< Eyüp 14 >

1 “İnsanı kadın doğurur, Günleri sayılı ve sıkıntı doludur.
“La vida es corta y está llena de problemas,
2 Çiçek gibi açıp solar, Gölge gibi gelip geçer.
como una flor que florece y se marchita, como una sombra pasajera que pronto desaparece.
3 Gözlerini böyle birine mi dikiyorsun, Yargılamak için önüne çağırıyorsun?
¿Acaso te fijas en mí, Dios? ¿Por qué tienes que arrastrarme a los tribunales?
4 Kim temizi kirliden çıkarabilir? Hiç kimse!
¿Quién puede sacar algo limpio de lo impuro? Nadie.
5 Madem insanın günleri belirlenmiş, Aylarının sayısı saptanmış, Sınır koymuşsun, öteye geçemez;
Tú has determinado cuánto tiempo viviremos: el número de meses, un límite de tiempo para nuestras vidas.
6 Gözünü ondan ayır da, Çalışma saatini dolduran gündelikçi gibi rahat etsin.
Así que déjanos tranquilos y danos un poco de paz, para que, como el obrero, podamos disfrutar de unas horas de descanso al final del día.
7 “Oysa bir ağaç için umut vardır, Kesilse, yeniden sürgün verir, Eksilmez filizleri.
“Incluso un árbol cortado tiene la esperanza de volver a brotar, de echar brotes y seguir viviendo.
8 Kökü yerde kocasa, Kütüğü toprakta ölse bile,
Aunque sus raíces envejezcan en la tierra y su tronco muera en el suelo,
9 Su kokusu alır almaz filizlenir, Bir fidan gibi dal budak salar.
sólo un hilo de agua hará que brote y se ramifique como una planta joven.
10 İnsan ise ölüp yok olur, Son soluğunu verir ve her şey biter.
“Pero los seres humanos mueren, su fuerza disminuye; perecen, y ¿dónde están entonces?
11 Suyu akıp giden göl Ya da kuruyan ırmak nasıl çöle dönerse,
Como el agua que se evapora de un lago y un río que se seca y desaparece,
12 İnsan da öyle, yatar, bir daha kalkmaz, Gökler yok oluncaya dek uyanmaz, Uyandırılmaz.
así los seres humanos se acuestan y no vuelven a levantarse. NO despertarán de su sueño hasta que los cielos dejen de existir.
13 “Keşke beni ölüler diyarına gizlesen, Öfken geçinceye dek saklasan, Bana bir süre versen de, beni sonra anımsasan. (Sheol h7585)
“Quisiera que me escondieran en el Seol; escóndeme allí hasta que tu ira desaparezca. Fija allí un tiempo definido para mí, y acuérdate de mi. (Sheol h7585)
14 İnsan ölür de dirilir mi? Başka biri nöbetimi devralıncaya dek Savaş boyunca umutla beklerdim.
¿Volverán a vivir los muertos? Entonces tendría esperanza durante todo mi tiempo de angustia hasta que llegue mi liberación.
15 Sen çağırırdın, ben yanıtlardım, Ellerinle yaptığın yaratığı özlerdin.
Me llamarías y yo te respondería; me añorarías, al ser que has creado.
16 O zaman adımlarımı sayar, Günahımın hesabını tutmazdın.
Entonces me cuidarías y no me vigilarías para ver si peco.
17 İsyanımı torbaya koyup mühürler, Suçumu örterdin.
Mis pecados estarían sellados en una bolsa y tú cubrirías mi culpa.
18 “Ama dağın yıkılıp çöktüğü, Kayanın yerinden taşındığı,
“Pero así como las montañas se desmoronan y caen, y las rocas se derrumban;
19 Suyun taşı aşındırdığı, Selin toprağı sürükleyip götürdüğü gibi, İnsanın umudunu yok ediyorsun.
así como el agua desgasta las piedras, como las inundaciones arrastran el suelo, así destruyes la esperanza que tienen los pueblos.
20 Onu hep yenersin, yok olup gider, Çehresini değiştirir, uzağa gönderirsin.
Los dominas continuamente y desaparecen; distorsionas sus rostros al morir y entonces los despides.
21 Oğulları saygı görür, onun haberi olmaz, Aşağılanırlar, anlamaz.
Sus hijos pueden llegar a ser importantes o caer de sus puestos, pero ellos no saben ni se enteran de nada de esto.
22 Ancak kendi canının acısını duyar, Yalnız kendisi için yas tutar.”
Cuando la gente muere sólo conoce su propio dolor y está triste por sí misma”.

< Eyüp 14 >