifte Ret mellem Manden og Gud, imellem Menneskets Barn og hans Næste.

22 “Çünkü birkaç yıl sonra, Dönüşü olmayan yolculuğa çıkacağım.

Thi faa Aar skulle endnu komme, saa gaar jeg bort ad en Vej, ad hvilken jeg ikke kommer tilbage.