Eyüp 14
1 “İnsanı kadın doğurur, Günleri sayılı ve sıkıntı doludur.
Lòm ki fèt de fanm gen vi kout ki plen traka.
2 Çiçek gibi açıp solar, Gölge gibi gelip geçer.
Tankou yon flè, li parèt e li fennen. Anplis, li sove ale kon lonbraj. Li pa dire.
3 Gözlerini böyle birine mi dikiyorsun, Yargılamak için önüne çağırıyorsun?
Èske Ou ouvri zye Ou sou li pou mennen li an jijman avèk W?
4 Kim temizi kirliden çıkarabilir? Hiç kimse!
Se kilès ki kab fè pwòp sa ki pa pwòp? Pèsòn!
5 Madem insanın günleri belirlenmiş, Aylarının sayısı saptanmış, Sınır koymuşsun, öteye geçemez;
Konsi fòs jou li yo avèk Ou, fòs mwa li yo avèk Ou. Ou te etabli limit li ke li p ap kab depase.
6 Gözünü ondan ayır da, Çalışma saatini dolduran gündelikçi gibi rahat etsin.
Retire zye Ou sou li pou l kab pran repò, jiskaske li kab konplete jou li yo, kon yon ouvriye jounalye.
7 “Oysa bir ağaç için umut vardır, Kesilse, yeniden sürgün verir, Eksilmez filizleri.
Gen espwa pou yon pyebwa lè l koupe, li kab boujonnen ankò, nouvo boujon yo kab reyisi.
8 Kökü yerde kocasa, Kütüğü toprakta ölse bile,
Malgre rasin li yo vin vye nan tè a, e chouk li mouri nan tè sèch,
9 Su kokusu alır almaz filizlenir, Bir fidan gibi dal budak salar.
fè rive yon gout dlo, e li va pete pouse boujon yo kon yon plant.
10 İnsan ise ölüp yok olur, Son soluğunu verir ve her şey biter.
Men lòm mouri pou kouche plat. Lòm mouri e kibò li ye?
11 Suyu akıp giden göl Ya da kuruyan ırmak nasıl çöle dönerse,
Tankou dlo lanmè fè vapè monte e rivyè a vin sèch,
12 İnsan da öyle, yatar, bir daha kalkmaz, Gökler yok oluncaya dek uyanmaz, Uyandırılmaz.
konsa lòm kouche, e li pa leve ankò. Jiskaske syèl yo vin disparèt, li p ap reveye, ni leve ankò.
13 “Keşke beni ölüler diyarına gizlesen, Öfken geçinceye dek saklasan, Bana bir süre versen de, beni sonra anımsasan. (Sheol h7585)
O ke ou ta kapab kache mwen nan sejou lanmò an, pou ou ta kapab fè m kache jiskaske chalè Ou retounen kote Ou! Ke Ou ta fikse yon limit pou mwen, e sonje m! (Sheol h7585)
14 İnsan ölür de dirilir mi? Başka biri nöbetimi devralıncaya dek Savaş boyunca umutla beklerdim.
Si yon nonm mouri, èske li va leve ankò? Pou tout jou a lit mwen yo, mwen ta tann jiskaske lè rive pou yo lage m.
15 Sen çağırırdın, ben yanıtlardım, Ellerinle yaptığın yaratığı özlerdin.
Ou ta rele e mwen ta reponn Ou; Konsa, Ou ta anvi anpil zèv men Ou yo.
16 O zaman adımlarımı sayar, Günahımın hesabını tutmazdın.
Paske koulye a, ou konte tout pa mwen fè yo. Èske Ou pa swiv peche m yo?
17 İsyanımı torbaya koyup mühürler, Suçumu örterdin.
Transgresyon mwen yo sele nèt nan yon sachè Konsa, Ou vlope tout inikite m yo.
18 “Ama dağın yıkılıp çöktüğü, Kayanın yerinden taşındığı,
Men mòn nan kap tonbe pa mòso pa fè anyen; wòch la ap kite plas li.
19 Suyun taşı aşındırdığı, Selin toprağı sürükleyip götürdüğü gibi, İnsanın umudunu yok ediyorsun.
Dlo a epwize wòch yo, gran fòs li lave pousyè tè a. Se konsa Ou detwi espwa a lòm.
20 Onu hep yenersin, yok olup gider, Çehresini değiştirir, uzağa gönderirsin.
Ou vin fè l soumèt nèt pou tout tan, e li pati; Ou chanje aparans li, e voye l ale.
21 Oğulları saygı görür, onun haberi olmaz, Aşağılanırlar, anlamaz.
Fis li yo vin resevwa lonè, men li menm pa konnen sa; oswa fis li yo vin pa anyen, men li pa apèsi sa.
22 Ancak kendi canının acısını duyar, Yalnız kendisi için yas tutar.”
Men kò l fè mal; epi li fè dèy sèlman pou pwòp tèt li.
