Eyüp 14
1 “İnsanı kadın doğurur, Günleri sayılı ve sıkıntı doludur.
Homo natus de muliere, brevi vivens tempore, repletur multis miseriis.
2 Çiçek gibi açıp solar, Gölge gibi gelip geçer.
Qui quasi flos egreditur et conteritur, et fugit velut umbra, et numquam in eodem statu permanet.
3 Gözlerini böyle birine mi dikiyorsun, Yargılamak için önüne çağırıyorsun?
Et dignum ducis super huiuscemodi aperire oculos tuos, et adducere eum tecum in iudicium?
4 Kim temizi kirliden çıkarabilir? Hiç kimse!
Quis potest facere mundum de immundo conceptum semine? nonne tu qui solus es?
5 Madem insanın günleri belirlenmiş, Aylarının sayısı saptanmış, Sınır koymuşsun, öteye geçemez;
Breves dies hominis sunt: numerus mensium eius apud te est: constituisti terminos eius, qui præteriri non poterunt.
6 Gözünü ondan ayır da, Çalışma saatini dolduran gündelikçi gibi rahat etsin.
Recede paululum ab eo, ut quiescat, donec optata veniat, sicut mercenarii, dies eius.
7 “Oysa bir ağaç için umut vardır, Kesilse, yeniden sürgün verir, Eksilmez filizleri.
Lignum habet spem: si præcisum fuerit, rursum virescit, et rami eius pullulant.
8 Kökü yerde kocasa, Kütüğü toprakta ölse bile,
Si senuerit in terra radix eius, et in pulvere emortuus fuerit truncus illius,
9 Su kokusu alır almaz filizlenir, Bir fidan gibi dal budak salar.
Ad odorem aquæ germinabit, et faciet comam quasi cum primum plantatum est:
10 İnsan ise ölüp yok olur, Son soluğunu verir ve her şey biter.
Homo vero cum mortuus fuerit, et nudatus atque consumptus, ubi quæso est?
11 Suyu akıp giden göl Ya da kuruyan ırmak nasıl çöle dönerse,
Quomodo si recedant aquæ de mari, et fluvius vacuefactus arescat:
12 İnsan da öyle, yatar, bir daha kalkmaz, Gökler yok oluncaya dek uyanmaz, Uyandırılmaz.
Sic homo cum dormierit, non resurget, donec atteratur cælum, non evigilabit, nec consurget de somno suo.
13 “Keşke beni ölüler diyarına gizlesen, Öfken geçinceye dek saklasan, Bana bir süre versen de, beni sonra anımsasan. (Sheol h7585)
Quis mihi hoc tribuat, ut in inferno protegas me, et abscondas me, donec pertranseat furor tuus, et constituas mihi tempus, in quo recorderis mei? (Sheol h7585)
14 İnsan ölür de dirilir mi? Başka biri nöbetimi devralıncaya dek Savaş boyunca umutla beklerdim.
Putasne mortuus homo rursum vivat? cunctis diebus, quibus nunc milito, expecto donec veniat immutatio mea.
15 Sen çağırırdın, ben yanıtlardım, Ellerinle yaptığın yaratığı özlerdin.
Vocabis me, et ego respondebo tibi: operi manuum tuarum porriges dexteram.
16 O zaman adımlarımı sayar, Günahımın hesabını tutmazdın.
Tu quidem gressus meos dinumerasti, sed parce peccatis meis.
17 İsyanımı torbaya koyup mühürler, Suçumu örterdin.
Signasti quasi in sacculo delicta mea, sed curasti iniquitatem meam.
18 “Ama dağın yıkılıp çöktüğü, Kayanın yerinden taşındığı,
Mons cadens defluit, et saxum transfertur de loco suo.
19 Suyun taşı aşındırdığı, Selin toprağı sürükleyip götürdüğü gibi, İnsanın umudunu yok ediyorsun.
Lapides excavant aquæ, et alluvione paulatim terra consumitur: et hominem ergo similiter perdes.
20 Onu hep yenersin, yok olup gider, Çehresini değiştirir, uzağa gönderirsin.
Roborasti eum paululum ut in perpetuum transiret: immutabis faciem eius, et emittes eum.
21 Oğulları saygı görür, onun haberi olmaz, Aşağılanırlar, anlamaz.
Sive nobiles fuerint filii eius, sive ignobiles, non intelliget.
22 Ancak kendi canının acısını duyar, Yalnız kendisi için yas tutar.”
Attamen caro eius dum vivet dolebit, et anima illius super semetipso lugebit.
