Eyüp 14
1 “İnsanı kadın doğurur, Günleri sayılı ve sıkıntı doludur.
“We humans are very frail. We live only a short time, and we experience a lot of trouble.
2 Çiçek gibi açıp solar, Gölge gibi gelip geçer.
We disappear quickly, like flowers that grow from the ground quickly and then wither and die [SIM]. We are like shadows that disappear [when the sun stops shining].
3 Gözlerini böyle birine mi dikiyorsun, Yargılamak için önüne çağırıyorsun?
[Yahweh, ] why do you keep watching me [to see if I am doing something that is wrong] [RHQ]? Are you wanting to take me to court to judge me?
4 Kim temizi kirliden çıkarabilir? Hiç kimse!
People are sinners from the time when they are born; who can cause them to be sinless? No one [RHQ]!
5 Madem insanın günleri belirlenmiş, Aylarının sayısı saptanmış, Sınır koymuşsun, öteye geçemez;
You have decided how long our lives will be. You have decided how many months we will live, and we cannot live more months than the (limit/number of months) that you have decided.
6 Gözünü ondan ayır da, Çalışma saatini dolduran gündelikçi gibi rahat etsin.
So please stop examining us, and allow us to be alone, until/while we finish our time [here on earth], like a man finishes his work [at the end of the day].
7 “Oysa bir ağaç için umut vardır, Kesilse, yeniden sürgün verir, Eksilmez filizleri.
If someone cuts a tree down, we hope that it will sprout again and grow new branches.
8 Kökü yerde kocasa, Kütüğü toprakta ölse bile,
Its roots in the ground may be very old, and its stump may decay,
9 Su kokusu alır almaz filizlenir, Bir fidan gibi dal budak salar.
but if some water falls on it, it may bud/sprout and send up shoots like a young plant.
10 İnsan ise ölüp yok olur, Son soluğunu verir ve her şey biter.
But when we people lose all our strength and die, we stop breathing and then we are gone [forever].
11 Suyu akıp giden göl Ya da kuruyan ırmak nasıl çöle dönerse,
Just like water evaporates from the ocean, or like a riverbed dries up,
12 İnsan da öyle, yatar, bir daha kalkmaz, Gökler yok oluncaya dek uyanmaz, Uyandırılmaz.
people [lie down and die and] do not get up again. Until the heavens disappear, people who die [EUP] do not wake up, and no one can wake them up.
13 “Keşke beni ölüler diyarına gizlesen, Öfken geçinceye dek saklasan, Bana bir süre versen de, beni sonra anımsasan. (Sheol h7585)
[“Yahweh, ] I wish that you would put me safely in the place of the dead and forget about me until you are no longer angry with me. I wish that you would decide how much time I would spend there, and then remember [that] I [am there]. (Sheol h7585)
14 İnsan ölür de dirilir mi? Başka biri nöbetimi devralıncaya dek Savaş boyunca umutla beklerdim.
When we humans die, we will certainly not live again [RHQ]. If [I knew that] we would live again, I would wait patiently, and I would wait for you to release me [from my sufferings].
15 Sen çağırırdın, ben yanıtlardım, Ellerinle yaptığın yaratığı özlerdin.
You would call me, and I would answer. You would be eager to see me, one of the creatures that you had made.
16 O zaman adımlarımı sayar, Günahımın hesabını tutmazdın.
You would take care of [MET] me, instead of watching me to see if I would sin.
17 İsyanımı torbaya koyup mühürler, Suçumu örterdin.
[It is as though the record of] my sins would be sealed in a small bag, and you would cover them up.
18 “Ama dağın yıkılıp çöktüğü, Kayanın yerinden taşındığı,
“But, just like mountains crumble and rocks fall down from a cliff,
19 Suyun taşı aşındırdığı, Selin toprağı sürükleyip götürdüğü gibi, İnsanın umudunu yok ediyorsun.
and just like water slowly wears away the stones, and just like floods wash away soil, [you eventually destroy us]; you do not allow us to continue to (hope/confidently expect) [that we will keep on living].
20 Onu hep yenersin, yok olup gider, Çehresini değiştirir, uzağa gönderirsin.
You always defeat us, and then we die [EUP]. You cause our faces to look ugly after we die, and you send us away.
21 Oğulları saygı görür, onun haberi olmaz, Aşağılanırlar, anlamaz.
[When we die] we do not know if our sons will grow up and [do things that will cause them to] be honored. And if they become disgraced, we do not see that, [either].
22 Ancak kendi canının acısını duyar, Yalnız kendisi için yas tutar.”
We will feel our own pains; we will not feel anything else; we will be sorry for ourselves, not for anyone else.”
