Eyüp 16
1 Eyüp şöyle yanıtladı:
Тогава Иов в отговор рече:
2 “Buna benzer çok şey duydum, Oysa siz avutmuyor, sıkıntı veriyorsunuz.
Много такива неща съм слушал; Окаяни утешители сте всички.
3 Boş sözleriniz hiç sona ermeyecek mi? Nedir derdiniz, boyuna karşılık veriyorsunuz?
Свършват ли се празните думи? Или що ти дава смелост, та отговаряш?
4 Yerimde siz olsaydınız, Ben de sizin gibi konuşabilirdim; Size karşı güzel sözler dizer, Başımı sallayabilirdim.
И аз можех да говоря като вас; Ако беше вашата душа на мястото на моята душа, Можех да натрупам думи против вас И да клатя глава против вас.
5 Ağzımdan çıkan sözlerle yüreklendirir, Dudaklarımdan dökülen avutucu sözlerle yatıştırırdım sizi.
Но аз бих ви подкрепил с устата си, И утехата си от устните ми би олекчила скръбта ви.
6 “Konuşsam bile acım dinmez, Sussam ne değişir?
Ако говоря, болката ми не олеква; И ако мълча, до колко съм по-на покой?
7 Ey Tanrı, beni tükettin, Bütün ev halkımı dağıttın.
Но сега Той ме много умори; Ти запусти цялото ми семейство.
8 Beni sıkıp buruşturdun, bana karşı tanık oldu bu; Zayıflığım kalkmış tanıklık ediyor bana karşı.
Набръчкал си ме в свидетелство против мене; И мършавостта ми се издига срещу мене И заявява в лицето ми.
9 Tanrı öfkeyle saldırıp parçalıyor beni, Dişlerini gıcırdatıyor bana, Düşmanım gözlerini üzerime dikiyor.
Разкъсва ме в гнева Си, и ме мрази; Скърца със зъбите Си против мене; Неприятелят ми остри очите си върху мене.
10 İnsanlar bana dudak büküyor, Aşağılayarak tokat atıyor, Birleşiyorlar bana karşı.
Зяпат против мене с устата си, Удрят ме по челюстта с хулене, Трупат се всички против мене.
11 Tanrı haksızlara teslim ediyor beni, Kötülerin kucağına atıyor.
Бог ме предаде на неправедния, И ме хвърли в ръцете на нечестивите.
12 Ben rahat yaşıyordum, ama Tanrı paraladı beni, Boynumdan tutup yere çaldı. Beni hedef yaptı kendine.
Бях в охолност, но Той ме разкъса, Дори хвана ме за врата и строши ме, И постави ме за Своя прицел.
13 Okçuları beni kuşatıyor, Acımadan böbreklerimi deşiyor, Ödümü yerlere döküyor.
Стрелците Му ме обиколиха; Пронизва бъбреците ми, и не щади; Излива жлъчката ми на земята.
14 Bedenimde gedik üstüne gedik açıyor, Dev gibi üzerime saldırıyor.
Съсипва ме с удар върху удар; Спуска се върху мене като исполин.
15 “Giymek için çul diktim, Gururumu ayak altına aldım.
Вретище съших върху кожата си, И окалях рога си в пръстта.
16 Ağlamaktan yüzüm kızardı, Gözlerimin altı morardı.
Лицето ми подпухна от плач, И мрачна сянка има върху клепачите ми,
17 Yine de ellerim şiddetten uzak, Duam içtendir.
Ако и да няма неправда в ръцете ми, И да е чиста молитвата ми.
18 “Ey toprak, kanımı örtme, Feryadım asla dinmesin.
О земле, не покривай кръвта ми! И за вика ми да няма място за почивка.
19 Daha şimdiden tanığım göklerde, Beni savunan yücelerdedir.
Ето и сега, свидетелят ми е на небеса, И свидетелството ми във височините.
20 Dostlarım benimle eğleniyor, Gözlerim Tanrı'ya yaş döküyor;
Моите приятели ми се присмиват; Но окото ми рони сълзи към Бога,
21 Tanrı kendisiyle insan arasında İnsanoğluyla komşusu arasında hak arasın diye.
Дано Той сам защити човека пред Бога. И човешкия син пред ближния му!
22 “Çünkü birkaç yıl sonra, Dönüşü olmayan yolculuğa çıkacağım.
Защото като се изминат малко години Аз ще отида на път, отгдето няма да се върна.
