Eyüp 14

1 “İnsanı kadın doğurur, Günleri sayılı ve sıkıntı doludur.

“Omuntu azaalibwa omukazi, abeera ku nsi akaseera katono era abeera mu kutegana.

2 Çiçek gibi açıp solar, Gölge gibi gelip geçer.

Amulisa ng’ekimuli n’awotoka; abulawo mangu ng’ekisiikirize, tabeerera.

3 Gözlerini böyle birine mi dikiyorsun, Yargılamak için önüne çağırıyorsun?

Otunuulira omuntu afaanana bw’atyo? Olimuleeta gy’oli asalirwe omusango?

4 Kim temizi kirliden çıkarabilir? Hiç kimse!

Ani ayinza okuggya ekirongoofu mu kitali kirongoofu? Tewali n’omu!

5 Madem insanın günleri belirlenmiş, Aylarının sayısı saptanmış, Sınır koymuşsun, öteye geçemez;

Ennaku z’omuntu zaagererwa, wagera obungi bw’emyezi gye era n’oteekawo ekkomo ly’atasobola kusukka.

6 Gözünü ondan ayır da, Çalışma saatini dolduran gündelikçi gibi rahat etsin.

Kale tomufaako muleke yekka, okutuusa lw’alimala okutuukiriza emirimu gye ng’omupakasi.

7 “Oysa bir ağaç için umut vardır, Kesilse, yeniden sürgün verir, Eksilmez filizleri.

“Wakiri waliwo essuubi ng’omuti guloka: Bwe gutemebwa, guloka nate, era ekikolo kyagwo ekiggya tekifa.

8 Kökü yerde kocasa, Kütüğü toprakta ölse bile,

Emirandira gyagwo gyandikaddiyidde mu ttaka era n’ekikonge ne kifiira mu ttaka,

9 Su kokusu alır almaz filizlenir, Bir fidan gibi dal budak salar.

naye olw’emirandira okutambula ne ginoonya amazzi kimulisa ne kireeta amatabi ng’ekisimbe.

10 İnsan ise ölüp yok olur, Son soluğunu verir ve her şey biter.

Naye omuntu afa era n’agalamizibwa, assa ogw’enkomerero n’akoma.

11 Suyu akıp giden göl Ya da kuruyan ırmak nasıl çöle dönerse,

Ng’amazzi bwe gaggwa mu nnyanja oba omugga bwe gukalira ne guggwaawo,

12 İnsan da öyle, yatar, bir daha kalkmaz, Gökler yok oluncaya dek uyanmaz, Uyandırılmaz.

bw’atyo omuntu bw’agalamira, era n’atasituka okutuusa eggulu bwe linaggwaawo, abantu tebajja kuzuukuka oba kuggyibwa mu tulo twabwe.

13 “Keşke beni ölüler diyarına gizlesen, Öfken geçinceye dek saklasan, Bana bir süre versen de, beni sonra anımsasan. (Sheol h7585)

“Singa kale onkweka emagombe era n’onziika okutuusa obusungu bwo lwe buliggwaawo! Singa ongerera ekiseera n’onzijukira! (Sheol h7585)

14 İnsan ölür de dirilir mi? Başka biri nöbetimi devralıncaya dek Savaş boyunca umutla beklerdim.

Omuntu bw’afa, addamu n’abeera omulamu? Ennaku zange zonna ez’okuweereza nnaalindanga okuwona kwange kujje.

15 Sen çağırırdın, ben yanıtlardım, Ellerinle yaptığın yaratığı özlerdin.

Olimpita nange ndikuyitaba; olyegomba ekitonde emikono gyo kye gyatonda.

16 O zaman adımlarımı sayar, Günahımın hesabını tutmazdın.

Ddala ku olwo bw’olibala ebigere byange, naye tolyekaliriza bibi byange.

17 İsyanımı torbaya koyup mühürler, Suçumu örterdin.

Ebisobyo byange biriba bisibiddwa mu kisawo; olibikka ku kibi kyange.

18 “Ama dağın yıkılıp çöktüğü, Kayanın yerinden taşındığı,

“Naye ng’olusozi bwe luseebengerera ne luggwaawo, era ng’ejjinja bwe liva mu kifo kyalyo,

19 Suyun taşı aşındırdığı, Selin toprağı sürükleyip götürdüğü gibi, İnsanın umudunu yok ediyorsun.

ng’amazzi bwe gaggwereeza amayinja era ng’okwanjaala kwago bwe kutwala ettaka ly’oku nsi; bw’atyo bw’azikiriza essuubi ly’omuntu.

20 Onu hep yenersin, yok olup gider, Çehresini değiştirir, uzağa gönderirsin.

Omumalamu amaanyi omuwangula lumu n’aggweerawo ddala; okyusa enfaanana ye n’omugoba.

21 Oğulları saygı görür, onun haberi olmaz, Aşağılanırlar, anlamaz.

Abaana be bwe bafuna ekitiibwa, takimanya, bwe bagwa, takiraba.

22 Ancak kendi canının acısını duyar, Yalnız kendisi için yas tutar.”

Obulamu bw’omubiri gwe bwokka bw’awulira ne yeekungubagira yekka.”