Eyüp 14

1 “İnsanı kadın doğurur, Günleri sayılı ve sıkıntı doludur.

“El hombre, que ha nacido de una mujer, es de pocos días, y llena de problemas.

2 Çiçek gibi açıp solar, Gölge gibi gelip geçer.

Crece como una flor y se corta. También huye como una sombra, y no continúa.

3 Gözlerini böyle birine mi dikiyorsun, Yargılamak için önüne çağırıyorsun?

Abre los ojos en tal, y llevarme a juicio contigo?

4 Kim temizi kirliden çıkarabilir? Hiç kimse!

¿Quién puede sacar algo limpio de algo impuro? Ni uno.

5 Madem insanın günleri belirlenmiş, Aylarının sayısı saptanmış, Sınır koymuşsun, öteye geçemez;

Viendo que sus días están determinados, el número de sus meses está contigo, y has designado sus límites que no puede pasar.

6 Gözünü ondan ayır da, Çalışma saatini dolduran gündelikçi gibi rahat etsin.

Aparta la mirada de él, para que descanse, hasta que cumpla, como asalariado, su jornada.

7 “Oysa bir ağaç için umut vardır, Kesilse, yeniden sürgün verir, Eksilmez filizleri.

“Porque hay esperanza para un árbol si es cortado, que vuelva a brotar, que la rama tierna de la misma no cesará.

8 Kökü yerde kocasa, Kütüğü toprakta ölse bile,

Aunque su raíz envejece en la tierra, y sus acciones mueren en el suelo,

9 Su kokusu alır almaz filizlenir, Bir fidan gibi dal budak salar.

Sin embargo, a través del aroma del agua brotará, y brotan ramas como una planta.

10 İnsan ise ölüp yok olur, Son soluğunu verir ve her şey biter.

Pero el hombre muere, y es abatido. Sí, el hombre renuncia al espíritu, ¿y dónde está?

11 Suyu akıp giden göl Ya da kuruyan ırmak nasıl çöle dönerse,

Como las aguas se desprenden del mar, y el río se desperdicia y se seca,

12 İnsan da öyle, yatar, bir daha kalkmaz, Gökler yok oluncaya dek uyanmaz, Uyandırılmaz.

por lo que el hombre se acuesta y no se levanta. Hasta que los cielos no desaparezcan, no despertarán, ni ser despertado de su sueño.

13 “Keşke beni ölüler diyarına gizlesen, Öfken geçinceye dek saklasan, Bana bir süre versen de, beni sonra anımsasan. (Sheol h7585)

“Oh, que me escondas en el Seol, que me mantendrías en secreto hasta que pase tu ira, que me designes una hora fija y te acuerdes de mí. (Sheol h7585)

14 İnsan ölür de dirilir mi? Başka biri nöbetimi devralıncaya dek Savaş boyunca umutla beklerdim.

Si un hombre muere, ¿volverá a vivir? Esperaría todos los días de mi guerra, hasta que llegue mi liberación.

15 Sen çağırırdın, ben yanıtlardım, Ellerinle yaptığın yaratığı özlerdin.

Tú llamabas y yo te respondía. Tendrías un deseo por el trabajo de tus manos.

16 O zaman adımlarımı sayar, Günahımın hesabını tutmazdın.

Pero ahora cuentas mis pasos. ¿No vigilas mi pecado?

17 İsyanımı torbaya koyup mühürler, Suçumu örterdin.

Mi desobediencia está sellada en una bolsa. Atascas mi iniquidad.

18 “Ama dağın yıkılıp çöktüğü, Kayanın yerinden taşındığı,

“Pero la caída de la montaña queda en nada. La roca es removida de su lugar.

19 Suyun taşı aşındırdığı, Selin toprağı sürükleyip götürdüğü gibi, İnsanın umudunu yok ediyorsun.

Las aguas desgastan las piedras. Sus torrentes arrastran el polvo de la tierra. Así se destruye la esperanza del hombre.

20 Onu hep yenersin, yok olup gider, Çehresini değiştirir, uzağa gönderirsin.

Tú prevaleces para siempre contra él, y él se va. Le cambias la cara y lo mandas a paseo.

21 Oğulları saygı görür, onun haberi olmaz, Aşağılanırlar, anlamaz.

Sus hijos vienen a honrar, y él no lo sabe. Los traen abajo, pero él no lo percibe de ellos.

22 Ancak kendi canının acısını duyar, Yalnız kendisi için yas tutar.”

Pero su carne en él tiene dolor, y su alma en su interior se lamenta”.