Eyüp 14
1 “İnsanı kadın doğurur, Günleri sayılı ve sıkıntı doludur.
Life is short and full of trouble,
2 Çiçek gibi açıp solar, Gölge gibi gelip geçer.
like a flower that blooms and withers, like a passing shadow that soon disappears.
3 Gözlerini böyle birine mi dikiyorsun, Yargılamak için önüne çağırıyorsun?
Do you even notice me, God, and why do you have to drag me to court?
4 Kim temizi kirliden çıkarabilir? Hiç kimse!
Who can bring something clean of what is unclean? No one.
5 Madem insanın günleri belirlenmiş, Aylarının sayısı saptanmış, Sınır koymuşsun, öteye geçemez;
You have determined how long we shall live—the number of months, a time limit on our lives.
6 Gözünü ondan ayır da, Çalışma saatini dolduran gündelikçi gibi rahat etsin.
So leave us alone and give us some peace—so like a laborer we could enjoy a few hours of rest at the end of the day.
7 “Oysa bir ağaç için umut vardır, Kesilse, yeniden sürgün verir, Eksilmez filizleri.
Even a tree that's cut down has the hope of sprouting again, of sending up shoots and continuing to live.
8 Kökü yerde kocasa, Kütüğü toprakta ölse bile,
Even though its roots grow old in the earth, and its stump dies in the ground,
9 Su kokusu alır almaz filizlenir, Bir fidan gibi dal budak salar.
just a trickle of water will make it bud and grow branches like a young plant.
10 İnsan ise ölüp yok olur, Son soluğunu verir ve her şey biter.
But human beings die, their strength dwindles away; they perish, and where are they then?
11 Suyu akıp giden göl Ya da kuruyan ırmak nasıl çöle dönerse,
Like water evaporating from a lake and a river that dries up and disappears,
12 İnsan da öyle, yatar, bir daha kalkmaz, Gökler yok oluncaya dek uyanmaz, Uyandırılmaz.
so human beings lie down and don't get up again. Until the heavens cease to exist they will not awake from their sleep.
13 “Keşke beni ölüler diyarına gizlesen, Öfken geçinceye dek saklasan, Bana bir süre versen de, beni sonra anımsasan. (Sheol h7585)
I wish you would hide me in Sheol; conceal me there until your anger is gone. Set a definite time for me there, and remember me! (Sheol h7585)
14 İnsan ölür de dirilir mi? Başka biri nöbetimi devralıncaya dek Savaş boyunca umutla beklerdim.
Will the dead live again? Then I would have hope through all my time of trouble until my release comes.
15 Sen çağırırdın, ben yanıtlardım, Ellerinle yaptığın yaratığı özlerdin.
You would call and I would answer you; you would long for me, the being that you made.
16 O zaman adımlarımı sayar, Günahımın hesabını tutmazdın.
Then you would look after me and wouldn't be watching me to see if I sinned.
17 İsyanımı torbaya koyup mühürler, Suçumu örterdin.
My sins would be sealed up in a bag and you would cover my guilt.
18 “Ama dağın yıkılıp çöktüğü, Kayanın yerinden taşındığı,
But just as the mountains crumble and fall, and the rocks tumble down;
19 Suyun taşı aşındırdığı, Selin toprağı sürükleyip götürdüğü gibi, İnsanın umudunu yok ediyorsun.
as water wears away the stones, as floods wash away the soil, so you destroy the hope people have.
20 Onu hep yenersin, yok olup gider, Çehresini değiştirir, uzağa gönderirsin.
You continually overpower them and they pass away; you distort their faces in death and send them away.
21 Oğulları saygı görür, onun haberi olmaz, Aşağılanırlar, anlamaz.
Their children may become important or fall from their positions, but they don't know or see any of this.
22 Ancak kendi canının acısını duyar, Yalnız kendisi için yas tutar.”
As people die they only know their own pain and are sad for themselves.”
