Eyüp 10

1 “Yaşamımdan usandım, Özgürce yakınacak, İçimdeki acıyla konuşacağım.

Moja dusza zmęczona jest życiem; dam upust swemu narzekaniu, będę mówił w goryczy swej duszy.

2 Tanrı'ya: Beni suçlama diyeceğim, Ama söyle, niçin benimle çekişiyorsun.

Powiem Bogu: Nie potępiaj mnie. Oznajmij mi, czemu wiedziesz ze mną spór?

3 Hoşuna mı gidiyor gaddarlık etmek, Kendi ellerinin emeğini reddedip Kötülerin tasarılarını onaylamak?

Czy dobrze ci z tym, że mnie uciskasz, że odrzucasz dzieło swoich rąk i sprzyjasz radzie niegodziwych?

4 Sende insan gözü mü var? İnsanın gördüğü gibi mi görüyorsun?

Czy masz oczy cielesne? Czy widzisz, jak człowiek widzi?

5 Günlerin ölümlü birinin günleri gibi, Yılların insanın yılları gibi mi ki,

Czy twoje dni są jak dni człowieka, a twoje lata jak lata ludzkie;

6 Suçumu arıyor, Günahımı araştırıyorsun?

Że się wywiadujesz o moją nieprawość i dochodzisz mojego grzechu?

7 Kötü olmadığımı, Senin elinden beni kimsenin kurtaramayacağını biliyorsun.

Ty wiesz, że nie jestem niegodziwy i nikt nie wyrwie [mnie] z twoich rąk.

8 “Senin ellerin bana biçim verdi, beni yarattı, Şimdi dönüp beni yok mu edeceksin?

Twoje ręce ukształtowały mnie i uczyniły mnie całego ze wszystkich stron, lecz mnie niszczysz.

9 Lütfen anımsa, balçık gibi bana sen biçim verdin, Beni yine toprağa mı döndüreceksin?

Pamiętaj, proszę, że ulepiłeś mnie jak glinę; czy obrócisz mnie w proch?

10 Beni süt gibi dökmedin mi, Peynir gibi katılaştırmadın mı?

Czy nie wylałeś mnie jak mleko i nie sprawiłeś, że jak ser stężałem?

11 Bana et ve deri giydirdin, Beni kemiklerle, sinirlerle ördün.

Przyoblekłeś mnie skórą i ciałem, a kośćmi i żyłami pospinałeś mnie.

12 Bana yaşam verdin, sevgi gösterdin, İlgin ruhumu korudu.

Obdarzyłeś mnie życiem i miłosierdziem, a twoja opatrzność strzegła mego ducha.

13 “Ama bunları yüreğinde gizledin, Biliyorum aklındakini:

I chociaż ukryłeś to wszystko w swoim sercu, wiem jednak, że to jest z twojej woli.

14 Günah işleseydim, beni gözlerdin, Suçumu cezasız bırakmazdın.

Jeśli grzeszę, ty to spostrzegasz i nie uwolnisz mnie od mojej nieprawości.

15 Suçluysam, vay başıma! Suçsuzken bile başımı kaldıramıyorum, Çünkü utanç doluyum, çaresizim.

Jeśli jestem niegodziwy, biada mi, a [choćbym też] był sprawiedliwy, nie podniosę swojej głowy. Jestem syty hańby, zważ na moje utrapienie;

16 Başımı kaldırsam, aslan gibi beni avlar, Şaşılası gücünü yine gösterirsin üstümde.

Gdyż go przybywa; gonisz mnie jak okrutny lew i zachowujesz się dziwnie wobec mnie.

17 Bana karşı yeni tanıklar çıkarır, Öfkeni artırırsın. Orduların dalga dalga üzerime geliyor.

Stawiasz przeciwko mnie nowych świadków i pomnażasz nade mną swój gniew; wojsko za wojskiem naciera na mnie.

18 “Niçin doğmama izin verdin? Keşke ölseydim, hiçbir göz beni görmeden!

Czemu wyprowadziłeś mnie z łona? Obym umarł i nie widziało mnie żadne oko!

19 Hiç var olmamış olurdum, Rahimden mezara taşınırdım.

Byłbym, jakby mnie nie było, od łona zanieśliby mnie do grobu!

20 Birkaç günlük ömrüm kalmadı mı? Beni rahat bırak da biraz yüzüm gülsün;

Czy nie zostało mi niewiele dni? Przestań więc i odejdź ode mnie, abym nabrał trochę otuchy;

21 Dönüşü olmayan yere gitmeden önce, Karanlık ve ölüm gölgesi diyarına,

Zanim odejdę tam, skąd już nie powrócę, do ziemi ciemności i cienia śmierci;

22 Zifiri karanlık diyarına, Ölüm gölgesi, kargaşa diyarına, Aydınlığın karanlığı andırdığı yere.”

Do ziemi ciemnej jak noc [i do] cienia śmierci i bezładu, gdzie świeci tylko ciemność.