Eyüp 13
1 “İşte, gözlerim her şeyi gördü, Kulağım duydu, anladı.
Ето, моето око е видяло всичко това, Ухото ми е чуло и го е разбрало.
2 Sizin bildiğinizi ben de biliyorum, Sizden aşağı kalmam.
Което знаете вие, това зная и аз; Не съм по-долен от вас.
3 Ama ben Her Şeye Gücü Yeten'le konuşmak, Davamı Tanrı'yla tartışmak istiyorum.
Но аз бих говорил на Всемогъщия, И желая да разисквам с Бога;
4 Sizlerse yalan düzüyorsunuz, Hepiniz değersiz hekimlersiniz.
Защото вие сте измислители на лъжа; Всинца сте безполезни лекари.
5 Keşke büsbütün sussanız! Sizin için bilgelik olurdu bu.
Дано млъкнехте съвсем! И това щеше да ви бъде за мъдрост.
6 Şimdi davamı dinleyin, Yakınmama kulak verin.
Слушайте сега доводите ми, И дайте внимание в жалбата на устните ми.
7 Tanrı adına haksızlık mı edeceksiniz? O'nun adına yalan mı söyleyeceksiniz?
Заради Бога несправедливо ли ще говорите? Заради Него измама ли ще изкажете?
8 O'nun tarafını mı tutacaksınız? Tanrı'nın davasını mı savunacaksınız?
Заради Него пристрастие ли ще покажете? Заради Бога ще се съдите ли?
9 Sizi sorguya çekerse, iyi mi olur? İnsanları aldattığınız gibi O'nu da mı aldatacaksınız?
Добро ли е да ви изпита Той? Или ще можете да Го излъжете, както лъжат човека?
10 Gizlice O'nun tarafını tutarsanız, Kuşkusuz sizi azarlar.
Той непременно ще ви изобличи, Ако тайно показвате пристрастие.
11 O'nun görkemi sizi yıldırmaz mı? Dehşeti üzerinize düşmez mi?
Величието Му не ще ли ви уплаши? И ужасът Му не ще ли да ви нападне?
12 Anlattıklarınız kül kadar değersizdir, Savunduklarınızsa çamurdan farksız.
Вашите паметни думи стават пред Него поговорки от пепел; Защитата ви става укрепление от кал.
13 “Susun, bırakın ben konuşayım, Başıma ne gelirse gelsin.
Млъкнете! оставете ме и аз да говоря; И нека дойде върху мене каквото ще.
14 Hayatım tehlikeye girecekse girsin, Canım zora düşecekse düşsün.
Каквото и да стане, ще взема месата си в зъбите си, И ще туря живота в шепата си.
15 Beni öldürecek, umudum kalmadı, Hiç olmazsa yürüdüğüm yolun doğruluğunu yüzüne karşı savunayım.
Ако и да ме убие Той, аз ще Го чакам; Но пак ще защитя пътищата си пред Него.
16 Aslında bu benim kurtuluşum olacak, Çünkü tanrısız bir adam O'nun karşısına çıkamaz.
Даже това ще ми бъде спасение, Че нечестив човек няма да дойде пред Него.
17 Sözlerimi iyi dinleyin, Kulaklarınızdan çıkmasın söyleyeceklerim.
Послушайте внимателно думата ми; И изявлението ми нека бъде в ушите ви.
18 İşte davamı hazırladım, Haklı çıkacağımı biliyorum.
Ето сега, аз съм наредил делото си; Зная, че ще се оправдая.
19 Kim suçlayacak beni? Biri varsa susar, son soluğumu veririm.
Кой е оня, който ще се съди с мене? Защото, ако млъкна, сега ще издъхна.
20 “Yalnız şu iki şeyi lütfet, Tanrım, O zaman kendimi senden gizlemeyeceğim:
Само две неща не ми направяй, Тогава не ще се скрия от лицето Ти,
21 Elini üstümden çek Ve dehşetinle beni yıldırma.
Не отказвай да оттеглиш ръката Си от мене, И нека ме не уплаши ужасът Ти.
22 Sonra beni çağır, yanıtlayayım, Ya da bırak ben konuşayım, sen yanıtla.
Тогава Ти повикай, и аз ще Ти отговоря; Или аз да говоря, и ти ми отговори.
23 Suçlarım, günahlarım ne kadar? Bana suçumu, günahımı göster.
Колко са беззаконията ми и греховете ми? Яви ми престъплението ми и греха ми.
24 Niçin yüzünü gizliyorsun, Beni düşman gibi görüyorsun?
Защо криеш лицето Си, И ме считаш за Свой неприятел?
25 Rüzgarın sürüklediği yaprağa dönmüşüm, Beni mi korkutacaksın? Kuru samanı mı kovalayacaksın?
Ще изморяваш ли лист отвяван? И ще гониш ли суха плява?
26 Çünkü hakkımda acı şeyler yazıyor, Gençliğimde işlediğim günahları bana miras veriyorsun.
Защо пишеш горести против мене, И ме правиш да наследявам беззаконията на младостта си,
27 Ayaklarımı tomruğa vuruyor, Yollarımı gözetliyor, İzimi sürüyorsun.
И туряш нозете ми в клада, И наблюдаваш всичките ми пътища, Забелязваш дирите на нозете ми?
28 “Oysa insan telef olmuş, çürük bir şey, Güve yemiş giysi gibidir.
При все, че аз като гнила вещ тлея, Като дреха от молец изядена.
